Güneş ışınlarının saldırısına uğramış gözlerim büyük bir güçlükle aralandı ve aydınlığı gözlerine misafir etti. Kısık gözlerim güneş ışınlarından rahatsız olmuş gibiydi, bir dakika...benim camım neden açıktı? Dün gece camım açık değildi?
Yerimde doğrulup uyku mahmuru gözlerimle dik dik cama bakmaya başladım.
Aklıma ilk gelen şey Bora olmuştu.
Ancak bu imkansızdı. O piç kurusunu kokusundan tanırdım ki ortada bir koku yoktu.
Abim camı açmış olabilirdi ama bu imkansızın da ötesi bir şeydi çünkü; abim hastalanacağımı düşünüp camı açma girişiminde bulunmazdı.
Şuan bunları düşünüp sinirlerimi bozmak istemiyordum. Bugün günler sonra okula gidecektim ve günümün tamamını Şimal'e ayıracaktım.
Boğaç...
Aklımdan hiç çıkmıyordu.
Her şey şaka gibi geliyordu ve işin içinden çıkılmaz bir hal alıyo
