EP 30
1262 Words
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก นานๆ ทีได้ดูแลลูกสาวสักคนก็ดีเหมือนกัน มีแต่ลูกชายเบื่อหน้ามันจะตายไป พูดอะไรไม่เคยจะเชื่อคำ”
สนันตนาไม่คิดจะแสดงสีหน้า ท่าทางไม่พอใจใดๆ ออกมา แม้ภายในนั้นจะเดือดยิ่งกว่าน้ำร้อนในกระติกสักแค่ไหน แต่ก็พยายามควบคุมตัวเองเอาไว้ให้นั่งกินสลัดนิ่งๆ ได้เป็นอย่างดี
“จะปลูกบ้านให้อีกสักหลังด้วยไหมล่ะครับป๋า ผมจะได้ให้ช่างมาร่างแบบเลย” แสงตะวันกลับเป็นฝ่ายทนไม่ได้ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเขาไม่ใคร่จะอยากอ้าปากพูดหรือว่าใครด้วยซ้ำ หากแต่ระคายเคืองหูไม่หายเมื่อได้ยินคำพ่อ
“ไม่เอาดีกว่า บ้านแกหลังใหญ่โตจะตาย เมียอยู่ด้วยแค่คนเดียวจะเป็นไรไป ไว้มีหลานให้ฉันสามสี่คนก่อนค่อยว่ากันอีกที จริงมั้ยหนูดาว”
“...”
ปกติเหมือนดาวจะลื่นไหลตลอดในเรื่องได้เอาคืนสามีในนาม แต่ถ้าพ่อสามีเล่นไม้นี้ขึ้นมา กลับพูดอะไรไม่ออกเอาดื้อๆ เพราะในใจให้สังสัยสามีเหลือกำลังว่าเป็นคนอยู่เบื้องหลังการตายของพ่อกับพี่หรือไม่
ตอนที่ 5
อีกสองอาทิตย์ถัดมา สนันตนากลับมาพักอีกครั้งหลังไปรับงานหลายวัน ก็ได้แต่ยืนจ้องมองมินิคูเปอร์เอสสีแดงแจ๊ดถูกเมียในนามของแฟนหนุ่มควบมาจอดไว้หน้าบ้านด้วยใบหน้าเบิกบานแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ที่มาอยู่บ้านนี้ไม่ถึงสามเดือนก็ได้อะไรต่อมิอะไรหลายอย่างแล้ว
“เก่งนะ! อยู่ไม่กี่วันได้ทั้งม้าได้ทั้งรถ อีกหน่อยจะเป็นอะไรล่ะ บ้านพร้อมที่ดินเป็นไง” เลยเหน็บตรงๆ เมื่อเจ้าของรถเดินเข้าบ้าน ขณะตัวเองกำลังจะเดินทางไปต่างประเทศเป็นอาทิตย์ เพราะมีงานชุกในช่วงนี้ เหมือนดาวที่ไม่คิดจะอ้าปากคุยกับคู่ขาสามีอยู่แล้วถึงกับต้องหยุดกึก แล้วหันไปหาทันที
“ที่พูดนี่หมายถึงอะไรคะ อยากได้ด้วยหรืออิจฉา หรือว่าแค่อยากจะหาเรื่องคุยเท่านั้น”
“เปล่านี่ ฉันก็แค่ชมว่าเธอเก่ง” มาดนิ่งๆ กับท่าทีสวยสง่าราวนางพญาของสนันตนานั้นทำเอาสาวมั่นอดหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ก็ไม่แสดงกิริยาท่าทางไม่พอใจใดๆ ออกมา นอกจากยิ้มให้อย่างท้าท้ายเชิงเย้ยหยันก่อนเอ่ย
“แต่คงไม่เท่าคุณหรอกมั้งคะ ที่เก็บอาการเก่งขนาดนี้ ทั้งที่จริงๆ แล้วในใจอาจจะกำลังลุกเป็นฟืนเป็นไฟเพราะความอิจฉาฉันอยู่ก็ได้”
“ทำไมฉันจะต้องอิจฉาเธอด้วยล่ะ ในเมื่อเธอไม่มีอะไรที่จะให้ฉันอิจฉาสักนิดเดียว”
“ทะเบียนสมรสไงคะ ได้ข่าวว่าคุณอยากได้แทบกระอักเลือดไม่ใช่เหรอ” สนันตนาถึงกับสะอึกไปชั่วครู่ หัวใจก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความโกรธ ยิ่งมองหน้าเหมือนดาวที่ยิ้มท้าทายอย่างไม่หวาดเกรงด้วยแล้ว ยิ่งโกรธหนัก
“ก็แค่กระดาษใบเดียว ทำไมฉันจะต้องแคร์ด้วย ในเมื่อฉันได้ตัวของเขามาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลาที่ฉันต้องการ” แต่ก็พยายามสงบจิตใจเอาไว้แล้วยั่วอีกฝ่ายด้วยใบหน้ายิ้มน้อยๆ
