EP.3 ใช้ร่างกายใช้หนี้
2050 Words
EP.3 ใช้ร่างกายใช้หนี้
Part ณิชา
หน้ามาหาวิทยาลัย
“อีก3วันเจอกันนะณิชา ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
“รับทราบค่ะ พ่อกับแม่ก็เที่ยวให้สนุกนะคะไม่ต้องห่วงลูกสาวคนสวยคนนี้” เด็กสาวส่งยิ้มให้กับบิดามารดา
เนื่องจากท่านทั้งสองจะต้องไปสัมมนากับทางบริษัทเป็นเวลา3วัน 3วันนี้เด็กสาวจึงต้องอยู่บ้านคนเดียว ซึ่งเธอก็ไม่ได้ติดอะไรอยู่แล้ว เพราะเธออยู่คนเดียวเป็นประจำเวลาที่พ่อแม่ของเธอต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด
“จ้า พ่อกับแม่ไปนะ”
“บายค่ะ~” มือเล็กโบกมือลาพ่อแม่จนกระทั่งรถขับออกไปจากซอยของมหาวิทยาลัย ในขณะเดียวกันก็มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเด็กสาว
“หนู~ ช่วยส่งตาข้ามถนนไปรถคันนั้นหน่อยได้ไหมลูก” ชายชราชี้ไปที่รถตู้สีดำคันหนึ่งที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหน้าทางเข้าของมหาวิทยาลัย
“ได้สิคะคุณลุง มาค่ะ เดี๋ยวหนูช่วย” เด็กสาวประคองชายชราข้ามถนนด้วยความทุลักทุเล เมื่อมาถึงประตูรถตู้ก็เปิดออกทันที
“พาคุณลุงมาส่งค่ะ”
“อืม”
พรึ่บ! ทันทีที่เด็กสาวส่งมือชายชราให้กับคนในรถภาพของเธอก็ดับไปทันที
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เด็กสาวตื่นขึ้นมาด้วยอาการเวียนหัว เธอพยายามปรับสายตาเพื่อมองไปรอบๆก่อนจะเห็นว่าตัวเองกำลังถูกมัดอยู่ที่เก้าอี้
“อื้อ! ใครก็ได้ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะมีคนอยู่ในนี้!” ใบหน้าสวยส่งเสียงขอความช่วยเหลือ เมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ทว่าไม่ว่าเธอจะตะโกนอีกสักกี่ครั้งก็ไม่มีใครเปิดประตูหรือเดินเข้ามาช่วยเหลือเธอเลย
“จะแหกปากอีกนานไหม” ในขณะเดียวกันเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้นก่อนที่เขาคนนั้นจะโผล่หน้าออกมาจากมุมมืด
“เฮือก!” ดวงตาสวยเบิกกว้างเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้า เธอจำใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้เป็นอย่างดี เพราะเธอกับเขาเคยสบตากันแล้วครั้งหนึ่งเมื่อครั้งวันงานเปิดตัวโครงการ
“นะ..นายจับฉันมาทำไม” ใบหน้าที่ดูอายุน้อยของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เด็กสาวต้องแทนเขาว่านาย เพราะไม่รู้ว่าเขามีอายุมากหรือน้อยกว่า
“...” ชายหนุ่มตรงหน้ายังคงนิ่งเงียบใส่เด็กสาว ในมือของเขาคีบบุหรี่เอาไว้ก่อนจะยกขึ้นมาสูบจนสุดปอด
“เล่นบ้าอะไรกัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
“ทำงานให้ใคร” เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทำเอาคนฟังขนลุกซู่อย่างไร้สาเหตุ
“ทำอะไรฉันเป็นนักศึกษาเองนะ”
“เพจกับคลิปที่ถ่าย ถ่ายทำไม”
“คลิป? แต่นั่นก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายสักหน่อย!”
“คนที่โดนถ่าย คือคนของฉัน” ใบหน้าหล่อหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเด็กสาวชุดนักศึกษาที่ถูกมัดขาสองข้างไว้ที่ขาโต๊ะ โดยที่ขาของเธอกำลังแยกออกจากกัน แต่ยังโชคดีที่เธอสวมใส่กางเกงสเตย์มาด้วยจึงทำให้เห็นขาอ่อนของเธอเล็กน้อย
“คนของนาย แสดงว่านายก็ทำผิดกฎหมายสิ!”
