ตอนที่ 2

1085 Words

“เดี๋ยวจะมีเลี้ยงสายรหัสนะลักจะได้ไปรู้จักสายรหัสด้วยว่าลุงกับปู่รหัสของเราเป็นใคร" ชญาดาพูดพลางยิ้มหวานให้ลักศิกา รอยยิ้มของชญาดาแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันก็ยังหลงใหล “เมื่อไหร่คะ” “เย็นนี้เลยว่างหรือเปล่าเดี๋ยวอีกสองชั่วโมงพี่ค่อยมารับสักประมาณหนึ่งทุ่มนะ” ชญาดาถามไปด้วยลูบหัวคนที่ซุกหน้ากับแขนของเธอ ได้แต่ขำในใจกับความขี้อ้อนของลักศิกา “ว่างค่ะ” ลักยิ้มยาหยีตอบรับพี่รหัสคนสวย หนึ่งทุ่ม ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น “นายทางนี้” เสียงทุ้มนุ่มเรียกชญาดาจากด้านหนึ่งของร้านอาหาร ลักศิกาเองก็หันไปมองตามเสียงนั้นเมื่อเห็นเจ้าของเสียงเธอถึงกับเขาอ่อน พี่เต็งหนึ่งประธานนิสิต ถ้าไม่เห็นแก่พี่นายที่มีข่าวว่ากำลังคบหากับพี่เต็งหนึ่งลักศิกาก็คงจะกรี๊ดไปแล้ว ว่าแต่พี่เต็งหนึ่งทำไมต้องมาที่ร้านนี้ด้วยนะ ความสงสัยของลักศิกาเกิดขึ้นไม่นานก่อนจะได้รับคำตอบเมื่อชญาดาแนะนำ “พี่หนึ่ง นี่น้องลักค่ะสายรหัสเรา ลักพี่หนึ่งเป็นปู่รหัสของหนู” “สวัสดีค่ะพี่เต็งหนึ่งหนูชื่อลักศิกา ชื่อเล่นลักค่ะ มาจากจังหวัดเชียงใหม่มีความใฝ่ฝันอยากเรียนที่นี่ตั้งแต่ขึ้นมอสี่ค่ะ” ลักศิกาเอ่ยแนะนำตัวยาวเหยียดด้วยสีหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความประหม่าเล็กน้อย เพราะกำลังเขินกับคนหล่อตรงหน้า “เรียกพี่หนึ่งหรือปู่ก็ได้”" พี่เต็งหนึ่งพูดขึ้นพร้อมทั้งมองหน้าลักศิกา ‘นี่เขาพูดกับฉันเหรอใช่ไหมพูดกับฉันใช่ไหม แล้วจะให้เรียกปู่เหรอ บ้าน่า! ปู่อะไรจะทั้งหล่อ ทั้งเด็ก ทั้งใส อีกทั้งยังแน่นขนาดนี้’ ลักศิกากำลังคิดเพลินอยู่ในใจจนได้ยินเสียงหนึ่งลอดเข้ามาในความคิด “มองพี่หนึ่งขนาดนั้น อย่างกับอยากจะกินพี่เขาเลยนะ เก็บอาการหน่อยเป็นเด็กเป็นเล็ก” ผู้ชายที่มาใหม่นั้นก็หย่อนตัวลงนั่งข้างๆเธอผู้ชายที่เพิ่งอุ้มเธอไปห้องพยาบาลเมื่อวันก่อน “พี่พัทธุ์มาทำไมเนี่ย” ลักศิกาถามขึ้นอย่างลืมตัวรู้ว่ามันไม่สุภาพแต่ก็ดันถามไปแล้วทำยังไงได้ “ก็ฉันเป็นลุงรหัสเธอ” เขาพูดพลางทำหน้าตากวนอารมณ์จนคนฟังต้องอดกลั้นไว้สุดๆ ‘นี่มันกรรมเวรอะไรของฉันกันล่ะเนี่ย’ เธอได้แต่คิดในใจพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ “ลักรู้จักกับพี่พัทธุ์แล้วเนอะงั้นก็ไม่ต้องแนะนำกันมาก” ชญาดาเห็นทั้งสองทักทายกันก็คิดว่ารู้จักกันอยู่แล้วไม่ต้องแนะนำกันก็ได้ “ค่ะ แต่ไม่ค่อยสนิท” ลักศิกาตอบชญาดาด้วยเสียงไม่ดังนักเพราะไม่อยากมีปัญหากับคนนั่งข้างๆแต่ก็ไม่ได้สนิทกันสักหน่อยอย่างที่พูดนั่นแหละ “ไม่สนิทยังไงฉันเคยอุ้มเธอมาแล้วนะ” ธนพัทธุ์พูดขึ้นอย่างไม่ได้สนใจว่าใครจะได้ยิน “พี่พูดบ้าอะไรเนี่ย! เดี๋ยวคนเข้าใจผิดกันหมดหรอก” ลักศิการีบหยิกสีข้างธนพัทธุ์ทันที ทว่าธนพัทธุ์รู้ทันเลยรีบจับมือเธอเอาไว้และกดไว้ตรงขาเขาทันทีเพื่อไม่ให้เธอหยิกเขาได้ทัน เธอพยายามดึงมือออกแต่เหมือนเขาจะไม่ยอม “มาๆกินข้าวกันเถอะ พี่สั่งไว้หมดแล้ว” เต็งหนึ่งพูดขึ้นมาจากนั้นก็หันไปคีบชูชิให้ชญาดาและลักศิกาคนละชิ้นเหมือนเป็นการเปิดงานการเลี้ยงรับสายรหัส ระหว่างรับประทานอาหารลักศิกาแอบสังเกตเห็นเต็งหนึ่งที่ดูจะใส่ใจชญาดามากเป็นพิเศษ ส่วนคนที่นั่งข้างเธอนี่ก็ไม่ได้สนใจอะรเลยนอกจากกินเอากินเอาไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน “ไปนั่งต่อร้านพี่ไหม” เต็งหนึ่งชวนสายรหัสทั้งหมดเพราะเขามีผับที่หุ้นกับเพื่อนอยู่และจะแวะไปที่นั่นทุกวันศุกร์ “ลัก วันศุกร์หอปิดกี่ทุ่ม” ชญาดารู้ว่าลักศิกาอยู่หอในถ้ากลับเลยเวลาหอหญิงจะปิดประตูห้ามเข้า “ห้าทุ่มค่ะ” ลักศิกาเอ่ยตอบ ในใจอยากไปเที่ยวจะแย่ไม่ได้ไปนานแล้วเคยไปครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่พี่ชายพาไปที่เชียงใหม่ตอนก่อนจะมาเรียนที่นี่ “ถ้าอย่างนั้นไปเที่ยวกันสักสองชั่วโมงเนอะ” ชญาดาเอ่ยชวนอีกทีหนึ่งถ้าลักศิกาไม่ไปเธอก็พาน้องรหัสไปส่งได้แต่ก็อยากให้ไปสนุกด้วยกัน “เอ่อก็ได้ค่ะ” หลังจากเล่นตัวพอเป็นพิธีเธอก็ตอบรับทันที “เดี๋ยวลักไปกับพี่พัทธุ์ก่อนนะพี่จะเอารถไปเก็บที่หอแล้วจะตามไปกับพี่เต็งหนึ่ง” ชญาดาบอกลักศิกาอย่างเกรงใจแต่เพราะขัดคนข้างไม่ได้เลยต้องยอมเอารถไปเก็บก่อนแล้วกลับมาอีกทีพร้อมกัน แต่สิ่งที่ทำให้ลักศิกาคือการนั่งรถไปกับเขานั่นแหละ ลุงรหัสของเธอ แต่ลักศิกาก็อยากให้ชญาดามีเวลาส่วนตัวกับเต็งหนึ่งเพราะทั้งคู่เหมาะสมกันมาก เธอคิดว่าถ้าไม่ใช่เต็งหนึ่งก็คิดไม่ออกว่าใครจะเหมาะกับชญาดา เพราะพี่นายของเธอทั้งสวย น่ารัก ใจดี “มองพี่หนึ่งตาละห้อยเลยนะ” นั่นปากเหรอนั่นลักศิกาได้แต่บ่นในพูดออกไปก็ไม่ได้อีก “มาเถอะฉันไม่คิดอะไรกับหลานหรอก” ธนพัทธุ์พูดพร้อมจูงมือเธอมาขึ้นรถ เธอได้แต่มองบนไม่คิดอะไรให้มันจริงเถอะแล้วจะมาจับมือทำไม “ให้มันแน่เถอะค่ะ อย่ามาจีบหนูแล้วกันบอกไว้ก่อนพี่ไม่ใช่สเปก หนู” พูดแล้วเธอก็เดินขึ้นรถปิดประตูรถรอคนขับระหว่างนั้นก็มีสายเข้าจากเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ ลักศิกาลังเลนิดแต่ก็ยอมรับโทรศัพท์ “ลักใช่ไห” “ค่ะ ลักค่ะ” “รักแล้วเหรอ ยังไม่ทันจีบเลย” ปลายสายเสียงอ้อนพร้อมประตูรถฝั่งคนขับเปิดออก “ลุง มาแกล้งหนูทำไมเนี่ย” ลักศิกาโวยวายกลบเกลื่อนหัวใจที่กำลังเต้นแรง “ไหนบอกไม่ใช่สเปกไง รักแล้วเหรอ” ธนพัทธุ์พูดลอยพร้อมทั้งหัวเราะอย่างชอบใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more