"พาย คุยกันให้รู้เรื่องก่อน" คิลเลียนปิดประตูห้องนอนเสียงดัง ขณะที่พายรัญเดินไปหยิบเอาผ้าขนหนูมากอดไว้ ร่างสูงสืบเท้ายาวเข้ามาขวางประตูห้องน้ำไม่ให้ภรรยาเดินเข้าไป
"พายจะอาบน้ำค่ะ" เธอบอกน้ำเสียงจริงจัง
"คุยกันก่อน" เขาไม่ยอม
"อาบน้ำเสร็จค่อยคุย รอไม่ได้เหรอคะ?" พายรัญเลิกคิ้วถาม จ้องมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์เหนื่อยหน่าย สายตาเอาจริงเอาจังของคนเป็นภรรยาทำให้คิลเลียนถึงกับยอมสงบปากสงบคำ แต่อารมณ์ขุ่นข้องยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจ
"ก็ได้ครับ รีบอาบล่ะ" ว่าแล้วก็ยอมหมุนตัวเดินกลับไปนั่งบนเตียงนอน อาการเช่นนี้หากใครเห็นคงพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ากลัวเมีย หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ และเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ราวสามสิบนาทีผ่านไป พายรัญเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีฟ้าอ่อน ผมเปียกชุ่มถูกห่อไว้ด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก ร่างอรชรเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกเพื่อเป่าผมให้แห้ง คิลเลียนจ้องมองทุกการเคลื่อนไห
