“ประวัติเมย์ที่ฉันให้ไปสืบได้หรือยัง เมสัน”
“ได้แล้วครับบอส นี่ครับ”
เมสันบอกพร้อมกับนำแฟ้มที่ได้รวบรวมข้อมูลของหญิงสาวไว้ทั้งหมดส่งให้ผู้เป็นนาย
“แล้วนี่เมย์ไปไหน ได้ติดต่อนายมาหรือเปล่า”
เสียงทุ้มเรียบเอ่ยถาม ขณะที่รับแฟ้มมาเปิดดูพร้อมรอฟังคำตอบของเลขาอย่างตั้งใจ
“ไม่ทราบครับ คุณเมย์ไม่ได้โทรมาบอกอะไรเลยครับ”
เมสันพูดไปตามความจริง เพราะตั้งแต่หญิงสาวทราบความจริงว่าคนที่ตัวเองแอบต่อว่าเป็นภาษาไทยบ่อยๆพูดไทยได้เธอก็ไม่ยอมรอกลับมาพร้อมกัน และจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน และจะกลับมาอีกหรือเปล่า
“ว่าแต่บอสจะทานอะไรดีครับ ผมจะได้โทรสั่งมาให้”
“ไม่ ฉันยังไม่หิว นายไปพักเถอะ”
“ครับบอส”
ลับร่างเลขา วิลเลียมก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ซึ่งตอนนี้บ่งบอกว่าเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว นัยน์ตาคมกริบรี่แคบลงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อใครบางคนกำลังทำตัวให้เขารู้สึกเป็นห่วง
“ดึกจนป่านนี้แ
