Destiny's Game

Chapter 4

Eleftheria's POV

Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong nagpatuloy sa paglilinis. Hindi ko iyon natapos kahapon ng dahil narin sa sobrang pagod ni hindi pa ako nakakapag grocery dahil hahanapin ko pa kung saan ako makakabili, hindi naman ako marunong mamalengke talaga konti lang ang alam ko dahil once lang ako nasama kay manang before at tinakas lang niya ako that time dahil rin sa sariling kagustuhan ko, kinulit ko siya until she gave up at pinasama na ako sa bandang huli.

Kinuha ko ang phone ko to look for the near convenience store or mini marts para doon nalang ako bibili ng kung ano ang meron at pwede kong makain habang naghahanap ako ng trabaho. I know it's going to be hard especially to me dahil hindi ganito ang kinalakihan ko at hindi ako sa ganitong klaseng buhay namulat dahil kulang nalang ay halos subuan na ako sa mansyon at buhatin para lang hindi masugatan o madumihan.

It was suffocating. Living in a huge mansion is suffocating, you may have a lot of spaces and you can have everything in just a snap but it still feels empty, controlling, and I honestly felt lost in my own home, own place. It feels like I'm longing for something or I want something that my parents can't give me, that money can't buy, that the palace can't hand over to me and that's freedom and to be myself without any dictations and rules to be followed.

Nakasuot ako ngayon ng loose shirt at shorts habang naka-high ponytail ang buhok ko. Mas komportable kasing maglinis ng nakakahinga rin ng maluwag ang buong katawan ko.

Habang nagwawalis ay biglang tumunog ang door bell kaya naman ay mabilis akong lumapit sa pinto at binuksan iyon.

Tumambad naman saakin ang isang lalake.

Who is he?

"Oh! Hi, good morning" nakangiti niyang bati.

"Do I know you?" kunot noong tanong ko

"Sorry, my bad. Anyway, I'm Kleliam, Kleliam Markle" inalok niya ang kamay niya saakin na tinanggap ko naman.

"Thalia, Thalia Silva. What can I help you?" nagtataka parin na tanong ko.

"I am the real owner of this house, the guy earlier was my friend Oliver" natigilan naman ako dahil sa sinabi niya. Ang tanga ko.

"Oh my God, I'm so sorry. Tuloy ka" sabi ko saka binuksan ng mas malawak ang pinto at pinapasok siya.

"Sorry, naglilinis kasi ako kaya medyo maalikabok. What can I get for you? Juice? Coffee?" napatitig naman ako sakanya ng bigla siyang tumawa.

"You're cute" bigla niyang sabi.

Naramdaman ko naman na pumula ang mukha ko dahil doon.

"Anyway, juice will do. Thank you" tumango naman ako saka pumunta sa kusina at nagtimpla ng juice para sakanya.

"I hope you don't mind but ano nga pala ang ginagawa mo dito? May kailangan pa ba akong pirmahan or bayaran?" kunot noong tanong ko matapos ilapag ang juice sa harap niya.

"Actually wala na. I just want to give you the spare keys kasi nakalimutan ni Oliver kahapon and also I would like to personally meet you" nakangiti niyang sagot saka inabot saakin ang mga susi.

"Thank you and I'm so sorry if masyadong minadali ang pagbili ko. Wala kasi akong kilala dito at wala akong alam sa lugar na ito, so I don't know where to stay. I'm just lucky to see the sign board outside this house and it happened that it's still gladly available" paliwanag ko.

Hindi ko alam pero magaan ang pakiramdam ko sakanya kahit kay Oliver kahapon ay ganon rin.

"You can reach me or Oliver anytime you want. Incase you need help with something, kabisado na namin ang lugar na ito so feel free" pag-alok niya na pinasalamatan ko naman.

"Why did you sell this house anyway?" wala sa sariling tanong ko.

"I actually gave this house to a family that I've met in the street. Naawa kasi ako sa kanila especially that they have a baby with them pero umalis na sila at umuwi sa lugar nila kaya wala ng gumagamit sa bahay na ito so I decided to sell it but incase na wala pang makakabili at may makita ulit akong nangangailangan I will willingly give it to them, also" naguilty tuloy ako, what if pala may mangailangan ng bahay na ito?

"But before I put that sign board outside tinanong ko muna sila if it is okay for them na ibenta itong bahay, and they agreed" dagdag niya pa.

