BADLOVEรักร้ายนายวิศวะ

คนใจร้าย

จอมทัพที่ตอนนี้กอดรัดร่างเล็กของรสาไว้แน่น ถึงแม้หญิงสาวจะพยายามดิ้นหนีแต่ก็ใช่ว่าจะได้ผล แขนเกร่งยิ่งโอบรัดลำตัวนั้นจนรสาต้องค่อยๆเอี้ยวหน้ามามอง

.........................................

"พี่จอมทัพ..รสาหายใจไม่ออกพี่ปล่อยได้ไหม" ฉันมองหน้าเขาจ้องตาคมคู่นั้น ตอนนี้เขาดูเหมือนเสือหิว เขาแสยะยิ้มร้าย ก่อนจะจับฉันหันมาประจันหน้า

"ให้ปล่อย แล้วก็แล่นไปหาเฮียแก่นั้นหรอ?"ฉันขมวดคิ้วเรียวคนอะไรชอบแขวะคนอื่น

"นี่มันห้องรสานะ พี่เข้ามาไม่ได้รับอนุญาตคิดว่าทำถูกยังงั้นเหรอ"ฉันกับเขาสบตากันพร้อมกับคำพูดที่ฉันถามเขา

"แต่นี่มันบ้านพี่!"ประโยคของพี่จอมทัพทำเอาฉันเถียงไม่ออก ใช่มันบ้านเขาจริงๆ แล้วฉันมีสิทธิ์อะไรที่ไล่เจ้าของบ้าน

"หือ! ในเมื่อมันเป็นบ้านพี่ รสาไม่มีสิทธิ์ไล่ งั้นรสาก็คงต้องเป็นฝ่ายไปเอง"ฉันพูดแล้วก็สะบัดตัวออกสุดแรง อาจเพราะพี่จอมทัพคงอึ้งกับคำพูดฉัน เขาเลยไม่ทันระวังตัว ฉันหลัดออกจากอ้อมกอดเขาแล้วก็เตรียมท่าจะออกจากห้อง แต่แล้ว

พุบบ

พี่จอมทัพเหวี่ยงฉันลงกับที่นอนนุ่ม โดยไม่พูดอะไรสักคำ สายตาแววตาของเขายิ่งดุดันกว่าที่เคยเป็น ฉันพยุงร่างขึ้น

"รสาเจ็บนะ ทำไมต้องทำรุนแรงด้วย" ประโยคที่ฉันเอ่ยไปพร้อมใช้ศอกทั้งสองข้างพยุงตัวขึ้น แต่เขาก็กระโจนตัวเข้ามาทับร่างฉันแล้วจับมือทั้งสองของฉันกดลงกับที่นอน

"ไปถึงไหนกันแล้วละ ถึงคิดจะหนีจากที่นี่ ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดจะไปจากที่นี่ด้วยซ้ำ" ฉันนิ่ง ใช่ฉันไม่เคยคิดออกจากที่นี่ แต่เพราะตัวเขาเองต่างหากที่ทำให้ฉันไม่อยากอยู่ต่อ

"ปล่อย! มันเจ็บนะ"ฉันตาแข็งใส่เขา คนไร้หัวใจจะไปรู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วยังจะมาเข้าห้องคนอื่นโดยพลการอีก แต่ดูท่าพี่จอมทัพเองก็ไม่ยอมถอยเขากัดฟันจนฉันได้ยินเสียง สายตาและปฏิกิริยาของเขา ฉันบอกตรงๆฉันกลัว เราทั้งสองสบตากันแต่ไม่ใช่เพราะความรักหรอกนะ แต่เป็นการไม่ยอมกันมากกว่า จนกระทั้ง

กรี๊ดด

"อื้มปล่อยนะ พี่..อุ๊บ..."เขาก้มลงซุกไซ้ซอกคอฉันพอฉันจะร้องเขาก็กดริมฝีปากตัวเองลงที่ปากของฉันทันที ฉันดิ้นสู้ ไม่อยากให้เกิดเรื่องเหมือนคืนนั้น ฉันจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ทำไม ฉันทำอะไรผิดถึงต้องตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของคนหื่นแบบเขาด้วย

"อื้อ...ปล่อย"เสียงอู้อี้ที่พูดแทบฟังไม่รู้เรื่องของฉันที่โดนปากร้อนของเขาประกบจูบอย่างหนัก ฉันพยายามหันหนีแต่..

