“มือเท้าหนักเช่นนี้ผมคิดว่าควรให้อยู่กับคุณอันเหมยดีแล้วครับนาย ฝึกอีกหน่อยสามารถเป็นคนดูแลได้เลย”
ปกติจื้อเฉียงไม่ใช่คนพูดเยอะ แต่ครั้งนี้เขากลับเสนอขึ้นมา การที่จะหาคนดูแลเป็นผู้หญิงนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หากได้สหายทั้งสองคนของว่าที่นายหญิงมาดูแลท่าจะดีกว่าที่จะต้องหาใหม่ อย่างน้อยทั้งสองรู้ใจกันดีอยู่แล้ว
“คุณหมายความว่ายังไง จะบอกว่าเรามือเท้าหนักผิดวิสัยของหญิงสาวทั่วไปเหรอ” หรูเฟิ่งเอ่ยถามเสียงเย็น นี่คงเป็นชายคนแรกที่กล้าพูดซึ่ง ๆ หน้า
“หรือว่าไม่จริง”
“คุณ!”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้ง มู่อันเหมยจึงเงยหน้ามองคนรักและเอ่ยห้ามปราม
“หยุดเลยค่ะทั้งสองคน เรื่องที่จะให้เสี่ยวเฟิ่งและเสี่ยวผิงมาดูแลฉัน ฉันเห็นด้วย เพราะทั้งสองจะได้รับเงินเพิ่มจากเงินเดือนที่เคยได้ แต่อยู่ที่เสี่ยวเฟิ่งและเสี่ยวผิงว่าทั้งสองจะตกลงไหม”
มู่อันเหมยเห็นด้วย ในเมื่อคนรักไม่ใช่ชาวบ้านธรร
