17

1561 Words

“เฮอะ! ก็เจ้าของเรือลำนี้ไง ผู้ชายที่หน้าด้านหน้าทนที่สุด คิดดูนะตัวเองเป็นคนชวนฉันออกไปเองแท้ๆ แล้วยังมาหาว่าฉันอู้งาน น่าโมโหชะมัด” คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็ให้เจ็บใจ “นอกจากจะเจ้าเล่ห์ หื่น แล้วก็ลามกที่สุดแล้ว หมอนั่นยังงี่เง่าสุดๆ ด้วย ความจริงควรจะเรียกหมอนั่นว่าปิศาจกามโรคน่าจะเหมาะที่สุด แล้วหมอนั่นก็ยัง” แก้วมุกดาใส่อารมณ์ได้แค่นั้น ด้วยมีเสียงแทรกขึ้นมาซะก่อน “เอ่อ! หัวหน้าครับ ถ้ามากกว่านี้ ผมเกรงว่าเราสามคนอาจจะลำบากเพราะไม่มีที่อยู่นะครับ ที่นี่มันกลางทะเล หลุดจากเรือนี่ไปก็น้ำแล้วนะครับ ที่สำคัญในน้ำมันมีฉลามด้วยนะครับ บอกตามตรงผมยังไม่อยากเป็นอาหารปลาตอนนี้ครับ” ไซมอนมองซ้ายมองขวาด้วยกลัวว่าใครจะมาได้ยินเข้า “ทำไม พูดแบบนี้พวกนายกลัวรึไง” แก้วมุกดาถามเสียงเข้ม เพื่อให้ทั้งสองคนได้รู้ว่าตอนนี้ตนกำลังไม่พอใจ เผื่อว่าทั้งคู่จะพูดอะไรที่ฟังดูฮึกเหิมและกล้าหาญกว่านี้ “ครับ” ผู้ช่วยทั้งสองตอบเสียงดังแทบจะพร้อมกัน “เฮ้ย! คิดก่อนก็ได้ พวกนายนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ เลย แค่นี้ก็กลัวจนหัวหด” แก้วมุกดาทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ “หรือหัวหน้าไม่กลัว” ไซมอนย้อนถามกลับไป “กลัวสิ” เธอเองก็ตอบทันทีอย่างลืมตัวเช่นกัน “เอ้า!” แล้วสองหนุ่มก็อุทานออกมาพร้อมกันอีก เมื่อคนที่ทำเหมือนกล้าหาญ กลับตอบไม่ต่างกัน “ก็ ก็ ก็ฉันไม่ใช่ผู้ชายอกสามศอกอย่างพวกนายนี่ ผู้ชายต้องมีความกล้ามากกว่านี้สิ ไม่ใช่ใจเสาะแบบนี้” เธอโวยวายกลบเกลื่อน รีบหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง แต่ดูเหมือนมันจะสายเกินไป เมื่อสองหนุ่มมองมาที่เธออย่างคาดคั้น “เออ! ก็ได้ ฉันกลัวพอใจรึยัง” เธอยอมรับอย่างกระแทกกระทั้นในที่สุด “ครับ” ไซมอนเองตอบรับด้วยสีหน้าล้อเลียน “นั่นน่ะมาเฟียเลยนะ เป็นใครใครก็ต้องกลัวกันทั้งนั้นแหละ โธ่เอ๊ย! ทำไมนายต้องมองฉันแบบนั้นด้วยเล่าไซมอน” แก้วมุกดาทำเสียงฮึดฮัดขัดใจอีกครั้ง ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่แขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามาพอดี “ใครกลัวใคร แล้วไหนมาเฟียที่ไหน มันอยู่ไหน” ทันทีที่ก้าวเข้ามา อเล็กซิสก็โวยวายเสียงดัง ในขณะที่แก้วมุกดาเพียงมองกลับไปอย่างเอือมๆ ‘ก็ยืนอยู่ตรงหน้าฉันนี่ไงล่ะ ไอ้มาเฟียโรคจิต’ “มาเฟียที่ไหนกันครับคุณอเล็กซ์ ไม่มีสักหน่อย” ไซมอนปฏิเสธเสียงสูง ถ้าขืนให้อีกฝ่ายรู้ว่าพวกเขาแอบนินทาล่ะก็ คงได้กลายเป็นอาหารฉลามสมใจแน่ “ก็ฉันได้ยินนี่หว่า ว่าพวกแกพูดถึงมาเฟีย ถ้ามีใครทำตัวเป็นมาเฟียมารังแกพวกแกล่ะก็ บอกฉันได้นะเว้ย เดี๋ยวฉันจัดการสั่งสอนมันให้” อเล็กซิสเป็นเดือดเป็นร้อนแทนคนของตัวเอง