Durgunlaşmış bedenime zıt bir şekilde durmadan fikir yürütmeye çalışan beynim uyuşmaya başlamıştı. Eskileri hatırlamaya çalışıyordum ama sıkıntı oradaydı, hatırlayamıyordum.
14 yaşında geçirdiğim boğulma vakasından sonra şoka girmiş ve beynimde ki küçük anıları pusulu hatırlamaya başlamıştım.
Şuan ise pusulu değil net hatırlamak istiyordum.
Aptal değildim.
Hele salak hiç değildim.
Boğaç'ın bir şeyler karıştırdığının farkındaydım.
Bunu anlamamak delilik olurdu.
Aramızdaki çekiminde farkındaydım ancak...bu denli eskiye dayanan bir geçmişimizin olması beni fazlasıyla şaşırtmıştı.
Sorun şuydu ki, ben o dönemi hatırlamıyordum. Hadi hatırlamayı geçtim, neden Boğaç bana bir şey söylememişti? İnsan azda olsa imada bulunurdu değil mi? Tuhaf olan ise ben nasıl bu gözleri unutmuştum?
Ah çıld
