คนสกปรก
1370 Words
หลังจากที่ฉันกับปลายฟ้าทานอาหารเสร็จ ปลายฟ้าก็พาฉันมาดูคอนโด คอนโดหลังนี้อยู่คนละที่กับเพื่อนฉัน แต่ก็ดีหน่อย มันก็ไม่ได้ไกลเท่าไหร่นักถ้าหากจะย้ายออกมาแล้ว กลับไปขายของเหมือนเดิม ขับรถประมาณชั่วโมงกว่าๆก็ถึง
"แกชอบไหม มันเหมาะสำหรับอยู่คนเดียวนะ ใหญ่มากมันจะดูอ้างว้างถ้าอยู่คนเดียว" ปลายฟ้าเอ่ยถามฉัน
"ห้องสวย น่ารักดี ไม่เล็กนะ พอดีแหละพ่อแม่ฉันมาก็อยู่ด้วยได้สบายแล้ว"ฉันตอบเพื่อนไป พร้อมกับเดินดูรอบๆ บรรยาศข้างนอกก็ดี คอนโดถูกจัดเป็นสัดส่วน
"แกจะเช่าหรือจะซื้อก็บอกฉันจะจัดการให้"ฉันกับเพื่อนนั่งคุยกัน เรื่องราคา ถ้าซื้อก็คงทำเอกสารยื่นกู้ซื้อเพราะเงินสดฉันก็ไม่มากขนาดนั้น ถ้าซื้อสดเหมือนจะหนักไป อีกอย่างพึ่งจะอยู่ตัวเงินสดมีไม่มาก ฉันกับเพื่อนตกลงเรื่องซื้อขายไว้แล้ว รอแค่ปลายฟ้าดำเนินเรื่องให้ พร้อมเอกสารของฉันที่ต้องขอยื่นธนาคาร เวลาผ่านไปเกือบบ่าย3ฉันก็ยังไม่ได้กลับ ยังคงเดินห้างกับเพื่อน ยัยฟ้าก็ชวนไปผับ นานมากแล้วที่ไม่ได้ไป อีกอย่างวันนี้ไม่มีไลฟ์ หรือฉันจะไปเที่ยวพักใจก่อนดี...
ด้านจอมทัพ
จอมทัพที่ไม่ได้ออกไปไหน แต่ด้วยอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ น้องสาวและแม่ของตนก็ไม่อยู่ อีกอย่างรสาก็ยังไม่กลับ
"ไปไหนวะ ป่านนี้ยังไม่กลับ!" ผมนั่งมองทาง ก็ไม่มีรถของเธอวิ่งเข้ามา ผมรู้สึกหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเธอไปไหนกันแน่ ผมถามน้องสาวผมเมื่อเช้าว่ารสาไปไหนแค่ออกไปหาปลายฟ้า ทำไมป่านนี้ก็ยังไม่กลับ รึตั้งใจจะหลบหน้าผม ผมที่นอนเล่นมือถืออยู่บนโซฟากว้าง ทำอะไรไม่ถูก อยากจะโทรหา หรือว่ารสานัดไอ้เฮียชัยออกไป แล้วโกหก กันแน่ ผ่านไปพักใหญ่ รถที่วิ่งเข้าบ้านมานั้น คือรถของแม่ผมกับน้องสาว ลูกของป้า
"น้าร้านนี้เขาทำสวยนะ ดูสิเล็บหนูขี้แหล่ขนาดไหน แต่งออกมาแล้วสวยมาก" ผมลุกขึ้นนั่งพร้อมมองแม่กับน้องเดินเข้าบ้านยัยนุ่นยกมือโชว์เล็บที่พึ่งทำให้แม่ผมดู นี่หรือธุระของผู้หญิงที่บอก ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน อีกคนก็หายเงียบ ส่วนทางนี้ก็ไปเสริมสวยมานี่มันอะไรกัน
"อ้าว!!พี่ไม่ได้ออกไปไหนหรอ"
"เปล่า!" ผมตอบน้องสาวเพียงสั้นๆ ก่อนจะก้มหน้ามองมือถือเช่นเดิม
"พี่ให้อาหารนกหรือยังเนี่ย" ผมเงยหน้าขึ้นมองน้องสาว นกที่พูดถึงผมเป็นคนซื้อมาเลี้ยง แต่จะว่าไปผมไม่ได้เลี้ยงมันด้วยซ้ำ ซื้อมานุ่นก็เป็นคนเลี้ยงให้ ตอนนั้นมันสวยน่ารัก ผมเลยอยากได้ แต่ด้วยไม่มีเวลาดูแลมัน เลยปล่อยให้น้องสาวเลี้ยง
"ยัง..ลืม"
"เห็นไหม! พี่เคยใส่ใจอะไรหรือเปล่าฮะ ซื้อมาแล้วก็ไม่สนใจมัน หนูก็บอกแล้วว่าอย่าซื้อ" ผมโดนบ่นยัยน้องตัวแสบร่ายยาวก่อนจะเดินไปทางหลังบ้านสักพักแล้วเดินกลับมา ส่วนแม่ผมก็เดินเข้าไปในครัวเพราะถือของมาหลายอย่าง เมื่อนุ่นเดินกลับมาผมเลยถาม
"เพื่อนเราไปไหนกันแน่"
"ก็ไปหายัยฟ้าไง พี่ถามทำไม"
"แน่ใจหรอ ไปทั้งวันนี้นะ"ผมไม่อยากเชื่อเอาตรง ผมคิดว่า เธอคงโกหก แต่ออกไปนัดเจอผู้ชายแน่ เล่นหายออกไปทั้งวันขนาดนี้ กลับมาคงต้องคุยกันหน่อย!
