“แต่ฝุ่นอยากป้อนอะ...” ทำทะเล้นหน้าเป็นใส่
“ไม่เอา...ปรายกินเองได้...” กล่าวเสียงแข็ง แล้วทำเมินเขา แสร้งทำเป็นมองจอด้านหน้าต่อ ทั้งที่ก็ไม่ได้รู้เรื่องราวของหนังที่ฉายเลยแม้แต่นิดเดียว สตงสติของเธอมันกระเจิดกระเจิงไปตั้งแต่เขาป้อนป๊อปคอร์นเธอแล้ว จังหวะที่ลมหายใจของเขาเป่ารดแลกลมหายใจกันนั้น บอกได้คำเดียวว่า หายใจไม่ทั่วท้องค่ะซิส
หมับ!!
นั่งดูอยู่สักพักก็ใช้ลำแขนแกร่งนั้นโอบไปที่ไหล่เนียนๆ ก่อนที่จะดันศีรษะของเธอนั้นให้มาซบไหล่ของเขา กลิ่นยาสระผมหอมๆ ลอยตีขึ้นจมูก มันหอมเย้ายวนจนอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมมันเบาๆ จูบซ้ำแล้วซ้ำอีกที่กลางกระหม่อม มันอ่อนโยนจนเธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
“หอมจัง...” เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี มือข้างที่ว่างๆ หยิบป๊อปคอร์นไปป้อนเธอ บ้างก็หยิบเข้าปากตัวเอง ดีนะที่โซนตรงที่เขานั่งนั้นไม่มีคน จะทำอะไรก็เลยไม่ต้องแคร์สายตาใครมาก บวกกับในโรงหนังมันมืดด้วย ทำอะไรก็เลยสะดวก
แค
