"ไหวไหมเนี่ย ...." ธนพัทธุ์ถามเธอ
"ไหวไหมลัก .." ชญาดาเองก็ถามเธอด้วยความเป็นห่วง
"ไหวค่ะ แค่นี้สบายมาก " ลักศิกาตอบ พร้อมยิ้มหวาน
"เคยดื่มไหมเนี่ย" ธนพัทธุ์ถามเธอเบาๆ
"ไม่เคย"
"กูว่าแล้ว แล้วยังจะเสือกแดกทำไม" ธนพัทธุ์สบถออกมาอย่างไม่พอใจ
"กลับแล้วพี่หนึ่ง ยายนาย เดี๋ยวพี่ดูแลลักเอง"
ธนพัทธุ์เดินจูงมือลักศิกามาที่รถของเขา แต่ยังไม่ทันจะขึ้นรถเธอก็อ้วกตรงข้างรถเขาทันที
"ลักศิกา!!" เขาเรียกเธออย่างเหลืออด เอาแล้วไงยายตัวแสบ ..ออกลายเสียแล้วยังไม่ทันไรเลย
"ไหวไหม ...เอานี่น้ำ ...ดื่มน้ำก่อน" ธนพัทธุ์พูดพลางยื่นขวดน้ำให้
"เวียนหัวจัง ง่วงนอน" ลักศิกาผู้เก่งกาจแต่ต้องพ่ายแพ้ให้กับเหล้าเพียงไม่กี่แก้ว เธอยังคงอ้วกอีกสองครั้งก่อนที่จะคอพับไป
"ยายลัก...ยายลัก...ตื่นก่อน ตื่นๆหอเธออยู่ไหนบอกมาเร็วเดี๋ยวจะไม่ทันหอปิด" ธนพัทธุ์พยายามเรียกลักศิกา แต่แม่ตัวดีนั้นหลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