“แต่ไอ้กระดาษใบเดียวของคุณนี่ มันมีมูลค่ามหาศาลเลยนะคะ ที่ดินสามพันกว่าไร่ ม้าพันธุ์ดีเลิศหลายร้อยตัว เงินในธนาคารที่กินสิบชาติก็ไม่หมด แล้วไหนจะสมบัติอีกสารพัดอย่างที่คุณไม่รู้อีก แบบนี้ให้นอนกอดแค่กระดาษฉันก็ยอมค่ะ ดีด้วย! ไม่เมื่อยไม่เปลืองตัว! แต่งงานแล้วมีคนมาทำหน้าที่บำเรอสามีให้ สบายจะตาย!” แต่อีกฝ่ายตอบกลับได้เจ็บกว่า ยิ้มได้หน้าระรื่นกว่า และนั่นทำเอาหัวใจสนันตนาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ อีก หากไม่พยายามจะควบคุมเอาไว้คงจะได้กรีดออกมาตรงนี้แน่
“คิดเหรอว่าเธอจะได้ของพวกนี้ ในเมื่อตะวันเกลียดขี้หน้าเธอจะตาย จำไม่ได้เหรอว่าตั้งแต่แต่งงานมาเขาแทบไม่มองเธอด้วยซ้ำ”
“อุ๊ย! ฉันมองว่าเป็นลาภอันประเสริฐด้วยซ้ำค่ะ จะได้ไม่ต้องทนนอนปรนเปรอสามีมากหญิงให้เปลืองตัว ยังคิดๆ อยู่เลยนะคะว่าถ้าฉันได้ทุกอย่างของ ‘ผลทับทอง’ ไปแล้วคงจะต้องตบรางวัลงามๆ ให้คุณกับบรรดาคู่ขาคู่ควงทั้งหลายของคุณสามีเป็นการขอบคุณที่ช่วยแบ่งเบาภาระให้ฉันน่ะค่ะ จะได้หมดเวรหมดกรรมต่อกันไปในชาตินี้เลยไงคะ ไม่ต้องมาคอยขอส่วนบุญกันอีกบ่อยๆ หรือคุณว่าไง”
“หือ! ยัยเด็กปากกล้า หล่อนหาว่าฉันเป็นเปรตเหรอยะ นี่หล่อน...”
“แนท! อยู่ไหนเอ่ย จะไปกันหรือยังครับ” เคราะห์ดีแฟนหนุ่มส่งเสียงลงมาก่อนตัวจะถึงชั้นล่างอีก ไม่งั้นสนันตนาคงจะสติหลุดออกจากตัวมามากกว่านี้แน่ๆ เผลอๆ ก็อาจจะได้ตบปากคนตรงหน้าล้างน้ำให้หายเจ็บใจเล่นด้วย
“แนทอยู่นี่ค่ะตะวัน เอาของลงมาหมดหรือยังคะ”
แต่ท่าทีโกรธก็ปรับเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานกับใบหน้าบูดบึ้งก็ปรับเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มทันทีที่เห็นแฟนหนุ่มหิ้วกระเป๋าลงมา เหมือนดาวได้แต่มองด้วยความอึ้งแล้วเบะปากใส่ทั้งสอง ก่อนจะรีบวิ่งตรงขึ้นบันไดเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าไปขี่ม้ากับพ่อสามี เสร็จแล้วจะได้มาอาบน้ำรอกินข้าวพร้อมสองเพื่อนที่กำลังบึ่งรถกลับมาหา หลังจากแม่ของนรรยาหายเป็นปกติดีแล้ว
“แนทคุยอะไรกับเด็กนั่นเหรอ”
แสงตะวันไม่วายสังเกตเห็นท่าทีตื่นๆ ของแฟน “อ้อ! ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ชมว่ารถเจ้าหล่อนสวยเท่านั้น เลยโอ้อวดแนทใหญ่เลยว่ากลายเป็นโปรดของป๋าไปแล้ว เด็กคนนี้ผยองจังเลยนะคะ แนทไม่ปลื้มเลย”
แต่ท่าทีผู้ดีจัดของสนันตนาไม่ได้แสดงกิริยาอันน่ารังเกียจให้แฟนเห็นเลย นอกจากคำพูดกับน้ำเสียงราบเรียบเท่านั้น
“นานทีจะได้ยินคุณบ่นใคร สงสัยเด็กนี่คงจะโชคร้ายทั้งปีแน่”
เพราะแสงตะวันไม่ใคร่จะเคยเห็นแฟนสาวออกปากว่าใครเลยตั้งแต่คบกันมา และนี่ทำให้เขาคิดว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเขาที่จะต้องไม่มานั่งปวดหัวกับว่าที่เมียจริงๆ ในอนาคต
“แค่เหลืออดนิดหน่อยค่ะ งั้นไปกันดีกว่านะคะเดี๋ยวจะไม่ทันเครื่องค่ะ”
เพราะแสงตะวันจะบินไปฝรั่งเศสกับสนันตนาก่อน แล้วค่อยบินไปสเปนต่อ เมื่อการฝึกม้าที่เขาอุตส่าห์หมดเงินไปหลายล้านมีปัญหาไม่จบสิ้น จนต้องไปขอคำแนะนำอีก และไหนจะต้องดูม้าให้ลูกค้าที่ระบุพันธุ์มาให้เขานำเข้ามาให้อีก เรื่องพวกนี้เขามักจะทำเองโดยไม่ยอมไว้ใจใครเลยแม้แต่คนเดียว
“ครับ” แสงตะวันรับคำด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อเห็นแฟนสาวไม่ถือเอาท่าทีกระด้างกระเดื่องของเมียในนามมาเป็นอารมณ์อย่างที่หวาดกลัวไว้แต่แรก
- Writer