“...”
“ฉันว่าแล้วว่านายต้องไม่ใช่คนดี! นายทำงานผิดกฎหมายเอางานพวกนั้นมาบังหน้าทำธุรกิจเลวๆ กระจายยาให้พวกวัยรุ่นนั่นก็ถูกแล้วที่นายต้องโดนกฎหมายเล่นงาน!”
“หึ จะตายห่าเพราะความคิดเด็กๆ”
“ถึงยังไงฉันก็ปล่อยคลิปนั้นออกไปแล้ว นายโดนจับแน่!”
คลืด! คลืด!
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของมาเฟียหนุ่มก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เขาต้องหยิบออกมาดูชื่อเจ้าของปลายสายก่อนจะกดรับและพูดคุย โดยมีเด็กสาวนั่งฟังเงียบๆ
“จัดการให้ด้วย ผมว่าเรื่องแค่นี้มันไม่น่าจะยากสำหรับตำรวจยกนี้”
“อืม เสร็จแล้วจะให้คนจัดการให้” มาเฟียหนุ่มเก็บโทรศัพท์ลงทันทีที่คุยจบ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเด็กสาวอีกครั้ง
“นี่นายติดสินบนเจ้าพนักงานเหรอ!”
“เธอทำฉันเสียเงิน10ล้าน ฉันควรจัดการยังไงกับเธอดี” มือหนาบีบไปที่แก้มสวย
“อื้อ! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ฉันกำลังช่วยสังคม!”
“โลกสวยจริงๆ อยากจะรู้ว่าถ้าต้องแรกกับชีวิต จะยังโลกสวยอยู่ไหม” สายตาเยือกเย็นของมาเฟียหนุ่มทำให้เด็กสาวรับรู้ได้ถึงความป่าเถื่อน และความโหดร้ายในตัวของเขา
“อะ..อะไรนะ! จะฆ่าฉันทิ้งงั้นเหรอ!”
“ไม่ดีตรงไหนกับคนที่เป็นภัยต่อฉัน”
“ไม่นะ! ฉันมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล! นายจะทำแบบนี้ไม่ได้!”
“...”
“ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่แจ้งความจับนาย ปล่อยฉันไปนะ”
“เด็กเลี้ยงแกะ”
“ฉันเลี้ยงหมา”
“...”
“ฉะ..ฉันจะหาเงินมาคืนนายให้ไวที่สุดแล้วกัน ฉันสัญญา”
“เด็กนักศึกษาไม่มีเงินเดือน พ่อแม่เงินเดือนหมื่นต้นๆ จะมีปัญญาที่ไหนเอาเงินมาชดใช้10ล้าน”
“ฉันทำได้ นายก็ลองให้ฉันทำก่อนสิ!”
“....”
“นายมีเวลาให้ฉันเท่าไหร่ ขอเวลาเยอะหน่อยนะ 10 ล้านแป๊บเดียวหาคืนไม่ได้หรอก”
“...” มาเฟียหนุ่มยังคงนิ่งเงียบฟังเด็กสาวพูดพล่ามในเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอ
“แต่เดี๋ยวนะ นายรู้ได้ไงว่าพ่อแม่ฉันเงินเดือนหมื่นต้นๆ”
“ฉันทำให้พ่อแม่เธอไม่มีงานทำตอนนี้เลยก็ยังไง”
“มาร์คัส!”
“อย่าตลก! จริงๆแล้วไม่ได้มีแค่ฉันที่อยากจะฆ่าเธอ”
“คะ..ใครอีก ฉันไปทำอะไรให้อีกเนี่ย” เด็กสาวทำสีหน้าครุ่นคิด ว่าก่อนหน้านี้เธอได้ไปสกัดดาวรุ่งใครมาหรือเปล่า ทว่าคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกสักที จนกระทั่งใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง และเขาคนนั้นคือฮันเตอร์
“มึงสินะ ที่ถ่ายคลิปคนของกู”
“อะ..อะไรกัน คลิปอะไรอีก!”
