รักหมดใจ นายเพื่อนพี่

"ไอ้ปุณ น้องกูโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย"ผมคุยกับเพื่อนเอาไว้ตั้งแต่เช้าแล้วมันบอกวันนี้น้องสาวมันจะนั่งรถทัวร์มาจากอยุธยา มาลงที่หมอชิต แล้วให้มันไปรับอีกที "ไปดิ"ผมไม่พูดเปล่าลุกขึ้นยืนเต็มควาสูงและนำหน้าเพื่อนออกไป ผมเป็นพวกประเภท ไม่สนใจพวกผู้หญิงสักเท่าไหร่ อยากก็ซื้อกิน ไม่เน้นผูกพันธ์ พวกผู้หญิงแม่งน่าเบื่อน่ารำคาญ ตามหึงตามหวงไม่ใช่ไม่เคยมีนะแฟน แต่มีแล้วปวดประสาทชิบหาย ผมกับไอ้น้ำมนต์นิสัยค่อนข้างคล้ายกันไปไหนมาไหนก็ลากผมไปทุกที่ เพราะพวกเรามันชายโสดทั้งคู่ ส่วนเพื่อนอีกคนคือไอ้ราช แม่งโคตรติดเมีย ตอนนี้พวกผมจบปี2เป็นที่เรียบร้อย วันนี้พวกผมมาเคลียงานที่ค้างส่งอาจารย์ ที่บ้านของไอ้น้ำมนต์ ทำงานยังไม่เสร็จน้องมันก็โทรมาให้ไปรับ น้ำข้าว (ค่ะเฮีย ใกล้ถึงแล้ว) (เฮียนั่งรอตรงไหนคะ) (รับรองผู้โดยสารช่อง4) (ค่ะเฮีย ข้าวกำลังเดินไป) ปุณ "ไอ้ปุณกูไปห้องน้ำแปบ มึงนั่งรอน้องกูตรงนี้ กูฝากเสื้อด้วย "น้ำมนต์ ฝากเสื้อแจคเกตตัวโปรด ที่น้องสาวซื้อให้ในวันเกิด กับเพื่อนรักแล้วรีบสาวเท้าไปเข้าห้องน้ำ น้ำข้าว "รับรองผู้โดยสาร4 อ้า เจอแล้ว คิ คิ แกล้งเฮียดีกว่า ใส่เสื้อน้องซื้อให้ด้วย"น้ำข้าวเดินมาข้างหลังพี่ชายด้วยความคิดถึง พร้อมสวมกอดไปที่คอหนา ทางด้านหลังของพี่ชาย ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด "คิดถึงจังค่ะ ชื่นใจ" "เฮ้ยยยย เธอเป็นใคนกันเนี่ย"ปุณตกใจที่อยู่ดีๆก็มีใครที่ ไหนไม่รู้ เข้ามากระหน่ำหอมแก้มไปหลายที่ รีบลุงขึ้นยื่นและหันหน้ามาหาตัวต้นเรื่องทันที "เฮ้ย!! "สาวน้อยตกใจอยากหนัก หน้าซีดทันที "เธอเป็นใครยุดีๆมาหอมแก้มคนอื่นแบบนี้ได้ไง"ปุณ พูดด้วยความโมโห แต่ก็ต้องนิ่งลงเพราะสาวน้อยตรงหน้า สวยมาก สวยจนเขาพูดอะไรต่อไม่ถูก ผมยาวตาโต ปากเล็กหน้าน่ารัก ขนตายาวงอน ผิวขาวออร่าจับ ราวนางเอกที่หลุดออกมาจากในนิยาย ตึก ตึก ตึก ตึก อยู่ดีๆหัวใจแกร่ง ที่แทบไม่แม้แต่มองผู้หญิงก็เต้นโครมคราม แทบจะกระเด็นออกจากอก ยิ่งคิดว่าผู้หญิงสวยตรงหน้าพึ่งหอมแก้มของเขาไป เหมือนมีรถไฟ10ขบวนวิ่งผ่านตัวเขาไป นี่มันความรู้สึกอะไรกันวะเนี่ย ร่างบางได้แต่มองคนตรงหน้า ค้างอึ้ง พูดไม่ออก ทั้งตกใจทั้งอาย ผู้ชายตรงหน้า ที่เธอกระหน่ำหอมแก้ม นั่นไม่ใช่พี่ชายเธอ เขาหล่อมาก ความสูงประมาณ180น่าจะได้ คิ้วเข้มนั่น จมูกโด่งเป็นสัน ตาดุคมเข้ม หน้าที่ขาวเนียนราวกับผู้หญิง และที่สำคัญแก้มนั้นมันหอมมากๆด้วย กลิ่นหอมยังติดอยู่ที่จมูก ของฉันอยู่เลย เธอจ้องตาดุของเขานั่นอย่างไม่วางตา จะเขมือบกูมั้ยวะเนี่ย "ขะ ขะ คือ หนูขอโทษค่ะ หนูนึกว่าเป็นพี่ชายของหนู"ผมไม่ได้พูดอะไร แค่เห็นหน้าเธอก็ดุไม่ลงแล้ว "อ้าวน้ำข้าว มาแล้วเหรอ"ไม่นานไอ้น้ำมนต์ก็เดินกลับมา "เฮีย ไปไหนมา"ทั้งสองละสายตาที่จ้องกันออกและมองไปตามเสียง "นี่น้องมึงเหรอ"ผมรีบหันไปถามไอ้น้ำมนต์อีกครั้งเพื่อความชัวร์ "เออ นี่น้ำข้าว น้องสาวกู ส่วนน้ำข้าวนี่ ไอ้ปุณเพื่อนเฮีย"น้ำข้าวที่ยังตกใจไม่หาย พร้อมใจดวงน้อยที่ยังเต้น ระส่ำ มองหน้าคนที่เธอพึ่งหอมแก้มไป "สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"เธอพูดเสียงเบาพร้อมบีบมือตัวเองแน่น "ครับ "ผมขานรับพร้อมพยักหน้าเบาๆ พร้อมมองสำหรวจคนตัวเล็กอีกที "แล้วนี่เป็นอะไรกัน ยืนนิ่งยืนอึ้งอยู่ได้ ไปกลับกันได้แล้วหิวข้าว"แล้วจะให้ผมบอกมันว่าเป็นอะไรครับ น้องมึงหอมแก้มกูหวะ งี้เหรอ ไม่นานพวกผมก็ออกจากหมอชิด มุ่งหน้ามายังบ้านพักไอ้ น้ำมนต์ แต่ก็ไม่ลืมจะแวะหาอะไรกินก่อน ฉันนั่งด้านหลัง เพราะเฮียเป็นคนขับและพี่ปุณนั่งข้างคนขับ ฉันแอบมองเขาอยู่หลายครั้ง คนอะไรหล่อกร้าวใจมากแม่ ไม่ยักกะรู้เฮียมีเพื่อนหล่อขนาดนี้ เธอนั่งด้านหลังก็จริง แต่มันไกล้เขามาก กลิ่นหอม ที่แก้มของเขา ตอนที่เธอหอมเป็นกลิ่นเดียวกับที่เธอนั่งสูดดมอยู่ตอนนี้ หล่อขนาดนี้จะมีแฟนรึยังนะ "อย่ามองเพื่อนเฮียมาก เป็นผู้หญิงนะเราอะ"อยู่ดีๆไอ้เฮียบ้ามันก็แซวขึ้นมาเฉย นี่มันไม่คิดหน่อยเหรอว่าน้องจะอาย "อย่า มั่วเฮียข้าวมองถนนนู้นนน"ฉันรีบปฏิเสธ แต่ทำไมต้องเสียงสูงวะ "หิวรึยัง จะกินอะไร" "อยากกินก๋วยเตี๋ยวอะเฮีย ตอนนั่งรถทัวร์เมารถอยากินไรร้อนๆเผ็ดๆ"ฉันไม่เคยนั่งรถทัวร์ แต่อยากลอง อ้วกแทบพุ่ง "ปุณ กินเตี๋ยวนะ "เฮียถามฉันแล้วหันไปบอกเพื่อน "อืม ได้หมด"พี่ตอบแค่นั้น ไม่นานรถก็เลี้ยวมาจอดร้านก๋วยเตี๋ยว.ข้างทาง.พวกฉันเดินลงไปนั่งพร้อมกับสั่งก๋วยเต๋ยว ฉันนั่งลงข้างพี่ชาย ซึ่งแน่นอนฉันนั่งตรงข้ามกับพี่เขา และมันชัดมาก หน้าเขามันชัดมากจริงๆ แก้มนั้น ฉันหอมมาแล้ว คิดแล้วก็เขิน ใจเต้นแรงอีกแล้ว ฉันทำอะไรไม่ถูกหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป๋าและไถเล่น จนไม่นานก๋วยเตี๋ยวก็มาเสริฟ ฉันเลื่อนชามของฉันไปไว้หน้าเฮีย เพราะฉันปรุงไม่อร่อย ปกติถ้ากินกับเฮียมีแต่เฮียปรุงให้ "อะไรวะ เฮียไม่อยู่ตั้ง2ปี ไม่คิดจะหัดปรุงเองรึไง"เฮียบ่นให้ฉันแต่ก็ยังตักเครื่องปรุงใส่ถ้วยให้ฉันอยู่ดี "อย่าบ่นได้มั้ย เฮียเอาลูกชิ้นของเฮียมาด้วย" ผมมองสองพี่น้อง พูดจาเย้าแหย่กันก็อดเอ็นดูน้องเพื่อนไม่ได้คนอะไรก๋วยเตี๋ยวยังปรุงไม่เป็น ผมยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ "เอ้า ชิม"เฮียยื่นชามก๋วยเตี๋ยวกลับมาให้ฉันฉันรีบตักซดทันที "อื้ม เฮีย อร่อยมาก"พร้อมยกนิ้วโป้งบ่งบอกว่ามันเยี่ยม "หึ"ผมแค่นหัวเราะให้กับเด็กน้อยตรงหน้า เธอหน้าเอ็นดูเกินไปแล้วครับ โอ้ยใจเต้นแรง