บ้านเขมวัตร
เช้าวันอาทิตย์ไม่มีทางเหมือนเดิมอีกต่อไปสำหรับพายรัญ เธอตื่นขึ้นมาในบ้านหลังใหญ่ที่ปราศจากผู้คน ปราศจากแม้กระทั่งผู้ชายที่ตนแต่งงานด้วยและขึ้นชื่อว่าเป็นสามี
หญิงสาวเหม่อลอย ขณะที่มือยังคงใช้ช้อนคนกาแฟในถ้วยใบสวยอยู่ในห้องครัว จนกระทั่งเสียงรถที่ขับเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านดังขึ้น
คิลเลียนเดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยสภาพอิดโรย ชายหนุ่มยังคงสวมชุดเมื่อคืนทว่าเสื้อเชิ้ตติดกระดุมเพียงแค่เม็ดเดียว ผมเผ้ารุงรัง ใบหน้าเหมือนคนยังไม่สร่างเมาดี
สายตาคู่นั้นจ้องมองภรรยาสาวด้วยอารมณ์สับสน คิลเลียนรู้สึกผิดในใจแม้จะไม่จำเป็นต้องรู้สึกเช่นนั้น เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร เพราะเรื่องเมื่อคืนมันเป็นความผิดพลาด และจำเป็นต้องเก็บเป็นความลับตลอดไป
"พาย..." เขาเอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบา
"วันนี้พายไม่ได้ทำมื้อเช้านะคะ คิดว่าพี่หมอจะไม่กลับบ้าน" พายรัญตอบกลับและเมินหน้าไปทางอื่น ก่อนจะถือถ้วยกาแฟเดินตร
