บทที่ 8
หล่อนดื่มไปหลายอึกก็วางขวดไวน์ลง และหัวเราะกับเขา แอลกอฮอล์ในเลือดเพิ่มปริมาณสูงขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้หล่อนครองสติไม่อยู่แล้ว
“ไวน์นี่อร่อยดีนะคะ”
“ดีใจครับที่คุณชอบ”
หล่อนกัดปากตัวเอง และมองเขาตาเยิ้ม สิ่งที่คิดในใจเริ่มแสดงออกมาบนใบหน้า
“ฉันก็ดีใจค่ะ... ที่เป็นคุณ”
คาเวลล์มองหน้าผู้หญิงที่กำลังยิ้มหวานยั่วยวนด้วยความแคลงใจ วินาทีแรกที่เห็นหล่อนที่ป้ายรถเมล์ เขาคิดว่าหล่อนเป็นญาติกับแม่ชีผู้ถือศีลในโบสถ์ แต่ตอนนี้หล่อนเหมือนนางแมวยั่วสวาทมากกว่า ซึ่งเขาชอบหล่อนในแบบที่ป้ายรถเมล์มากกว่า
“คุณต้องการอะไรจากผม ไหนลองพูดให้ผมรู้สักหน่อยสิครับ ผมจะได้เอาใจคุณถูก”
หล่อนหัวเราะคิกคัก สติหลุดไปพร้อมๆ กับไวน์สองสามแก้วนั้นแล้ว
“ก็ทำแบบที่คุณเคยทำทุกคืนยังไงล่ะคะ”
หล่อนยังคงมองเขาตาเชื่อม
“จูบฉัน... กอดฉัน... และทำให้ฉันร้อนด้วยร่างกายบึกบึนของคุณ... ฉังคงรู้สึกดีถ้าได้นอนกับคุณ.