สองทุ่มของวันนั้น
ฉันยังคงอยู่กับเพื่อน วันนี้ปลายฟ้าชวนฉันมาที่ผับของเธอ ปลายฟ้าตอนนี้ไม่ใช่แค่เด็กร้องเพลงในร้าน เธอกลายเป็นผู้บริหารของที่นี่ไปแล้ว วันนี้ฉันและเพื่อนเข้ามาตรวจเช็คความเรียบร้อยอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ผับจะเปิด จะว่าไปคนรวยที่เขารวยเนี่ยเขาก็ทำงานหนักไม่น้อยเลย ยิ่งธุรกิจหลายอย่างยิ่งเหนื่อย แทบไม่มีเวลาหยุดด้วยซ้ำ แต่เพื่อนฉันตัวเล็กๆนี้ ช่วยสามีของเธอได้เป็นอย่างดี ฉันนั่งมองเพื่อนสั่งงานพนักงาน ตรวจเช็คอุปกรณ์ เอกสารใบคิวงานของนักร้อง แต่จะว่านั่งเฉยก็คงไม่ใช่ มาผับร้านเหล้าถึงร้านยังไม่เปิด เพื่อนสาวก็ยกเหล้ามาให้ดื่ม ฉันดื่มพอเป็นพิธี เพราะฉันขับรถมา ขืนดื่มหนักคงไม่ได้กลับพอดี
"แกจะอยู่จนกว่าผับเปิดไหม อีกหน่อยก็เปิดแล้ว วันนี้มีวงดนตรีข้างนอกมาเล่นแกจะรอดูไหม"ฉันมองดูนาฬิกา นี่จะสามทุ่มแล้วเลยเอ่ยปากบอกเพื่อน
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวจะกลับแล้ว กว่าจะถึงนอนดึกมากก็เพลีย"
"อืม แล้วแต่" ฉันนั่งสักพักก็ขอตัวกลับบ้าน แต่ปลายฟ้าอยู่ก่อนเพราะสามีของเธอจะตามมา ฉันออกจากร้านก็ตรงมาที่รถ ขับรถออกมาจากผับ กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสี่ทุ่ม เมื่อมาถึงฉันก็เลี้ยวรถเข้าจอดตามปกติ รถของที่บ้านอยู่ครบรวมทั้งรถของเขา แต่บ้านเงียบ สงสัยทุกคนจะขึ้นห้องกันหมด ฉันเดินเข้ามาในตัวบ้าน ก่อนจะมองซ้ายขวา กลัวจะเจอใครบางคน แต่โชคดีที่ไม่เจอ ฉันเดินเข้าไปในครัว หาอะไรอุ่นๆทานก่อนจะขึ้นบ้านรู้สึกมันปั่นป่วนท้องคงเพราะท้องว่างแล้วดื่มเหล้ามา ฉันชงโอวัลตินร้อน แล้วยืนดื่มพร้อมกับคิดอะไรเพลินๆ คงเรื่องที่เตรียมย้ายออก สักพักใหญ่ฉันก็ขึ้นห้อง ฉันก้าวขาขึ้นบันไดช้าๆ สายตาสอดส่องมองไปทั่วกลัวเขาคนนั้นจะมาดักแล้วลากฉันเข้าห้อง แต่ก็โล่งอก เพราะไม่เจอ ป่านนี้คงหลับไปแล้ว เมื่อมาถึงห้องฉันก็เปิดประตูเข้าห้อง ในห้องมืดสนิท ฉันปิดประตูลงกลอนจนเรียบร้อยจึงเอื้อมไปเปิดสวิทช์ไฟ พอหันมาอีกทีแทบเข่าทรุด
"พี่เข้ามาได้ไง!!"
ฉันยืนตัวแข็งมองชายหนุ่มที่นอนเหยียดขายาว พิงหัวเตียง เขากอดอกแล้วแสยะยิ้มมองฉัน พี่จอมทัพไม่ได้พูดอะไรเอาแต่จ้องหน้าฉัน ฉันตั้งสติได้ก็เตรียมหมุนตัวแล้วคิดจะเปิดประตูออกจากห้อง แต่
หมับ!!
เขากระโจนตัวมากอดร่างของฉันไว้แน่น พร้อมกระซิบลงข้างหู
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
"รสาไม่มีอะไรจะคุย"ฉันตอบเขาพร้อมทั้งสะบัดตัวให้หลุดแต่ด้วยฉันตัวเล็กกว่าเขาเลยทำอะไรไม่ได้
"นี่ดื่มมาด้วยหรอ ไปถึงไหนกันมาละถึงมาเอาป่านนี้"ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ฉันจะไปถึงไหน และกับใคร ทั้งๆที่ฉันบอกแล้วว่าฉันไปหาปลายฟ้า
"พี่พูดอะไรของพี่ ปล่อยนะ แล้วก็ออกไปจากห้องรสาได้แล้ว"ฉันออกคำสั่งไล่เขา แต่เขาดันพูดขึ้น คำพูดของเขาทำเอาฉันชะงัก
"อยากเจริญรอยตามเพื่อน หาผัวรวยๆ แก่หน่อยก็ช่าง แต่ก็วิ่งเข้าหา พี่ว่าเธอน่าจะคิดหน่อยนะ เฮียชัยเขาอาจมีเมียเก็บอยู่ก็ได้" ไม่คิดเลยว่าเขาจะคิดแบบนี้ จิตใจสกปรกคำพูดยังสกปรกอีก ดูถูกคนอื่น ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ ทำไมคนที่ฉันรู้จัก เนื้อในเขาเป็นแบบนี้หรอกหรอ...
*จอมทัพ แกเป็นอะไรหวงหึงเขาหรอ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ฝากด้วยนะคะ
- Writer