"I felt guilty for some reason, what if someone needs this house but I bought it. Can I give it back? and stay it in reserved for someone who's in need? It is okay if you won't give my money back" nakokonsensya kong sabi na kinatawa niya saka ako bahagyang inabot at ginulo ang buhok ko.

"Silly you. Marami pa namang kasama ang bahay na ito and I can stay that in reserved for someone in need kung iyon ang ikapapanatag ng loob mo, Lia"

Lia

That's cute tho, even if I'm not used to being called anything by anyone.

"Are you sure?" paniniguro ko.

Nilabas naman niya ang telepono niya at pinakita saakin ang maps niya kung saan nakalocate ang iba pang mga bahay daw na gaya nitong nabili ko.

"Okay then thank you so much, Liam"

It is okay to call him Liam, right? He called me Lia too without my permission.

"My friends and relatives are calling me Klee but if you're comfortable with Liam, be with it"

Bakit ang bait ng isang ito?

"Anyway, may mall ba na malapit dito?" tanong ko dahil kailangan ko pang bumili ng ibang gamit para dito sa bahay.

"Yes, if you want I can drive you there wala naman akong gagawin today" alok niya.

Nakakahiya man pero kesa naman sa mawala ako diba? Paglulutuan ko nalang siya mamaya bilang pasasalamat. At least I now have one friend here, right?

"Really? Thank you so much. Wait magbibihis lang ako" tumango naman siya kaya mabilis akong pumunta na sa kwarto ko.

Naghilamos muna ako saka naglagay lang ng pulbos at tinali ng maayos ang buhok ko saka ako nagbihis ng off shoudler dress na hanggang tuhod na pinaresan ko ng doll shoes.

"Simple yet stunning" komento ni Liam ng makita ako.

"Enough with those flowery words, young man" biro ko.

Kahit na kakakilala palang namin ay pakiramdam ko ay napakagaan na ng pakiramdam ko sakanya at napakakomportable niyang kasama at kausap.

Ilang saglit lang ay dumating na kami ng mall kaya naman ay agad na akong bumaba matapos niyang iparking ang sasakyan niya. I was holding back myself while looking and walking around myself, holding back not to buy unnecessary stuff like collections. I need to save my money.

Habang naglalakad ay may nakita akong pamilyar na tao. Napakadali ko kasing makabisa ang isang bagay o tao kahit na isang beses ko palang iyon nakita.

"Is that Oliver?" kunot noong tanong ko habang nakatingin sa lalakeng nagtititingin ng relo di kalayuan saamin.

Nakita ko namang kinuha ni Liam ang telepono niya saka may tinawagan saka ko nakita si Oliver na kinuha rin ang telepono at tila may sinagot.

"Buy 2 for me also" natatawang sabi ni Liam dahilan para mapaglinga-linga si Oliver hanggang sa mamataan niya kami.

Mabilis naman siyang lumapit saamin at ng maaninag niya ako ng maayos ay tinitigan lang niya ako.

"Thalia?" tumango naman ako saka kumaway.

"Hi, Oli" nakangiti kong bati.

Ngumiti rin siya pabalik saka nagpalinga-linga bago sinuot saakin ang kalo na dala niya at kinuha ang shades na nakasampay sa neckline ng t-shirt ni Liam at sinuot din yun saakin.

"Why did you bring her here?" kunot noong tanong ni Oli kay Liam.

Magtatanong na sana ako kung anong problema ng may biglang dumaan sa gilid namin at biglang nagsalita.

"Who's that lady? Why is she with Prince Oliver and Prince Kleliam?"

Nagtaka naman ako sa narinig saka tumingala sa dalawang kasama ko na nakatingin narin ngayon saakin.

"We will explain it later, Lia. Bilhin na muna natin ang mga kailangan mo" hindi na ako nagtanong pa dahil alam ko naman na ang sasabihin nila.

May idea narin naman ako sa totoo nilang pagkatao because I saw a royalty crest on their cars. I saw one on Oliver's yesterday and on Liam just a while ago.

Kahit anong takas ko sa buhay na meron ako ay siya ko rin namang makakasalamuha ang mga taong konektado doon.

These men with me are both princes but they could live freely as how they wanted to be; isn't it unfair?

Winaksi ko sa isip ko ang lahat ng iniisip ko at saka nagfocus nalang sa pamimili. I should have been thankful for meeting them here not regretting just because they are a royalties. I just need to be careful not to get caught.

