เวลาผ่านมาจนถึงบ่ายสามโมง คิลเลียนรู้สึกเหนื่อยล้าหลังจากการตรวจคนไข้ในช่วงบ่ายจนเสร็จสิ้น เขายกข้อมือขึ้นมองนาฬิกา เห็นว่าเป็นเวลาเลิกเรียนของภรรยาแล้วจึงอยากจะไปรับหญิงสาวที่มหาวิทยาลัยเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้น คิลเลียนมองหน้าจอสมาร์ตโฟนของตนเองทว่าว่างเปล่า ปรากฏว่าเป็นเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของพายรัญ ชายหนุ่มจึงยอมเสียมารยาทอ่านข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ข้อความนั้นแสดงยอดเงินหนึ่งแสนบาทที่ถูกโอนเข้าบัญชี
"หวังว่าจะเป็นเงินจากพ่อแม่นะพาย" เขาพึมพำ และหยิบเอามือถือของหญิงสาวเก็บเข้าในกระเป๋ากางเกงของตนเอง จากนั้นจึงคว้าเสื้อสูทสีดำมาสวม และลุกพรวดพราดเดินออกจากห้องตรวจไป
คิลเลียนขับรถมาถึงมหาวิทยาลัยของพายรัญ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหญิงสาวเรียนอยู่คณะไหน จึงยากที่จะตามหาเจ้าตัวได้อย่างง่ายดายในมหาวิทยาลัยใหญ่โตเช่นนี้
แต่ดูเหมือนโลกมันแคบกว่า
