Girls wearing Glasses 14
894 Words
Porsche Talk
หลังจากปิดเทอมผมก็เริ่มเข้าไปช่วยงานที่บริษัทอย่างเต็มตัวแล้ว ผมฝึกงานที่บริษัทของตัวเองนั้นแหละเป็นการเรียนรู้งานในตัว ส่วนหม้อแกงตอนเช้าผมก็พาไปส่งที่ร้านขนมไทย แล้วผมก็มาทำงานปกติ
"ปอร์เช่วันนี้ไปดูงานกับพ่อนะ"
ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปเก็บของแล้วเดินตามพ่อไปที่รถทันที
"กับหนูหม้อแกงเป็นยังไงบ้าง"
พ่อผมถามขึ้นผมส่งยิ้มไปให้
"ก็เรื่อยๆครับ เหมือนจะดีมานิดหนึ่ง หลังๆเธอไม่ค่อยต่อต้านผมเท่าไหร่แล้วละ"
จริงๆเรื่องนี้ผมเล่าให้พ่อฟังหมดนะแหละ ตอนแรกก็โดนเขม่นหน้า โดนด่าหลายวันหลังๆก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้ว
"ดีแล้ว พยายามอย่าไปทำอะไรเค้าอีกละเราอ่ะ เป็นลูกผู้ชายอย่ารังแกผู้หญิง เข้าใจไหม"
ผมพยักหน้าตอบรับ
" ครับพ่อ"
Mawkaeng Talk
ช่วงปิดเทอมฉันก็มาอยู่ร้านขนมเนี้ยแหละ ปอร์เช่ไม่ยอมให้อยู่ห้องคงกลัวฉันหนีเที่ยวละมั่ง
"สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ"
ฉันมายืนขายของตรงเคาน์เตอร์เนี้ยแหละ มีประโยชน์กับเค้าสักหน่อย ฮ่าๆๆ
" รับคนขายได้ไหมครับ"
ฉันมองหน้าเขาอย่างงงๆ เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษนะแต่หน้าตาไปทางญี่ปุ่น ฉันส่งยิ้มไปให้ก่อนจะตอบเขาเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน
"แหะๆ คนขายไม่ขาย อยากได้ต้องจีบเอา"
ฉันหยอกๆลูกค้ากลับไป เขาหัวเราะขำๆก่อนจะหยิบขนมมา3อย่าง
" คุณน่ารักดี ทำงานที่นี่เหรอครับ"
ฉันส่ายหน้าเบาๆ
"มาช่วยแม่เฉยๆค่ะ ของลูกค้าทั้งหมด 150บาทค่ะ"
ฉันใส่ถุงแล้วยื่นขนมให้เขารับไปแล้วหยิบแบงค์500ให้ฉัน1ใบ ฉันเปิดเกะทอนเงินให้เขาเรียบร้อย แต่เขายังไม่ยอมไปแหะ
"คะ... รับอะไรเพิ่มหรือเปล่าเอ๋ย"
ฉันมองเขาอย่างฉงน สงสัย
" ชื่ออะไรครับ"
ฉันชี้ที่หน้าตัวเอง เขาหัวเราะขำๆพยักหน้าเบาๆ
" หม้อแกงค่ะ แล้วคุณ..."
