“เพิร์ลลี่...คุณไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย?”
นายทหารเรือหนุ่มกระซิบถามขณะขยับร่างแกร่งกำยำให้อยู่ในท่วงท่าที่จะรุกล้ำเธอได้ล้ำลึก หญิงสาวไม่ตอบว่ากระไรนอกจากกอดเขาไว้แน่นและแยกเรียวขาออกกว้างกว่าเดิม ให้เขาดื่มด่ำและสำรวจที่คับแคบนั้น น่าแปลกที่เธอรู้สึกเต็มตื้นเหมือนเขาเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย
“ไม่ค่ะ...คิลเลียน...อา...อีกนิดนะคะ”
ความเสียวกระสันผลักดันให้เธอพูดในสิ่งน่าอาย แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเก็บงำความรู้สึกอีกต่อไป ก็ในเมื่อเขาเห็นเธอไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ชายหนุ่มไม่รั้งรอที่จะสนองคำร้องขอ โจนจ้วงและสอดประสานกับเธอแนบแน่น รู้สึกถึงความฉ่ำลื่นที่อาบเอิบไปทั่วแก่นกาย รัดรึงและดูดดึงเขาลึกเข้าไปจนสัมผัสได้ถึงความน่าหลงใหลและทำให้อยากค้นหา
“อา...พระเจ้า...เพิร์ลลี่...อา”
“เร็วอีกซีคะ...คิลเลียน...อูว...อืม”
มุกมารินแอ่นสะโพกรับสะโพกหนาที่กดความแข็งแรงลงมาขณะเสียงครวญครางแตกพร่าของทั้งสองด
