ความเงียบยังคงปกคลุมภายในห้องชุดคอนโดสุดหรูต่อไป และคนที่อดทนกับความอึดอัดนี้ไม่ไหวคือฉันเอง เอาวะ เป็นไงก็เป็นกัน
"ลุง เป็นอะไรทำไมไม่พูด"
"หนู ตกลงเราเป็นอะไรกัน" ในที่สุดเขาก็ถามออกมาตรง ๆ
"เอ่อ คือ เอ่อ" ฉันยังคงอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบออะไปอย่างไรดี
"อืม เข้าใจละ" พัทธุ์พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
"เข้าใจว่าไงลุง"
"จะให้เข้าใจว่าไง มีแค่พี่ที่วิ่งตามลัก ลักไม่เคยสนใจอะไรเลย รู้ไหมว่าพี่ตกใจแค่ไหนเมื่อกี้ ถ้าเมื่อกี้พี่ไปไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น" ตอนนี้ลุงพัทธุ์น้ำตาเริ่มคลอ เขาพูดออกมาพลางมองหน้าฉันอย่างจริงจัง
"ลุง หนูขอโทษ ไม่งอนนะ หนูก็เป็นแฟนลุงไง ลุงเป็นของหนูคนเดียว ไม่เอานะ ไม่งอนนะ" ฉันเอื้อมมือไปบี้หน้าพี่พัทธุ์ก่อนจะขยับตัวจูบเขาเบา ๆ พี่พัทธุ์ตอบรสสัมผัสนั้นด้วยรสจูบที่หวานละมุน ทำให้หัวใจฉันพองโตและเต้นแรงมาก ในตอนนี้เหมือนลอยอยู่ในอากาศ
"อือ...อือ" เสียงร้องครางเบา