"ผม โตชิครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณหม้อแกง"
โตชิเหรอ ญี่ปุ่นนี่นา ฉันก็เลยตอบเขาเป็นภาษาญี่ปุ่นดู
"เช่นกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
เขามองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ
"พูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยย"
ฉันพยักหน้าเบาๆ
"เรียนมานะคะ"
เขายกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยออกมา
" งั้นวันนี้ผมไปก่อนนะครับ แล้วเราจะได้เจอกันอีกแน่ๆ"
พูดจบก็โบกมือบ๊ายบายแล้วเดินออกไปทันที เอ่อดีเนาะ ฮ่าๆๆ มาไวไปไว
"หม้อแกงรู้จักเหรอลูก"
แม่ฉันเดินมาจากด้านหลัง มองหน้าฉันนิ่ง
"ไม่อ่ะแม่ ฮ่าๆ"
แม่ฉันหัวเราะส่ายหน้าเบาๆ
" ปอร์เช่โทรมาหาหนูนะแต่หนูไม่รับ"
ฉันควานหาโทรศัพท์ เอ้าไปวางไว้ไหนวะ ฉันเดินวนไปมาตามหาโทรศัพท์ก่อนจะเจอมันตกอยู่ตรงโซฟา
"อยู่นี่เอง"
ฉันกดดูมีสายเข้าจากปอร์เช่10สาย อะไรจะโทรจิกขนาดนั้นยะ ชาติที่แล้วเป็นไก่ไง
ตู้ดดดดดด
โทรกลับก่อน ฉันไม่ได้กลัวนะเว้ย แค่เกรงใจ
(หม้อแกงทำไมไม่รับโทรศัพท์)
รับสายก็บ่นเลยน้อ
"ทำตกนะเพิ่งจะหาเจอ มีอะไรหรือเปล่า"
ฉันถามเขาออกไป
(พรุ่งนี้มาช่วยงานเช่หน่อย พอดีลูกค้าจากญี่ปุ่นจะมาคุยงานนิดหน่อย สะดวกไหม)
"อื้ม ได้สิ"
(น่ารักที่สุดเลยเมียเช่ เย็นนี้ไปรับนะคะที่รัก เช่ทำงานแล้ว จุ๊บๆๆ)
พูดจบก็วางทันที ฉันหยิบโทรศัพท์ออกจากหูอย่างงๆ หมอนี่นะ เห้อ ฉันเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าก่อนจะไปนั่งดูศัพท์เกี่ยวกับรายละเอียดงานทางด้านนี้ซะหน่อย บางคำมันก็ศัพท์เฉพาะอ่ะเนาะ ต้องเรียนรู้นึดหนึ่ง
เช้าวันต่อมา...
"คุณนายหม้อแกงแต่งตัวเสร็จยังค้าบ ผัวหิวข้าว"
ฉันเดินออกมาด้วยสีหน้าบึ้ง
"ตาบ้า ตัวเองอาบน้ำช้าเองแล้วจะมาเร่งทำไมเล่า"
คนบ้าเอ้ย ฉันไม่น่าให้หมอนี่อาบน้ำก่อนเลย ฉันอ่บครึ่งชั่วโมงว่านานแล้ว อิตาบ้าปอร์เช่มันขัดถูอะไรนักหนาเกือบชั่วโมง
"ก็เช่ต้องสระผมด้วยนี่นา ถ้าหม้อแกงยอมอาบด้วยกันนะ ป่านนี้เสร็จไปนานแล้ว"
ฉันทลึงตาใส่หมอนั้นทีหนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ปอร์เช่หยิบกุญแจนถเดินตามออกมา เราสองคนแวะหาอะไรทานกันนิดหน่อยแล้วก็เข้าบริษัทของเขาทันที
"สวัสดีค่ะคุณลุง"
ฉันยกมือไหว้คุณพ่อของปอร์เช่ เขาส่งยิ้มตอบกลับมา
" บอกให้เรียกพ่อไงหนูหม้อแกง"
ฉันหัวเราะแหะๆกลับไป
"หนูยังไม่ชินนี่นา"
ปอร์เช่ผลักหัวฉันเบาๆ
"ป่ะ ไปเตรียมตัวลูกค้ามาถึงแล้ว"
ฉันพยักหน้าเบาๆเดินตามเขาไปตรงห้องรับแขกสักพักก็มีชาวญี่ปุ่น2คนเดินมาพร้อมกับล่ามคนไทยอีก1คน หนึ่งในนั้นทักทายฉันขึ้น
"สวัสดีครับคุณหม้อแกง บังเอิญจังเลย"
ฉันมองเขาอย่างอึ้งๆ ตกใจหน่อยๆไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่
"คะ คุณโตชิ"
- Writer
