ลุงรหัสที่รัก

ตอนที่ 1

@มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

"มีค**ำน้ำ!” เสียงเฮดว้ากที่ตะโกนลั่นจนลักศิกาตกใจเพราะเธอเองก็หนึ่งในค**ำน้ำที่เขาว่า

“ร้องเพลงแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ!” ยังจะถามอีกถ้าเธอร้องได้เธอจะดำน้ำเหรอ คนอื่นก็เหมือนกันก็ดำน้ำไม่ต่างจากเธอ

“เพลงสถาบันก็ร้องไม่ได้ ยังมีความรักสถาบันหรือเปล่า” แค่ร้องเพลงไม่ได้ทำไมต้องว่ากันขนาดนั้นเธอเองก็ไม่เข้าใจ

“วิ่งรอบสนามห้ารอบปฏิบัติ!” คำสั่งนี้สิที่ทำให้เธอและเพื่อนหน้าเสียกันหมด ทั้งหมดที่ร้องเพลงไม่ได้และสาหร่ายเต็มหัวพวกเธอไปหมดเพราะดำน้ำจึงลุกขึ้นและออกวิ่งไปยังสนามฟุตบอลเบื้องหน้า

เสียงพี่ว้ากยังตะโกนใส่รุ่นน้องปีหนึ่งไม่หยุด นี่เป็นกิจกรรมหนึ่งของการรับน้องหรือ ซึ่งก็จะเป็นกิจกรรมที่ทุกๆมหาวิทยาลัยส่วนมากจะมีอยู่แล้ว

“ฉันเหนื่อยแล้วหนูนา ไม่ไหวแล้ว ....” ลักศิกานักศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่หนึ่งหันไปบ่นกับหนูนาซึ่งเป็นเพื่อนรักและเพื่อนสนิทตั้งแต่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้

“อดทนอีกนิดนะลักอีกรอบเดียว” หนูนาให้กำลังใจเพื่อนรักเต็มที่ตอนนี้เธอกับลักศิกาวิ่งได้รอบที่สี่แล้วเหลืออีกแค่รอบเดียวก็จะครบตามที่พี่ว้ากสั่งแล้ว

“เฮ้ย! ลัก ลัก ... พี่คะ พี่ เพื่อนหนู..เป็นลม..” หนูนาร้องโวยวายเมื่อลักศิกาล้มลงไปกองกับพื้น เสียงร้องโวยวายของหนูนาสร้างความตกใจให้ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องกันอย่างมาก

“อย่ามุง!” คำสั่งเด็ดขาดจากเจ้าของเสียงเข้ม ธนพัทธุ์หรือพัทธุ์ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่สาม ร่างสูงใหญ่เดินก้าวเข้ามาหาหนูนากับลักศิกาที่นอนหมดสติอยู่

“เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาล เธอตามมาเฝ้าเพื่อนด้วย” เสียงเข้มหันไปบอกหนูนา พี่พัทธุ์ที่ใครๆพูดถึงตอนยืนทำหน้านิ่งอยู่กลางหอประชุมว่าหล่อมากแล้ว แต่พออยู่ในระยะประชิดยิ่งหล่อจนหนูนาอดเขินแทนลักศิกาที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดเขาไม่ได้เลย

ความสูงที่คาดว่าน่าจะเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร แผ่นกว้างหนาอย่างคนออกกำลังกาย ขายาว เส้นเอ็นตามแขนขึ้นเด่นชัดตอนที่เขายกลักศิกาขึ้นอุ้ม นอกจากความหน้าตาดีของเขาแล้วความดีงามของเขายังไม่หมดเท่านี้เพราะเขาคือเจ้าของนักเรียนทุนดีตลอดสามปีที่ผ่านมาเพราะผลการเรียนที่โดดเด่น

หนูนารีบสลัดความเขินอายแทนเพื่อนแล้วรีบวิ่งตามชายหนุ่มไปเพราะเขาขายาวจนเธอต้องวิ่งตาม

“เพื่อนเธอกินช้างเข้าไปหรือไง หนักมาก” ธนพัทธุ์หันเขาบ่นกับหนูนาตอนที่เดินไปห้องพยาบาล ส่วนหนูนาเองก็ไม่รู้ว่าเธอต้องตอบคำถามนี้ว่าอะไรดีเพราะเท่าที่กินด้วยกันที่โรงอาหารก็ไม่มีเมนูช้างผัดกะเพรานะ หนูนารู้ว่าพัทธุ์ประชด แต่แรงไปไหมที่แอบชมในใจเมื่อตะกี้ขอคืนได้ไหม

ส่วนคนที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขาก็ได้ยินชัดเต็มสองหนูเพราะลักศิกาเองก็แค่แกล้งเป็นลมเพราะเหนื่อยแล้วก็วิ่งไม่ไหวแล้ว ลักศิกาอยากจะตื่นขึ้นมาแล้วถวายจระเข้ฟาดหางให้เขาเลย แต่ก็นะเขาเป็นพี่ว้ากแถมยังเป็นรองเฮดว้ากใครจะกล้า

