ของเล่นของไฟเพลิง

ทีหลังก็อย่าปฏิเสธผมอีก

"ขอแรงกว่านี้" เสียงทุ้มเอ่ยพูดในขณะที่ตนเองกำลังนั่งพิงเบาะสีแดงกำมะหยี่มองคนที่อยู่บนตักกำลังร่อนเอวใส่น้องชายของเขาอย่างยั่วยวน ร่างบางเมื่อได้รับคำสั่งก็เปลี่ยนจากการบดยั่วเป็นการขยับขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอเสียงร้องอันลามกดังขึ้นเป็นระยะ

"คะ...คุณเพลิงอื้ออ" ร่างบางบนตักร้องลั่นเมื่อถูกมือหนาจับยึดเอวไว้ก่อนจะแทงสวนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งเป็นสัญญาณว่าการร่วมรักกันครั้งนี้ใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว

"อื้มม" เสียงครางต่ำจากร่างสูงดังขึ้นพร้อมการอัดกระแทกครั้งสุดท้ายก่อนจะผ่อนลมหายใจถี่ๆ ยกตัวหญิงสาวที่อยู่บนตักให้ลงไปจากตัวก่อนกวัดมื่อเรียกลูกน้องให้หยิบบุหรี่ให้

"เอวายังไม่เสร็จเลยนะคะ" สาวร่างบางข้างๆ เอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเธอกำลังจะถึงจุดสุดยอดอยู่แล้วแต่คนตรงหน้ากับเสร็จชิงเธอไปก่อนและปล่อยให้เธอค้างตึงอยู่แบบนั้น

"ไม่ใช่เรื่องของผมที่ต้องทำให้คุณเสร็จ"

"คุณเพลิงเอวาเจ็บ" ร่างบางดื้นไปมาเมื่อถูกมือหนาบีบที่แก้มอย่างแรงสายตาอันเยือกเย็นถูกส่งมาที่เธอทำให้เธอยิ่งสั่นเป็นลูกนก ก่อนรับงานนี้ก็เคยได้ยินเรื่องของผู้ชายคนนี้มาบ้างว่าห้ามขัดใจไม่งั้นจะสิ้นลมแต่เพราะหัวเสียจากการค้างตึงเลยพูดไปโดยไม่ทันคิด

"ขะ...ขอโทษค่ะ"

"จำไว้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะผู้หญิงขายตัว" คำพูดแรงๆ ถูกพ่นออกมาจากปากหนาเอวาพยักหน้ารับทันทีก่อนจะรีบคว้าผ้าขนหนูและขอตัวกลับทันทีหลังจากได้รับค่าตัว

"จันทร์เจ้าอยู่ไหน" เมื่อสูบบุหรี่จะหมดมวนแล้วก็เอ่ยถามบุคคลหนึ่งกับลูกน้องบุคคลที่ทำให้เขาหัวเสียจนต้องมาระบายอารมณ์กับคนอื่นทั้งๆ ที่หน้าที่มันเป็นของผู้หญิงที่ชื่อจันทร์เจ้า

"ตอนนี้อยู่ที่บ้านครับคุณไฟเพลิง" ไฟเพลิง นักธุรกิจหนุ่มหมื่นล้านพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะหยิบวิสกี้ขึ้นจิบพรางๆ

"อีก10นาทีเตรียมรถให้พร้อมผมจะไปหาจันทร์เจ้า" ไฟเพลิงเอ่ยขึ้นพร้อมกันยันตัวลุกและหายเข้าไปในห้องน้ำ

อีกด้านหญิงสาวร่างบางอยู่ในชุดแสนธรรมดาคือเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์และกางเกงยีนส์ขาสั้นในบ้านราคาหลักสิบล้านกำลังตั้งใจมองดูสูตรอาหารที่ตั้งใจจะทำให้อีกคนกินถึงแม้จะเป็นเมนูที่เคยทำมาแล้วแต่ก็ต้องดูสูตรทุกครั้งเพื่อความแน่ใจเนื่องจากคนที่กินนั้นค่อนข้างอ่อนไหวกับรสชาติอาหาร ถ้าไม่ถูกปากก็เททิ้งอย่างเดียวไม่สนว่าวัตถุดิบจะแพงแค่ไหนก็ตาม

"ทำอะไร"

ฉึก!

"อ๊ะ" เสียงร้องเบาๆ ดังขึ้นเหตุเพราะกำลังหั่นหอมใหญ่อย่างตั้งใจแต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูแบบไม่ทันตั้งตัวใบมีดจึงเฉือนนิ้วของเธอไปเล็กน้อยเลือดสีสดค่อยๆ หยดลงพื้นหญิงสาวจึงรีบเปิดน้ำเพื่อล้างแผลและหันมายิ้มให้กับต้นตอของอุบัติเหตุครั้งนี้

"กลับมาแล้วหรอคะเพลิง...เจ้ากำลังทำซุปไก่ให้ทานค่ะ" หญิงสาวตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มพยายามเอานิ้วที่โดนมีดบาดแอบไว้ข้างหลังถ้าคนตรงหน้ารู้ว่าเธอโดนมีดบาดมีหวังคงได้เทกระจาดอาหารตรงหน้าทิ้งแน่นอน ทั้งอ่อนไหวเรื่องรสชาติและความสะอาดถูกหลักอนามัยเป็นที่หนึ่ง

"ผมไม่หิว" เจ้าของร่างสูงเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาวตรงหน้า วันนี้เขาอารมณ์เสียทั้งวันเพราะคนตรงหน้าเลือกที่จะปฏิเสธการไปทานข้าวกับเขาเพียงเพราะต้องการเคลียร์งานที่บริษัทให้เสร็จเขาไม่ได้จ้างเธอมาเป็นลูกน้องเสียหน่อยทำไมต้องตั้งใจทำขนาดนั้นก็ไม่รู้

