Armağan Akay Baranoğlu;
El ele tüm sokakları gezdik. Her şeyi birlikte yaşadık. Hayallerimi gerçekleştirdim. Yanımda hep sevdiğim adam oldu. Bir an elimi bırakmadı. Gözlerimin içine içine baktı. Bir sürü resim çekildik.
Bu resme öyle çok yakışmıştık ki. Alperen bunu **ına atmış ve 'Kötü günlerde yanında olacağım samimiyeti ve benimle ağlaman. Benim olanla..." yazmış ve beni yine ağlatmıştı. Şimdiyse tuttuğu evdeydik. Ve ev öyle bir evdi ki. Görür görmez aşık olmuştum. Sanki her şey yoluna giriyor gibiydi. Evin en ucuna gidip ellerimi cama tuttum. Alperen belimden sarılarak elini cama koyduğunda kafamı göğsüne yaslayıp kapattım gözlerimi.
"O kadar özledim ki şu kokunu. Sanki aileler bizi değil de biz onları zorlamışız gibi aşık oldum sana. Her gün dua eder oldum Rabbime. Vardır her işte