Matapos kong mabilis lahat ng kailangan ko ay nagpaalam muna ako sa dalawa na pupunta ng Health and Beauty section ng mall for my personal necessities. Nagpaalam rin naman sila na may bibilhin muna saglit kaya naghiwa-hiwalay na muna kami at sa parking area nalang daw magkikita-kita.

Matapos kong bumili ay dumaan muna ako ng grocery saglit para bumili ng ingredients para sa lulutuin ko sa kanila mamaya. Naisip kong gumawa ng carbonara at boeuf bourguignon, it's a french dish that's made with beef.

Pagkatapos ko ay agad na akong nagtungo sa parking area kung saan ko nakita ang dalawa na magkausap.

"Ask your butler to delete everything for her safety. Ipacheck mo ang phone ng mga nakasalubong natin, tell them to check the cctv footage also" rinig kong utos ni Liam kay Oliver.

"Hey guys" napalingon naman sila saakin saka ako mabilis na nilapitan at tinulungan sa mga dala ko.

"I'll cook something when we got home. If you don't mind, can you join me for lunch?" alok ko.

Nagkatinginan naman silang dalawa saka tumingin sa relo niya si Oli at tumango kay Liam.

"Yes, sure" nakangiti niyang sabi.

"Van can wait" rinig kong bulong ni Oli kay Liam

"Makakapaghintay din ang mura niya saatin" natatawang sabi naman ni Liam.

Who's Van?

Pagkarating namin ng bahay ay tinulungan nila akong ipasok ang mga pinamili ko. Agad namana kong dumiretso ng kusina at nagsimula ng magluto.

Ilang saglit lang ay natapos na ako kaya naman ay naghain na ako sa lamesa at naglagay ng tigtatatlong utensils.

Bagtimpla rin ako ng juice atsaka sinalinan ang tatlong baso na hinanda ko.

"Let's eat?" alok ko sa kanila.

Agad naman silang pumasok sa kusina saka naupo.

"I'm so sorry for this simple lunch. I know it's far from what you used to eat inside your mansions" hinging paumanhin ko.

"No, no it's okay. We aren't picky eater either so it's fine, no worries" nakangiting paniniguro ni Oliver.

"Why did you move in here by the way?" tanong ni Liam bago sumubo.

"To escape from reality, I guess" makahulugang sabi ko.

"That was a deep reason tho" natatawa naman dabi ni Oli

"You undeniably know how to cook, huh? and not to mention that It's so delicious" puri ni Liam sa luto ko na pinasalamatan ko naman.

"Parang dito ko na tuloy araw araw gustong kumain or can I hire you as my personal chef?" pagbibiro naman ni Oli

Nagkwentuhan pa kami ng nagkwentuhan bago nila naisipang umalis na dahil may kailangan pa daw silang puntahan at kailangan ko narin tapusin ang paglilinis ko dito sa bahay ng sa gayon ay makapagpahinga narin muna ako. Tho alam ko naman na hindi ko talaga ito matatapos sa araw na ito dahil sa sobrang dami ng kailangan kong ayusin at masyado na siyang alikabok dahil mukhang matagal na talagang hindi natirhan.

This day was a long and tiring day yet a fun one because of Oli and Liam. They were really fun to be with, I haven't felt new or left over because they definitely treated me like their own friend. It seems like we've already known each other for too long.

I looked at my phone when I got a notification.

I have a dummy accounts in social media as Thalia Silva.

When I checked my notification it says that Prince Oliver Darcy and Prince Kleliam Markle added me on f******k and followed me on my ** account.

I clicked the other notification that pops when Liam tagged me on his story but he hid my username carefully so that no one can see.

It was a story of the food I cooked earlier with a thank you sticker on it, the next one is a picture of my back while I'm walking inside the mall. He tooked it secretly. He captioned it with "Beauty"

I went to Oliver's timeline also when I got a notification of his new post and it was also a picture of me but the difference is it was being captured side view but my face was covered by a book, it was when we were looking for a nice book to read because I love reading to kill time. He captioned it with "Stunning"

They are so cute!

I actually took a picture of them earlier also so I also posted it, I choose those pictures wherein their faces can't be seen for safety purposes.

I captioned it with "Glad to meet you, your highness"

I'm so happy to have a new friend but at the same time felt guilty for hiding them who I really am.