“สงสัยจะเสือกเรื่องคนอื่นไว้เยอะ” ฮันเตอร์ด่าเด็กสาวอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายผู้ใหญ่หรือเด็ก
“มึงจะทำยังไงกับมันไอ้คัส” ฮันเตอร์หันมาถามมาร์คัสอีกครั้งโดยมีสายตาของเด็กสาวจ้องมองอยู่ด้วยความหวาดกลัว
“ยะ..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ~”
“ส่งไปขายซ่องไอ้เดลเวอร์ดีที่สุด”
“ก็ดี” มาร์คัสสมทบคำเสนอของเพื่อนสนิท
“ไม่นะ! ไม่ได้นะ!”
“ฝากจัดการด้วยแล้วกัน กูไปก่อน” ฮันเตอร์พูดพลางเดินออกไปจากห้องทันที เหลือแค่เพียงมาเฟียหนุ่มและเด็กสาวที่กำลังนั่งจ้องหน้ากันอยู่
“นายอย่าทำตามที่เพื่อนนายบอกเลยนะ ฉันจะหาเงินมาคืนนายกับเพื่อให้ไวที่สุด”
“ฉันไม่ได้ขัดสนเงินทอง”
“งั้นนายก็ปล่อยฉันไปสิ ถ้านายไม่ได้ต้องการเงิน”
“คิดว่าฉันจะปล่อยคนที่คิดทำลายฉันไปง่ายๆหรือไง”
“แล้วนายต้องการอะไร”
“เล่นสนุกกับร่างกายของเธอ”
“มะ..หมายความว่าไง!” ร่างบางชะงักไปชั่วครู่เมื่อได้ยินคำตอบของชายหนุ่มตรงหน้า
“ใช้หนี้ด้วยร่างกาย”
“...” ประโยคของมาร์คัสทำเอาหัวใจของเด็กสาวแทบจะหยุดเต้นกะทันหัน จู่ๆก็ถูกใครไม่รู้ให้ใช้ร่างกายในการชดใช้หนี้ที่เธอไม่ได้เป็นคนผิดด้วยซ้ำ
“ฉันไม่ได้ผิดเลยนะเรื่องนี้ นายทำผิดกฎหมายเองแท้ๆ!”
“จะยอมเป็นทาสให้ร่างกายฉัน หรือจะยอมตาย?”
“ยอมตาย!”
“หึ งั้นก็เอาพ่อแม่มึงตายไปด้วยสิ!” คำตอบของเด็กสาวทำเอามาเฟียหนุ่มรู้สึกขายหน้า เพราะใครต่อใครก็อยากอยู่ใต้อาณัติของเขา เธอคือคนแรกที่ไม่ต้องการแบบนั้น
“มะ..ไม่นะอย่าทำแบบนี้นะ!”
“...”
“เออ! ตะ..แต่ฉันเป็นโรค HIV นายกล้ามีอะไรกลับฉันเหรอ”
“เห็นฉันเป็นเด็กอมมือหรือไง งั้นฉันส่งเธอไปซ่องง่ายสุด”
“ไม่เป็นๆ งั้นขะ..ขอเวลาตัดสินใจ1วันได้ไหม”
“ขะ..ขอเวลาตัดสินใจ1วันได้ไหม”
“พรุ่งนี้เก้าโมง ฉันต้องได้คำตอบ”
พรึ่บ! เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องทันที ทำให้เด็กสาวต้องตะโกนของความช่วยเหลือซ้ำแล้วซ้ำเหล่าจนกระทั่งเธอไม่มีแรงที่จะตะโกนต่อ
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย! ทำมาตั้งนานดันมาซวยตอนนี้เนี่ยนะ!”
เวลาล่วงเลยผ่านไปราว10นาที ตอนนี้เด็กสาวเริ่มรู้สึกหิวข้าวและอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงตะโกนเรียกคนด้านนอก
“มีใครอยู่หน้าห้องไหมคะ! ฉันอยากเข้าห้องน้ำ!”
แกรก! ประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับชายฉกรรจ์คนที่เด็กสาวเจอเมื่อวันงานเปิดตัว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและปากที่มีคราบเลือด เขาคนนั้นคือเจเซอร์มือขวาของมาร์คัส
“ต้องการอะไร”
“เข้าห้องน้ำค่ะ”
“ผมบจะไปส่งที่บ้าน” เจเซอร์พูดพลางเกาะเชือกที่มือให้กับเด็กสาว ส่วนที่ขาให้เธอแกะเองเพราะกระโปรงของเธอเปิดขึ้นมาเห็นขาอ่อนและสเตย์สีดำ
“จับมาเพื่อแค่นี้เหรอคะ?”