"อ๊ะ" เขี้ยวอันแหลมคมนั้นงับลงที่ริมฝีปากอิ่มของฉันมันรู้สึกถึงความเจ็บแสบกลิ่นคาวเลือดสดๆที่คลุ้งในช่องปากทำให้ฉันต้องหลับตาพร้อมน้ำสีใสที่ไหลออกมา

"จำไว้..ห้ามพูดว่าจะออกจากที่นี่ พี่ไม่อนุญาตให้เธอไปไหน เธอก็ต้องอยู่!"เขาถอนจูบออกแล้วพูดเบาๆแต่น้ำเสียงหนักแน่น สายตาที่เขามองเรือนร่างฉัน เหมือนเขาต้องการมันมาก เขาจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกต่อหน้าฉัน โดยไม่ละอายสักนิด ส่วนฉันก็นอนร้องไห้ให้กับชะตาตัวเอง ชีวิตกำลังจะรุ่งของฉันแต่ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลก เขาโน้มตัวลงมาแล้วจัดการกับเสื้อผ้าของฉันอีกรอบ

"พี่จอมทัพ ...ไม่นะ อย่าทำ!"ฉันพยายามจะดึงเสื้อไม่ให้เขาถอด แต่

แคว๊กกก

เขาดันฉีกมัน ฉันตกใจร่างกายกำยังของเขาดึงเสื้อฉันออกแล้วโยนทิ้งกระโปร่งตัวน้อยก็ถูกถอดออกให้พ้นทาง เขาดันร่างฉันให้นอนราบก่อนจะจัดการกับเสื้อชั้นในและแพ็ตตี้ตัวจิ๋ว

"อย่าทำเหมือนไม่เคยหน่อยเลย รู้ไหมมันเสียเวลา!"ประโยคที่พูดออกมาแต่ละอย่างเขาไม่เคยถนอมน้ำใจฉันเลยสักนิด น้ำตาที่ไหลอยู่แล้วยิ่งพรั่งพลูออกมาไม่ขาดสาย มือของเขาสัมผัสที่เนินนิ่มสองเต้าสวยของฉัน แล้วบีบมันแรงๆจนรู้สึกเจ็บ

"อร๊าย!!" ปากร้อนกดจูบไปทั่วเรือนร่าง ผิวเนื้อนวลของฉันสั่นสะท้านเพราะสยิว มือหนาไล่ต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงเนินอวบอิ่มจนฉันสะดุ้ง ฉันพยายามปัดป้องมือหนานั้นให้ออกห่างแต่

"อย่าดีดดิ้นให้มาก ทำยังกะไม่เคย" เขาพูดแล้วก็ดันขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกัน เขาขึ้นคล่อมระหว่างกลางของลำตัว แล้วจับขาของฉันยกขึ้น ฉันหลับตาไม่มองการกระทำตรงหน้า ไม่นาน ฉันก็

"อร้ายย!!..เจ็บ"ฉันอุทานเสียงหลงอยู่ๆ เขาก็สอดแท่งร้อนเข้ามาสุดแรง โดยไม่ให้ฉันตั้งตัว ด้วยความตกใจ ฉันจิกเล็บไปที่แขนของเขา สุดแรง จนรู้สึกว่ามันจะเป็นรอยด้วยซ้ำ

"อ๊า!!"เสียงครางลอดริมฝีปากของเขา ที่ฉันได้ยินก่อนที่ตัวเขาจะขยับร่างกายเข้าออก ความรู้สึกเจ็บในตอนแรกนั้นมันหายไป แต่มันมีความรู้สึกใหม่เข้ามาแทนที ฉันเม้มริมฝีปากแน่นอดกลั้นน้ำเสียงเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน ยิ่งพี่จอมทัพเขา..

ปักปักปัก

พี่จอมทัพขยับเอวถี่เท่าไหร่มันยิ่งเพิ่มความเสียวให้ฉันเท่านั้น ฉันกัดปากพลางกำผ้าปูที่นอนแน่น แอ่นอกบิดไปมา แต่ดูเหมือนเขาจะพอใจ ก้มลงดูดเม้นยอดอวบอิ่มชูชันจนแข็งขืน เขาใช้ลิ้นตวัดไปมาอยู่บ่อยครั้ง

"อย่าคะ!!" ฉันร้องท้วงเพราะความเสียวที่มันปะทุขึ้นมายังร่าง มวนท้องน้อยเสียววูบวาบอยู่บ่อยครั้งมันเกร็งส่วนร่างจนเขาเอ่ยขึ้น