"งั้นหรอคะ" หญิงสาวตอบกลับเสียงเบาเพราะถูกคนตรงหน้าสวมกอดอย่างแน่นเหมือนเป็นการลงโทษมากกว่ามากอดเฉยๆ เสียอีก

"แล้วเจ้าหิวไหมครับ" ร่างสูงถอยตัวออกมาก่อนเอ่ยถาม

"ไม่ค่ะ"

"งั้นดี...ขึ้นไปนวดให้ผมหน่อยแล้วกัน" จันทร์พยักหน้ารับเบาๆ ที่จริงเธอเองก็หิวแต่ถ้าให้ตอบว่าหิวคงเป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจเท่าไหร่เมื่อนึกถึงคิ้วที่ขมวดกันเป็นปมเมื่อเอ่ยถามเธอ

"แล้ววันนี้ไปไหนมาหรอคะ" จันทร์เจ้าเอ่ยถามทำลายความเงียบหลังจากขึ้นห้องมานวดให้ร่างสูงที่กำลังตรวจงานในไอแพดได้สักพักแล้ว

"ผมต้องตอบด้วยหรอครับ" คำพูดเจ็บจี๊ดทะลุเข้าหัวใจถ้าเป็นคนอื่นคงสะอึกจนพูดไม่ออกแต่กับจันทร์เจ้าที่อยู่กับเขามา5ปีแล้ว แค่นี้ถือว่าน้ำจิ้มเลยก็ว่าได้

"ไม่ค่ะ" ว่าจบก็ทำการนวดต่อไปถึงแม้ในใจจะแอบพ่นคำด่าก็ตาม

"กรี๊ดด" แต่แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อนวดอยู่ดีๆ ก็โดนดึงแขนให้นอนราบไปกับเตียงโดยมีคนตัวสูงคล่อมทับเธอไว้

"วันนี้ผมอารมณ์เสียสุดๆ" ร่างสูงเอ่ยพูดกับคนตรงหน้าพร้อมกับยึดแขนทั้งสองข้างของคนตัวเล็กขึ้นสูงเหนือหัว

"มีเรื่องอะไรหรอคะ" จันทร์เจ้าเอ่ยถามและไม่ดิ้นแม้แต่น้อยเมื่อคนข้างบนกำลังลูบไล้ร่างกายของเธออย่างจาบจ้วง

"ผมจ้างเจ้ามาทำอะไรครับ...คุณควรทำหน้าที่นั้นสิ ตอบผม....ว่าคุณมีหน้าที่ทำอะไร!"

"นะ...นอนกับคุณเพลิงค่ะ" จันทร์เจ้าเอ่ยตอบเสียงสั่นเล็กน้อยใบหน้าสวยมองคนตรงหน้าที่เริ่มเอื้อมมือไปปลดตะขอบลาด้านหลังก่อนจะเลิกมันขึ้นเผยให้เห็นน่าอกของเธอ

"ใช่ครับ...เพราะงั้นทีหลังก็อย่าปฏิเสธผมอีก" ว่าจบก็ก้มลงไปครอบครองจุกสีชมพูสดที่ประดับอยู่บนน่าอกขาวนวลอย่างรุนแรงพร้อมกับบีบเค้นจนเกิดรอยแดงไปทั่ว

จันทร์เจ้าหลับตาแน่นทนความเจ็บปวดนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนกระทำรุนแรงแบบนี้แต่ก็ไม่บ่อยที่จะโดนเพราะส่วนมากแล้วเธอจะยอมเขาตลอดแต่มีงานนี้นี่แหละที่เธอยอมไม่ได้เพราะถ้าปล่อยไว้มันจะเกิดปัญหาในภายภาคหน้าได้ สิ่งที่เธอทำมันก็เพื่อตัวเขาเองทั้งนั้น

เช้าวันต่อมา

หลังจากผ่านค่ำคืนอันสุดแสนทรมานจันทร์เจ้าที่มีสภาพบอบช้ำไปทั้งร่างกายเดินลงบันไดมาด้วยความอิดโรยเมื่อคืนกว่าเขาจะยอมปล่อยเธอก็ปาเข้าไปเกือบฟ้าสว่างเสียแล้ว แล้ววันนี้ยังต้องตื่นแต่เช้าเพราะมีงานพรีเซ็นต์เปิดตัวสินค้าใหม่อีกด้วยถึงแม้อาชีพหลักของเธอคือการเป็นคู่นอนให้คุณไฟเพลิงแต่งานรองก็คือเป็นพนักงานธรรมดาๆ คนหนึ่งที่มีหน้าที่คิดและนำเสนอสินค้าใหม่ๆ ให้เจ้านายฟัง

จันทร์เจ้านั่งลงบนโต๊ะอาหารที่มีบุคคลหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้วเงียบๆ ก่อนจะตักข้าวต้มที่แม่บ้านเป็นคนจัดไว้ให้เข้าปากกินไปได้สองสามคำก็วางช้อนและขว้ายาแก้ปวดแก้อักเสบที่ติดไว้ในกระเป๋ามากินเมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วก็แค่รอเวลาให้อีกฝ่ายไปส่งที่ทำงานก็แค่นั้น

"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" จันทร์เจ้าโค้งขอบคุณไฟเพลิงที่มาส่งเธอหน้าป้ายรถเมล์ทุกวันถึงแม้จะทำงานที่เดียวกันแต่ก็ไม่ได้ไปด้วยกันเพราะความสัมพันธ์ลับๆ นี้มีแค่เขาและเธอที่รู้เท่านั้น