“จะอยู่ต่อก็ได้ ผมจะได้บอกนายให้”
“ไม่ค่ะ! แล้วโทรศัพท์ของฉันละคะ”
“นายทำมันพังไปแล้วครับ”
“ฮะ! ทำไมถึงได้ทำลายข้าวของของคนอื่นแบบนี้ล่ะ!”
“เชิญครับ ชักช้านายเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วยนะ”
“เออๆๆ ไปก็ไป!” เด็กสาวเลือกที่จะกลับบ้านแทนไปมหาวิทยาลัย โดยมีคนของมาเฟียหนุ่มมาส่ง เมื่อเธอมาถึงบ้านก็รีบใช้เบอร์บ้านต่อสายหาใบข้าวทันที เพื่อบอกว่าวันนี้เธอลา และไม่ลืมที่จะโทรบอกบิดาว่าโทรศัพท์ของเธอพังแล้ว
Part มาร์คัส
หลังจากที่มาเฟียหนุ่มเดินออกมาจากบ้านที่ขังเด็กสาวเอาไว้ เขาจึงกลับเข้ามาในคฤหาสน์ของตนเพื่อไปที่ห้องวาดรูปที่มีเจเซอร์ยืนรออยู่ตอนนี้
“สวัสดีครับนาย”
“มึงทำงานพลาด”
“ครับ”
“…” มาเฟียหนุ่มจ้องไปที่มือขวาของตัวเองด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้ากระดาษวาดภาพ
“ครั้งหน้าผมจะไม่พลาดอีก”
“กูให้มึงตามดูเด็กนั่น แล้วทำไมมันถึงยังสามารถถ่ายคลิปไปลงได้”
“ผมพลาดเองครับ” เจเซอร์ยังคงก้มหัวให้นายด้วยความรู้สึกผิด เพราะตลอดเวลาที่เขาทำงานให้มาร์คัสมา เขาไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้งเดียว
“…”
“ผมควรได้รับโทษ”
“รู้ตัวแล้วก็ไป แล้วพาเด็กนั่นไปส่งซะ พาออกประตูหลัง”
“ครับนาย” เจเซอร์ไม่ถามอะไรมากมายเดินออกไปรับโทษก่อนจะไปหาเด็กสาวที่บ้านหลังสวยอีกครั้ง
“นายครับ นี่โทรศัพท์ของเธอ” อีวานยื่นโทรศัพท์ราคากลางของณิชาให้กับนายของตน
“ในเครื่องของเธอไม่มีอะไรเลยครับ นอกจากคลิปที่ถ่ายๆเอาไว้แล้วก็ใบเสร็จคำสั่งซื้อของต่างๆ เธอไม่ได้ทำงานให้ใคร”
“…” มาร์คัสโบกมือไล่มือซ้ายออกไปจากห้องก่อนจะเริ่มกดโทรศัพท์ของเด็กสาว เพื่อดูว่ามีอะไรในเครื่องของเธอบ้าง จนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่รูปๆหนึ่ง คือรูปใบเสร็จที่มีก*********นของการซื้อเซ็กซ์ทอย เครื่องเล่นสำหรับที่เอาไว้ช่วยเหลือตัวเอง
“หึ น่าค้นหาดี” ใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะวางโทรศัพท์ลงและหันกลับมาจับพู่กันเพื่อวาดภาพระบายความหงุดหงิด
สปอย EP.3
“เงี่xนจนต้องช่วยตัวเองอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง”
————————————————-
น้องงง น้องน่าจะแซ่บ จนอีพี่อยากค้นหา?
อาจจะเป็นนิยายคลั่งรักทั้งเรื่องอีกเรื่องก็ได้นะคะ ?
ฝากกดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังให้ไรท์ด้วยนะครับ????♀️
ไม่เมนท์เสียใจแย่เลยครับ ? สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ ขอบคุณครับ ?????
- Writer