"อ่าา โครตแน่นเลย!"เขาพูดพลางกัดฟัน สองมือนั้นก็จับขาฉันแน่น พร้อมยกขึ้นมาพาดไหล่ตัวเอง จนทำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมาดันอกเขาไว้ เมื่อเขาโน้มตัวดันส่วนล่างเข้ามาจนฉันรู้สึกจุกเสียดแน่นท้อง

"มันจุก...รสาเจ็บไปหมดแล้ว" เสียงของฉันที่บอกเขา มันก็พอบ่งบอกได้ว่า ฉันเจ็บจริง แต่สิ่งที่เขาตอบมานั้น

"ช่วยไม่ได้ เธอตัวเล็กเอง แล้วก็หยุดงอแงสักทีได้ไหมฟังแล้วมันหงุดหงิดน่ารำคาญ เดี๋ยวก็หมดอารมกันพอดี" ฉันปาดน้ำตาอดทนให้เขากระทำยังร่างฉันต่อ โดยไม่พูดอีก ฟังแค่เสียงเขาซี๊ดปากและรับรสจูบจากเขาเท่านั้น

"อ๊าาา...เธอนี่มัน...แน่นจริงๆ..ซี๊ดด"

ปักปักปัก

"อืมมม ฮื้ออ ...เจ็บ..แสบ" ฉันทนไม่ได้ กับสิ่งที่เขาทำ จึงได้แค่บ่นเบาๆกับตัวเอง

"อ๊ะ...ซี๊ดดด..เชี้ย!!"

ปัก!

เอวสอบหยุดนิ่ง ไปสักพัก ก่อนเขาจะค่อยๆขยับเบาๆ แล้วถอดแท่งร้อนนั้นออก ฉันหายใจถี่ เหนื่อย หอบ มันบอกไม่ถูกทั้งรู้สึกเจ็บช่วงล่างที่พึ่งผ่านศึกครั้งนี้ พี่จอมทัพที่ร่างกายเปลือยเปล่า เดินเข้าห้องน้ำฉันจึงพยายามดึกผ้าห่มคลุมร่าง พร้อมกับนอนตะแคงข้างปาดน้ำตาให้มันหยุดไหล ถึงแม้เรื่องแบบนี้มันจะเป็นเรื่องปกติ แต่ความเต็มใจมันก็สำคัญ ฉันไม่ได้เต็มใจ ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้น ฉันไม่อยากให้น้าอรรู้ แล้วเสียใจกับตัวฉัน คนอื่นมองจะว่ายังไง คงมองว่าฉันมาอยู่เพราะหวังจับลูกชายเจ้าของบ้าน ลูกชายคนเดียวที่เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติแบบนั้นนะหรอ ไม่นานพี่จอมทัพก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับพันผ้าขนหนูแค่ท่อนล่าง แล้วเขาก็หยิบมาอีกผืนก่อนจะโยนให้ฉัน

"ลุกขึ้นไปอาบน้ำ จะได้สบายตัว"น้ำเสียงห้วนประดุจออกคำสั่ง ฉันก็นอนนิ่งไม่อยากคุยกับเขา

"ได้ยินหรือเปล่าที่บอก" ฉันเงียบ แต่น้ำสีใสมันก็ไหลไม่หยุดจริงๆ ไม่นานฉันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ แล้วเขาก็กระชากแขนฉันให้ลุกนั่ง

"รสาเจ็บ!"

"อย่ามาทำเป็นสำออยได้ไหม ทีกับไอ้เฮียนั่นเธอยังอยากให้มันเอาอยู่เลย พี่อยากรู้เหมือนกันถ้ามันรู้ว่าเธอนอนกับพี่มันจะเอาเธออยู่หรือเปล่า"ฉันชะงักกับคำพูดของเขา แล้วหันมาสบตาคนใจร้าย

"พี่จะทำอะไร" ฉันถามแต่พี่จอมทัพดันยกยิ้มแต่เขาไม่ตอบกับออกคำสั่งแทน

"ห้าม!คิดที่จะหนีจากที่นี่ และอย่า !ให้พี่รู้ว่าเธอกับไอ้เฮียนั้นมีอะไรกันลับหลังพี่ พี่ไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร อีกอย่าง เธอเลิกร้องไห้สักทีได้ไหม ก็แค่เอากัน ทำยังกะญาติเสีย"

"ใช่ค่ะ แค่เอากัน! แต่คนที่ไม่เต็มใจ มันยิ่งกว่าญาติเสียอีก"

"รสา!!!"

โปรดติดตามตอนต่อไป

ฝากเป็นกำลังใจและกดติดตามไรท์ด้วยนะคะ