เธอแกล้งเป็นลมต่อไม่สนใจปล่อยเขาอุ้มต่อไป รู้เสียบ้างว่าลักศิกาเนี่ยเอกวิศวะ โทการละคร นะยะ

ธนพัทธุ์วางลงลักศิกาบนเตียงในห้องพยาบาล

“ตื่นได้แล้วไม่ต้องแกล้ง .. ไม่มีใครแล้ว ...” ธนพัทธุ์พูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไป

“นึกว่าตัวเองหล่อตายเลย ชิ! หล่อสู้พี่เต็งหนึ่งปีสี่ ประธานนิสิตก็ไม่ได้” ลักศิกาบ่นไล่หลังพร้อมย่นจมูกอย่างไม่พอใจ

“ระวังปากบ้างนะแก นั่นพี่ว้ากนะเดี๋ยวเราจะซวยกันหมด อีกอย่างพี่พัทธุ์ก็เป็นรองประธานนิสิตด้วย” หนูนาพูดดึงสติเพื่อน

"แคร์ที่ไหน ชิ" ลักศิกาบ่นแล้วก็นอนต่อบนเตียงอย่างสบายใจหนูนาได้แต่ส่ายหัวกับเพื่อนสาวกับความดื้อรั้นของเพื่อน

ทั้งสองใช้เวลาในห้องพยาบาลหายเมื่อยแล้วกลับหอพักหญิงซึ่งเป็นหอพักที่ทางมหาวิทยาลัยมีไว้บริการกับนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง

@หอพักหญิงสาม ..

ลักศิกากำลังนั่งดูซีรีส์ดังอย่างสบายอารมณ์ แต่แล้วก็ต้องตกใจกับเสียงเคาะห้องแล้วมีคนมาแจ้งว่า

“ลัก ห้องสามศูนย์สอง มีคนมาหา”

“ใครมาหาตอนนี้วะ” ลักศิกาเดินออกจากห้องพร้อมบ่นไปด้วยว่าใครที่มาหาเธอตอนนี้เพราะปกติก็ไม่ได้บอกใครว่าอยู่หอนี้ห้องไหนนี่นา

ลักศิกาเดินลงมาจากห้องหอพัก​ เห็นชญาดาหรือพี่นายพี่รหัสของเธอนั่งรออยู่ม้าหินอ่อนหน้าหอพัก ชญาดามีเป็นคนสวยมากเพราะมีถึงตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยรับประกันความสวย เป็นผู้หญิงน่ารักอ่อนหวาน เป็นคนเอาใจใส่ในรายละเอียดเล็กๆน้อย เธอคอยช่วยเหลือลักศิกามาโดยตลอดตั้งแต่ที่ได้รู้ว่าเป็นพี่สายรหัสกัน

​ลักศิกาแอบได้ยินคนเม้าท์ว่าพี่นู๋นายกับพี่เต็งหนึ่งเขากำลังชอบพอกันอยู่​ ก็อย่างว่าแหละคนสวยก็ต้องคู่กับคนหล่อเป็นธรรมดาสินะ

“ลัก​ พี่เอาหนังสือ​มาให้จะได้เอาไว้อ่าน​ โดยเฉพาะวิชาสถิติ​ยากมาก​ คณะเราตกวิชานี้กันเยอะมาก พี่ว่าลักต้องหาคนติวนะ​ไม่งั้น​อาจจะไม่รอด” ชญาดาบอกลักศิกาอย่างเป็นกังวลเพราะวิชานี้คนตกเยอะจริงๆอาจารย์ก็แสนโหด

“พี่นายก็ติวให้ลัก​สิคะ​ พี่​นายเก่งออก​นะนะ” ลักศิกาออดอ้อนชญาดาให้ติววิชานี้ให้เธอ

“พี่ได้​ด็อกเอง” ชญาดาพูดยิ้มๆอย่างอายๆเพราะเธอเองก็ได้แค่เกรดDมาเชยชม ​

“โห ถ้าพี่นายยังได้​ด็อกแล้วลัก​ไม่​ติดเอฟเลยเหรอคะเนี่ย”" ลักศิกา​ถึงกับใจแป้วไปเล็กน้อย

“เดี๋ยว​พี่หาคนติวให้รับรองไม่​เอฟแน่นอน” ชญาดาเตรียมหาคนติวให้น้องรหัสสุดที่รักเพราะพี่รหัสของชญาดาเก่งวิชานี้มาก ไม่สิต้องเรียกว่าเก่งทุกวิชา

“จริงๆนะคะ” ลักศิกาอ้อนพี่รหัสของโดยการกอดแขนแน่น​ เธอกับชญาดาสนิทกันเพราะตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา​ชญาดาก็คอยดูแลเธอเหมือนพี่สาวแท้ๆของเธอเลยซึ่งมันก็ดีมากสำหรับเด็กที่มาจากต่างจังหวัดแบบเธอ