จนแก้วมุกดาอดหมั่นไส้ไม่ได้ ‘งั้นก็ช่วยจัดการตัวเองด้วยละกัน พ่อมาเฟียหน้าใหญ่’ “เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัด” อเล็กซิสหันไปถามแก้วมุกดาที่ทำปากขมุบขมิบแอบนินทาเขาอยู่ “เอ้อ! คือ ผมบอกว่ามีมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุณอเล็กซ์อยู่ทั้งคนแบบนี้ คงไม่มีใครกล้ารังแกพวกเราหรอกครับ” เธอถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกกับปฏิภาณการเอาตัวรอดได้ของตัวเอง “งั้นก็แล้วไป เออ แล้วว่าแต่พวกแกยุ่งอยู่รึเปล่า” อเล็กซิสถามเป็นการเป็นงาน จนทั้งสามยังแปลกใจกับมาดใหม่ของเขา “ก็นิดหน่อยครับ ยังเหลืองานเอกสารที่ต้องเคลียร์อีกนิดหน่อย แต่ถ้าคุณอเล็กซ์มีเรื่องด่วนอยากให้พวกเราช่วย ก็บอกมาได้เลยครับ” อีวานบอกอย่างมีน้ำใจ ด้วยคิดว่าอีกฝ่ายคงมีเรื่องอยากให้ช่วย “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากให้พวกแกช่วยงานอะไรนิดหน่อยน่ะ” นิดหน่อยของคนพูด แต่คงไม่นิดหน่อยสำหรับคนฟัง สังเกตได้จากสีหน้าของอเล็กซิสในตอนนี้ “เอ่อ แล้วว่าแต่มันคืออะไรล่ะครับ” ไซมอนที่อดใจรอคำตอบไม่ไหว ถามขึ้นมาด้วยตัวเอง “รับแขก” อเล็กซิสตอบสั้นๆ “หา” ตอบสั้นๆ ของเขาทำเอาคนฟังทั้งสามถึงกับอุทานออกมาพร้อมกัน “ผู้หญิงหรือผู้ชายครับ” ไซมอนตัดสินใจถามออกไป “ถามได้ ก็ต้องผู้ชายสิวะ เอ! ว่าแต่คนที่ไม่เคยอย่างพวกแกจะรับไหวรึเปล่าวะ แต่ละคนใหญ่ๆ ทั้งนั้นด้วยสิ” อเล็กซิสกำลังใช้ความคิด ในขณะที่ทั้งสามก็กำลังคิดเตลิดไปแล้วเช่นกัน “เฮ้ย” สามคนอุทานพร้อมขยับถอยหลังไปหลายก้าว ด้วยสิ่งที่กำลังคิดนั้นมันเตลิดจนกู่ไม่กลับแล้ว “เอ้าเฮ้ย! แล้วนี่พวกแกเป็นอะไร ทำหน้าอย่างกับโลกจะแตก” อเล็กซิสขมวดคิ้วกับท่าทางแปลกๆ ของทั้งสามคน “ผมว่าที่จะแตกคงไม่ใช่โลกแต่เป็นอย่างอื่นมากกว่า” ไซมอนบอกพร้อมกับเอามือไปกุมก้นตัวเองเอาไว้แน่น “มันพูดอะไรของมันวะ พวกแกสองคนรู้รึเปล่า” เมื่อไม่เข้าใจในสิ่งที่ไซมอนกำลังสื่อ อเล็กซิสจึงหันไปถามแก้วมุกดากับอีวานแทน แต่ทั้งคู่กลับตอบกลับมาด้วยการส่ายหน้าหวืออย่างพร้อมเพรียง “อะไรของมันวะ เอาล่ะๆ สรุปว่าพวกแกตกลงจะช่วยงานฉันใช่ไหม” เมื่อไม่สามารถหาที่มาของอาการแปลกๆ เหล่านั้นได้ อเล็กซิสจึงวกกลับเข้าเรื่องเดิม ซึ่งได้รับคำตอบกลับมาโดยพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง ด้วยการส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “ก็ไหนว่าจะช่วยไง” อเล็กซิสโวยวายหลังโดนปฏิเสธ “ผมทำไม่ได้ครับ ไม่ถนัด” อีวานบอกเสียงเครียด “ผมเองก็คงรับไม่ไหวเหมือนกันครับ ครั้งแรกก็เจอของใหญ่เลย เกรงว่าอาจจะจุกจนกินข้าวไม่ได้ไปหลายวัน” ไซมอนว่าพลางทำท่าสยองกับภาพในจินตนาการของตัวเอง “ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ฉันว่าพวกแกกลัวไปเองมากกว่า คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้นแหละ อย่าปอดแหกกันนักสิวะ” ได้ยินอเล็กซิสพูดแบบนี้ ทั้งสามถึงกับตะลึงตาโต “ยะอย่าบอกนะครับว่าคุณอเล็กซ์ก็เคย” ไซมอนแทบกลั้นใจถามออกไป “ก็เออสิวะ ใหญ่กว่านั้นฉันก็เจอมาแล้ว” อเล็กซิสได้ทีโอ้อวด “แม่เจ้า!” ไซมอนครางแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ ในขณะที่อีกสองคนก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก “เรื่องแบบนี้ประสบการณ์ฉันเยอะ จะเอาชาติไหนล่ะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” มาถึงตรงนี้คงไม่ต้องเล่าแล้วล่ะ เพราะพวกเขาจินตนาการเองเรียบร้อยแล้ว แล้วภาพที่ทุกคนมโนออกมานั้น มันก็ทำให้เกิดอาการแบบนี้ “อ๊วก...!” สามคนโก่งคออาเจียนพร้อมกัน เมื่อกำลังจินตนาการภาพที่อเล็กซ์กำลัง 25++ กับผู้ชายหลายชาติหลายภาษา “เฮ้ย! เป็นบ้าอะไรกันวะเนี่ย” อเล็กซิสโวยวายด้วยความงุนงง “มันน่าขยะแขยงมากรึไงกับไอ้การที่ฉันเคยต้อนรับแขกระดับคนใหญ่คนโต” “หา” ทั้งสามอุทานพร้อมกัน พร้อมทั้งหันมามองหน้ากันอย่างปรึกษา “ต้อนรับ คนใหญ่คนโต” แก้วมุกดาทวนคำพูดของอีกฝ่ายชัดๆ อีกครั้ง “ก็เออสิวะ แล้วพวกแกคิดว่าอะไรล่ะ” อเล็กซิสบอกอย่างไม่สบอารมณ์ “ก็ ก็คุณอเล็กซ์บอกว่าให้เรารับแขกผู้ชาย แล้วแต่ละคนก็ใหญ่ๆ ทั้งนั้น ไหนจะเรื่องครั้งแรกอะไรนั่นอีก พวกเราก็เลยคิดว่า” ไซมอนกระดากเกินไปที่จะพูดออกมา จึงได้แต่ยืนเกาท้ายทอยแก้เก้อให้ตัวเอง “นี่อย่าบอกนะว่าพวกแกคิดว่าฉัน เฮ้ย!” อเล็กซิสโวยวายเสียงดังทันที เมื่อเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด “ไม่ใช่แค่คิดนะครับ จินตนาการแบบเห็นภาพแล้วด้วย” ไซมอนบอกเสียงอ่อย “ไอ้ ไอ้ ไอ้พวกเวร ทำกูจิตตกแล้วไหมล่ะ เวรแล้วไหมล่ะกู เสือ..กจินตนาการตามพวกมันอีก” หลังจากชี้หน้าต่อว่าทั้งสามแล้ว อเล็กซิสก็หันมาบ่นกับตัวเองต่อ “เออ! ช่างเถอะ สรุปคือยังไงคืนนี้พวกแกก็ต้องมาอยู่ดูแลแขกให้ฉัน เพราะฉันจะพาพวกเขามาเล่นกันที่นี่ เอาเป็นว่าพวกแกก็คอยอำนวยความสะดวกให้ด้วยแล้วกัน ตามนี้นะ” อเล็กซิสตัดบทด้วยการสรุปเองเออเองทั้งหมด “ครับ” ทั้งสามตอบรับพร้อมกัน ก็เจ้าของสถานที่สั่งมา ใครจะกล้าปฏิเสธได้ล่ะ ถึงแม้จะอยากปฏิเสธมากแค่ไหนก็ตาม “ดี งั้นใครมีอะไรทำก็รีบไปทำ แล้วค่อยเจอกันคืนนี้” ทั้งสามได้ฟังดังนั้นก็เตรียมไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ รวมทั้งแก้วมุกดาที่กำลังจะก้าวไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง แต่ก็มีอันต้องชะงักเพราะเสียงของเจ้านายจอมเผด็จการ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more