พรึ่บ!!
“ถะ...ถอยออกไปเลยนะเด็กบ้า!”
จ๊วฟ!
ก้มลงดูดปากเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้นานเหมือนเมื่อครู่ คนถูกฉวยโอกาสถลึงตาใส่ทันที ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยทำไมถึงโดนได้ล่ะ
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลย...ทำไมโดน?” ถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ไม่ชอบคำว่าเด็กบ้า ชอบคำว่าผัวเด็ก...” ตอบหน้าตาเฉย ก่อนที่จะรีบหยัดตัวลุกขึ้น เดินไปที่เคาน์เตอร์ครัวอีกครั้ง หยิบนั่นหยิบนี่เข้าปากอย่างเพลิดเพลินอุรา ไม่ทุกข์ไม่ร้อนต่อสายตาค้อนๆ ของแฟนสาวรุ่นพี่ที่ส่งมาแม้แต่น้อย
“ปากฉันบวมหมดแล้วนะ” กล่าวเสียงดุ
“ว่าไงนะ...เมื่อกี้พูดว่าฉันหรือเปล่า..ฝุ่นฟังไม่ค่อยถนัดเลย...” เอียงหูฟังทำหน้ากวนๆ ไม่วายสองเท้าก็ก้าวฉับๆ เข้ามา แล้วโน้มตัวลงถาม สองแขนแกร่งค้ำยันไว้ที่พนักพิงโซฟาตัวยาวเพื่อกักขังร่างเล็กเอาไว้ในอ้อมแขน โดยที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นก็ค่อยๆ โน้มลงไปถามใกล้ๆ หวังที่จะได้ยินคำตอบที่อยากจะฟัง
คนถูกคาดคั้นจ้องหน้าเขาด้วยค
