“คิลเลียน!”
เสียงกรีดร้องปนสะอื้นทำให้คนหยาบเถื่อนหยุดชะงัก ชายหนุ่มเงยมองใบหน้างามที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เรือนผมยุ่งสยายเต็มไปด้วยคราบเหงื่อ ร่างสูงหอบหายใจหนักแต่หน้าตายังคงดุดันน่ากลัว
“แม็กซิมิลเลียน...ถ้าลากคอกลับมาได้ผมจะไม่ไว้ชีวิตมัน!”
เสียงคำรามของเขาทำให้มุกมารินหวาดกลัวไปถึงขั้วหัวใจ ร่างแน่งน้อยสั่นสะท้านและอาการของหญิงสาวทำให้เพลิงแค้นที่โหมไหม้ในอารมณ์ชายหนุ่มมอดลงไปชั่วขณะ ดวงตากลมโตรื้นน้ำบนใบหน้าสวยจุดความหวั่นไหวลึก ๆ ภายใต้ท่าทีเหี้ยมเกรียม
“ผมให้เวลาคุณตัดสินใจหนึ่งสัปดาห์นับจากนี้”
หนึ่งสัปดาห์...แม้คิลเลียนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงคลายความตึงเครียดกว่าเมื่อครู่ แต่แววตาข้นคลั่กก็ยังทำให้หญิงสาวไม่ไว้วางใจ
“แล้วถ้าฉันไม่ยอมรับขอเสนอของคุณ”
“ผมแน่ใจว่าคุณจะไม่ปฏิเสธเงินสองล้านดอลล่าห์แลกกับการมาอยู่ที่นี่เพราะคุณ...จะไม่ได้งานที่ไหนซักแห่งในนิวยอร์ค”
“ฉันจะพ
