EP.15 ชุดแม่บ้านแบบพิเศษ
1050 Words
“ก็ได้ งั้นเรามาเริ่มกันเลย ก่อนอื่นเธอต้องเปลี่ยนชุด ชุดนี้ไม่ใช่แม่บ้านของฉัน”
“อ้าว... ไม่ใช่เหรอคะ แต่ฉันเห็นอาซู อาหนิง และคนอื่นๆ ก็ใส่แบบนี้นะคะ”
ดวงตาสวยหวานก้มมองชุดที่ตัวเองสวมใส่อยู่ ตั้งแต่แรกเห็นเธอก็ว่าชุดนี้สวยมาก เพราะหากอยู่ที่เมืองไทย เธอคงไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดกี่เพ้าแบบนี้ในชีวิตประจำวันหรอก ยังนึกชื่นชมวิถีชีวิตของคนฮ่องกงสมัยใหม่ที่ไม่ว่าอย่างไรก็ยังมีวัฒนธรรมจีนแทรกซึมอยู่โดยทั่ว แต่หากคุณชายลีบอกว่านี่ไม่ใช่ชุดที่เธอจะใส่ แล้วชุดไหนล่ะถึงจะเรียกว่า ‘แม่บ้านของฉัน’
“ไม่เหมือนกันสิ เพราะนี่น่ะชุดแม่บ้านขั้นหนึ่ง แต่เธอน่ะเป็นแม่บ้านขั้นสอง ก็ต้องมีความพิเศษหน่อย”
“พิเศษเหรอคะ แม่บ้านขั้นสอง...”
“ใช่”
เสียงสูงของคุณชายลีพร้อมสายตาที่มองมายังเธอทำให้อินถวาสะท้านไปทั้งร่าง เพราะนั่นทำให้ความงุนงงของเธอหายวับ สายตาแบบนี้ เขาจะให้เธอใส่ชุดอะไร ชุดนั่นน่ะเป็นชุดของแม่บ้านจริงเหรอ หรือเขาจะให้เธอใส่ชุด ‘วันเกิด’ แค่คิดขนกายก็ลุกพรึบอีกแล้ว เพราะสัมผัสเมื่อเช้าเธอยังจำได้นะ
“ตามมาสิ”
และคุณชายสุดหล่อที่หันมาเรียกให้เธอเดินตามนั่นก็คล้ายกับว่าคำเตือนของเหมยอิงจะลอยตามลมมาให้ได้ยิน ว่าผีที่น่ากลัวที่สุดในคฤหาสน์แห่งนี้ ก็คือ ‘ผีทะเลสุดหล่อ’ นี่ไง และเหมยอิงก็พูดถูกที่สุดเพราะรอยยิ้มอย่างคาดหวังบางสิ่งที่คุณชายส่งมาให้ ทำให้หัวใจเธอเต้นรัวเพราะกลัวผีตนนี้เหลือเกิน ผีสุดหล่อกำลังจะลักพาหัวใจของเธอ
ทว่าห้องที่คุณชายลีพาเธอเดินเข้ามานั้นกลับทำให้ประสาทสัมผัสทั้งตัวของอินถวาแตกตื่นมายิ่งขึ้นเพราะนี่มัน ‘ห้องนอน’ ของใครล่ะ นั่นแหละสิ่งที่อินถวาครุ่นคิด แต่ที่นี่เป็นตึกเล็ก พื้นที่ส่วนตัวของคุณชายลีที่แยกออกจากตึกใหญ่อย่างสิ้นเชิง ห้องนอนนี่จะเป็นของใครล่ะ ถ้าไม่ใช่...
เจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ยังคงก้าวเดินอย่างมั่นคงตรงไปที่ประตูบานใหญ่ที่เชื่อมต่อระหว่างห้องนอนกับห้องนั้นไว้ และเมื่อประตูถูกเลื่อนออก อินถวาก็ได้รู้ว่านั่นคือห้องแต่งตัวที่มีขนาดใหญ่ไม่แพ้ห้องนอน เพราะตู้เสื้อผ้าแบบบิวท์อินที่มองเห็นได้ทันทีนั้น กะจำนวนคร่าวๆ ก็มีมากกว่า 10 บานประตูตู้
คุณชายสุดหล่อผินหน้ามองมาก่อนจะเรียกให้เธอเดินตามเข้าไป นั่นทำให้อินถวาสะดุ้งน้อยๆ เพราะมัวแต่ตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ และกลัวๆ กล้าๆ กับสถานที่ จนลืมไปเสียสนิทว่าเขาจะพาเธอมาดูชุดแม่บ้าน แล้วชุดแม่บ้านประจำตัวเขาจะมาอยู่ในห้องแต่งตัวของเขาได้ยังไง แต่แล้วอินถวาก็ถึงบางอ้อเมื่อได้เห็นเสื้อผ้าเหล่านั้นทั้งหมด
“ไม่ค่ะ!! ยังไงฉันก็จะไม่ใส่ชุดแบบนี้แน่” ใบหน้างดงามส่ายดิก หัวเด็ดตีนขาด เสื้อผ้าเหล่านี้ก็จะไม่ได้ขึ้นมาอยู่บนร่างกายของเธอแน่
“ทำไมล่ะ นี่ยูนิฟอร์มของเธอนะ แม่บ้านขั้นสองก็ต้องใส่ชุดพวกนี้ทุกคน”
“ทุกคนเหรอคะ” อินถวาทวนคำเสียงสูง ‘ทุกคน’ นั่นแปลว่ามีหลายคนแล้วใช่ไหมที่ใส่ชุดนี้
“ใช่ ทุกคนเลย และก็ไม่เคยมีใครปฏิเสธด้วยนะ เลือกดูสิมีตั้งเยอะแยะ ต้องมีชุดที่เธอชอบแน่”
“ไม่ล่ะคะ ไม่มีชุดไหนที่ฉันชอบแน่” ใครจะไปชอบล่ะใส่ชุดซ้ำกับคนอื่น นั่นคือสิ่งที่คิด แต่ความจริงคือชุดวาบหวิวแบบนี้ เธอจะใส่ไปได้ยังไง
อินถวามองชุดที่ถูกแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ ไม่ต่างจากเป็นร้านจำหน่ายสินค้าเฉพาะอย่าง เพราะชุดที่เขาบอกนั้นล้วนแต่มีจุดประสงค์เดียวกัน เสื้อตัวจิ๋วกับกระโปรงตัวสั้น หรือไม่ก็เป็นเอี้ยมกระโปรงแต่เสื้อตัวบนโปร่งใสยิ่งกว่ามุ้ง หรือไม่ก็เป็นรูปแบบวันพีชเว้าหน้าเว้าหลัง
“นี่ไม่ใช่ชุดแม่บ้านค่ะ แต่นี่เป็น...” เกิดอาการน้ำท่วมปากอย่างบอกไม่ถูก จะให้บอกยังไงว่านี่เป็นชุดแม่บ้านที่ใช้ไว้สำหรับถ่ายแบบวาบหวิว หรือไม่ก็เป็นชุดสำหรับนักแสดงหญิงจะใส่เพื่อเล่นภาพยนตร์บางอย่าง ซึ่งนั่นไม่ใช่เธอแน่ เพราะเธอไม่มีรสนิยมนั้น หรืออาจจะมีแต่ก็ไม่ใช่ตอนนี้แน่
“นี่น่ะชุดแม่บ้านแบบพิเศษ เพราะฉันสั่งให้ช่างเขาตัดเย็บเป็นพิเศษ ไม่ซ้ำกับแบบที่มีขายในท้องตลาดแน่ เลือกสิ หรือว่าจะให้ฉันเลือกให้ ปกติแม่บ้านของฉันจะมีแต่สาวยุโรป เธอคนแรกที่เป็นเอเชีย และดูจากหุ่นเธอแล้ว อืม... ใส่ได้ทุกชุดแน่”
สายตาคมวาบของเขาที่ไล่ไปตามเนื้อตัวของเธอ ยิ่งทำให้อินถวาสั่นเป็นเจ้าเข้า แข้งขาอ่อนแรงจนอยากจะทรุดร่างลงนั่งกับพื้น แต่หากเธอทำแบบนั้นจะกลายเป็นอ่อยไปไหม เธอต้องเข้มแข็งและยืนยันในสิ่งที่คิด ไม่ก็คือไม่
“คุณชายคะ ฉันขอไม่ใส่ชุดพวกนี้นะคะ ถ้าคุณชายต้องการให้ฉันมารับใช้ส่วนตัว ฉันก็ขอใส่ชุดเหมือนกับคนอื่นๆ ค่ะ เดี๋ยวค่ะ ดิฉันมีเหตุผล” อินถวาพูดดักในทันทีที่คุณชายลีจะอ้าปากพูด เธอต้องหาเหตุผลมาค้าน ให้เขาปฏิเสธไม่ได้
“เหตุผลของฉันคือ ถ้าฉันใส่ชุดที่คุณชายเตรียมไว้ให้ คงไม่สะดวกตอนทำความสะอาด ตอนล้างห้องน้ำ ตอนจัดเตรียมเสื้อผ้าข้าวของให้คุณชาย รวมทั้งไม่สะดวกที่จะเข้าไปในห้องครัวด้วยค่ะ เอ่อ... และถ้าฉันต้องใส่ชุดแบบนี้เดินไปเดินมา ก็คงไม่เหมาะ”
- Writer
