Aradan geçen 15 dakikanın ardından ay ışığı yüzünü aydınlatırken geriye düşmüş boynu yavaş yavaş oynamaya başlamıştı. Elleri ve ayakları sandalyeye bağlanmış, ağaca saklanan malzemeler çıkmış ve şarap şişesi hazırda bizi bekliyordu.
“Günaydın ışığım.” dedim sırıtarak. Şaşkınca etrafına bakarken konuşmamla gözleri beni buldu. Korkudan titremeye başlayan çenesi ve kızarmaya başlayan gözleri doğru yolda olduğumun ilk göstergesiydi.
“Sen.. Nesin... Böyle?” dedi kesik kesik.
“Birisine bir gecede bu denli güvenmek senin hatan küçük kız. Ama merak etme, buna hiç pişman olmayacaksın. Ben senin kurtarıcınım.” dedim sağ elimle yüzüne düşen saçları geri çekerek. Kafasını geri çektiğinde elimdeki şişeyi yere bıraktım ve dizlerimin üstüne çöktüm.
“Bana şuan kızıyorsun, ama senin hayatını kurtarıyor
