"ถ้าบอกคิดถึง จีน่าจะเป็นสายสืบ เป็นไม้กันหมาให้พี่พัทธุ์ระหว่างที่พี่พัทธุ์ไม่อยู่ ยายลักมีแต่พวกขี้หลีมาตามจีบนะคะจะบอกให้" จีน่ารีบนำเสนอตัวเองสุด ๆ
"ก็ได้ครับ คิดถึงครับ" ธนพัทธุ์บอกว่าคิดถึงตามที่จีน่าต้องการ แต่ตอนพูดนี่ไม่ได้มองหน้าจีน่าเลย เขามองหน้าลักศิกาอย่างไม่วางตา
"ไปเลยจีน่า พูดจาเลอะเทอะ ฉันจะคุยกับพี่พัทธุ์" เธอเดินเลี่ยงออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆ
"พักเที่ยงเหรอคะ งานยุ่งไหมคะ" ลักเอ่ยถาม
"ก็ยุ่งครับ พยายามเร่งจะได้ไม่ต้องอยู่นาน คิดถึงหนู" ธนพัทธุ์พูดหน้ายังจ้องอยู่หน้าจอไม่วางตา คิดถึงคนในจอ อยากกลับไปหาเธอแล้ว
"ปากหวาน ช่วงโปรโมชั่นหรือเปล่าเนี่ย" ลักศิกาเอ่ยแซวอย่างไม่จริงจัง
"โปรพี่ตลอดชีพนะ สนใจรับหรือเปล่า" คนขายโปรก็ยังขายไม่เลิก
"แหวะ! ขี้โม้ อ่อยเก่งนะลุงเนี่ย " ลักศิกาทำท่าไม่อยากจะเชื่อ พร้อมทั้งย่นจมูกให้เขาไปหนึ่งที
"แล้วชอบให้อ่อยไหมล่ะ" ชาย
