รักหมดใจ นายเพื่อนพี่

แอบมอง เพื่อนพี

หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ เฮียก็พายังบ้านจัดสรร ที่พ่อกับแม่ซื้อไว้ หลายปี ก่อนที่จะตัดสินใจย้ายไปอยู่อยุธยาด้วยธุรกิจของทางบ้าน บ้านเป็นบ้านชั้นเดียวมีห้องนั่งเล่นและมี3ห้องนอน และแต่ละห้องจะมีห้องน้ำในตัว มีครัว และโรงจอดรถที่สามารถจอดได้4-5คัน

"เฮีย หนูขอเลี้ยงน้องหมาได้มั้ย"ฉันเป็นคนชอบหมามากๆ

"ไม่ เธอจะเอาเวลาไหนดูและมัน"เฮียค้านหัวชนฝา

"เฮียเราเอาอาหารกับน้ำวางไว้มันก็อยู่ได้ นะเฮียนะ"

"ขอดูความประพฤติก่อน"

"ได้เลย เฮียใจดี ที่สุด"

ฟ้อด!!

คราวนี้หอมถูกคนแล้วเนาะ คิคิ

"เฮียว่างมั้ย"

"ไม่ว่างไม่เห็นเหรอเฮียทำรายงานกับไอ้ปุณอยู่"

"พรุ่งนี้ข้าวต้องไปรายงานตัว"ฉันบอกกับเฮียเสียงเบา

"แล้ว"ดูเฮียมันดิ ถามสั้น บวกเบื่อหน่าย

"มัดเชือกรองเท้าให้หน่อย นะเฮียนะ"ฉันทำหน้าอ้อนวอนจากผู้เป็นพี่

"มัดเชือกรองเท้ายังไม่เป็น ยังอยากเลี้ยงหมาไม่ต้องเลี้ยง"

"โธ่เฮีย หนูจะลองทำ ก็เฮียนั่นแหละแต่ก่อนก็ทำให้หมด พอตอนนี้บอกหนูทำไม่เป็น"

"ไปๆ เดี๋ยวทำให้"

"เย้ ขอบคุณค่ะ ข้าวว่าแล้วเฮียต้องใจดี ข้าวขอไปพักนะคะ"คนตัวเล็กวิ่งกลับเข้าไปในห้อง ผมกับไอ้น้ำมนต์ยังคงทำรายงานต่อจนถึง2ทุ่ม

"หิวข้าววะ ไปหาไรกินกัน"ผมชวนไอ้น้ำมนต์

"เออ เดี๋ยวถามน้องกูก่อน"

"ข้าว ข้าว "ก็อก ก็อก ก็อก

แอ้ด!! เสียงประตูเปิดออก พร้อมร่างบางที่เดินงัวเงียออกมา

"นี่ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ"

"เฮีย หนูเหนื่อยอะ เดี๋ยวอาบ"

"กินไรมั้ย เฮียจะไปซื้อข้าวหน้าปากซอย"

"เอาข้าวผัดกับ เป๊บซี่นะ"

"มึงเอาอะไร มึงรอนี่กูไปแบบเดียว"

"เอาข้าวผัดกับเป๊บซี่นั่นแหละ"

"เออ ฝากน้องกูด้วย"

"อืม"

ไม่นานเฮียก็ขับรถออกจากบ้านไป ฉันที่คิดอะไรบางอย่างออก มีสิ่งคาใจที่อยากจะพูดกับคนตรงหน้า จะเอ่ยอะไรก่อนดีวะเนี่ย

ไม่นานคนตรงหน้าก็เงยหน้าขึ้นมามอง

"มีไร"แค่คำถามแค่นั้นทำเอาใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

"ถามว่ามีอะไรจะยืนจ้องอีกนานมั้ย"พี่ทวนคำถามอีกรอบ น้ำเสียงค่อนไปทางหงุดหงิด

"คือ เรื่องวันนี้อย่าเล่าให้เฮียฟังนะคะ"ฉันเอ่ยออกไปเสียงแผ่ว

"เรื่องอะไรละ"นี่เขาแกล้งจำไม่ได้รึเปล่านะ

"เรื่องนั้นไงคะ พี่จำไม่ได้เหรอ"ฉันย้ำไปอีกรอบ

"อ้อ เรื่องที่เธอหอมแกมฉันจนแก้มฉันช้ำหมดนะเหรอ"

"มัน คงไม่ขนาดนั้นมั้งคะ"ผมกลั้นหัวเราะแทบแย่ ท่าทีขวยเขินของเธอ ใครใช้ให้มาหอมผิดแกล้งซะเลย

"ไม่เชื่อรึไง นี่ดูสิช้ำหมดเลย"ผมพูดพร้อมลูบไปที่แก้มเบาๆ

"ขอโทษนะคะ"ผมมองคนตรงหน้าที่ยืนทำตัวไม่ถูก

"ถ้าไม่อยากให้ฉันบอกพี่เธอก็เลี้ยงข้าวฉันแล้วกัน"

"ได้ค่ะ วันไหนคะ"คนตัวเล็กดีใจจนออกนอกหน้า ผมอดสงสารเธอไม่ได้

"พรุ่งนี้แล้วกัน ถ้าเธอรายงานตัวเสร็จก็โทรมา"

"แต่หนูไม่มีเบอร์ พี่นะ"

"กับพี่เธอไง"

"ไม่ได้หรอกค่ะ เฮียคงด่าข้าวพอดี และเรื่องหนูเลี้ยงข้าวก็ขอให้เป็นความลับของเราสองคนนะคะ"

"ตกลง"

"เอาโทรศัพท์เธอมา จะกดเบอร์ให้"เนียนมั้ยละครับ หึหึ

ไม่นานโทรศัพท์เครื่องหรูก็ยื่นมา ผมกดเบอร์ผมแล้วโทรออก

"นี่เบอร์ฉัน บันทึกไว้ด้วย"

"ค่ะ พี่สัญญาแล้วนะอย่าบอกเฮีย"

"รู้แล้วน่า"