10
1139 Words
แอบชอบรุ่นน้องเป็นสิบ ๆ คนเลยหรือ
ภัทรวรินทร์อดคิดแบบแหยง ๆ ไม่ได้ แล้วทำหน้าที่ขายต่อไป ด้วยการล้วงเอาตัวอย่างออกมาให้ชายรุ่นพี่เลือกดู
“เอาเป็นแบบนี้ไหมคะ”
เอไม่ได้มองที่การ์ดตัวอย่างด้วยซ้ำ เขามองแต่ใบหน้าน่ารักของภัทรวรินทร์ เด็กหนุ่มยิ้มมุมปากแล้วชี้ลงที่การ์ดตรงหน้า
ส่วนเด็กสาวก็สำรวจใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง พอเห็นแผลเป็นที่คิ้วข้างขวาของเขา ก็ให้สะดุดตาเล็กน้อย นี่เองล่ะมั้ง แผลเป็นของเขาตรงนี้เองที่ทำให้เอดูเป็นรุ่นพี่มาดเกเร
“ก็ได้นะ แบบนี้ก็สวยดี”
เสียงของเอพูดขึ้นขัดความคิดของเธอขึ้นมา จึงพยักหน้าตอบรับเขา “ได้ค่ะ เดี๋ยวพราวคิดราคาพิเศษให้ด้วยนะคะสำหรับลูกค้าใหม่”
เอสั่งงานแล้วก็จากไป เธอจึงลงมือร่างแบบขึ้นมาให้เขา ขณะนั่งทำงานอยู่เพลิน ๆ นั่นเอง ก็โดนจี้เอวจากทางด้านหลัง ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นฐิติชญานั่นเอง
“หายไปไหนมาครีม งานสรุปย่อของอาจารย์สุวัตเสร็จหรือยัง”
เพื่อนซี้ของเธอไม่ยอมคุยเรื่องงานลงมานั่งเบียดกับเธอก็เอียงหัวลงซบ
“ครีมมีอะไรจะบอก”
“ว่ามา”
“ครีมแอบชอบคนในโรงเรียนเราแหละ”
ยิ้ม มือทำงานต่อ ก่อนจะเอ่ยถามไปว่า “ใคร”
ฐิติชญายิ้มอาย ๆ หยิบปากกามาวาดตัวอักษรพิมพ์ใหญ่ A ลงบนกระดาษของเธอ เหลือบตามองแล้วก็อมยิ้ม ถามกลับไปว่า “เอไหน”
“ก็พี่เอ ภาสกร มอห้าทับหกไง” ฐิติชญาบอกรายละเอียดของคนที่ตนแอบปลื้มให้ฟัง ก่อนจะย้อนถามขำ ๆ มาว่า “อะไรกัน พราวไม่รู้จักพี่เอจริง ๆ น่ะหรือ พี่เขาฮอตมากนะ ป๊อปจะตาย”
ภัทรวรินทร์มีสีหน้าไม่ดีนัก ตอนที่ถามออกไป
“ใช่คนที่ไว้ผมทรงผิดระเบียบแล้วก็มีแผลเป็นตรงหัวคิ้วข้างขวานั่นไหม”
เพื่อนซี้หรี่ตามองเธอแล้วถามด้วยอาการจับผิด
“ไปจ้องหน้าพี่เอตอนไหน ทำไมถึงได้เห็นว่าพี่เอมีรอยแผลเป็นตรงหัวคิ้วข้างขวา”
ถอนใจเบา ๆ ไม่คิดว่าเพื่อนจะไปแอบชอบคนแบบนั้น
อันที่จริงเพื่อนของเธอก็หน้าตาสวยทีเดียว ติดอันดับต้น ๆ ของคนหน้าตาดีในโรงเรียนด้วยซ้ำ อีกทั้งฐานะทางบ้านก็ดีมาก ๆ ด้วย พ่อแม่มีอาชีพเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงอีกต่างหาก จึงมีคนมาแอบปลื้มแอบชอบไม่น้อยเลยทีเดียว
พลันนึกได้ว่ารุ่นพี่ที่ชื่อเอก็บอกว่าแอบชอบรุ่นน้องในโรงเรียนนี่นา
ก่อนจะทำหน้าแหยง
เมื่อนึกต่อไปว่าเขาจ้างทำการ์ดตั้งสิบใบเลยนะ
เลยไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอจะใช่หนึ่งในสิบคนของรุ่นพี่ที่ชื่อเอหรือเปล่า ในใจนึกกังวล แล้วก็ห่วงเพื่อนไม่น้อย ไม่อยากให้ไปชอบคนแบบนั้นเลย แล้วก็ไม่อยากให้คนแบบนั้นมาชอบเพื่อนของเธอด้วย
“น้องพราวคนสวย”
เสียงทักของเอดังออกมาจากกลุ่มของรุ่นพี่มัธยมปลาย ก่อนที่เจ้าตัวจะแหวกเพื่อน ๆ ของเขาเดินตรงมาหาเธอที่เอาขยะมาทิ้งที่หลังอาคารเรียน
ขยับตัวห่างจากเขา บอกไปว่า “เสร็จแล้วค่ะ ให้พราวใส่ชื่อลงไปให้เลยไหม”
“เอาสิ ใส่เลย”
“ชื่อว่าอะไรคะ”
“ชื่อ...พราว” เอบอกด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอมองเขาแล้วก็ถอยออกห่างไปอีกก้าว เอบอกมาอีกประโยค
“พี่ชอบพราวนะ”
ส่ายหน้าแล้วบอกเขาไปตามตรง “แต่พราวไม่ได้ชอบพี่ค่ะ”
“อ้าว เดี๋ยวสิครับน้องพราว พราว พราวจ๋า”
เอตะโกนเรียกตามหลังก่อนจะยิ้มมุมปาก แล้วหันกลับไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนของตัวเองหลังจากนั้น
มณีนาถยืนอยู่ตรงนั้นด้วยมองไปทางเอนิ่งเป็นนานสองนาน ก่อนจะเดินกลับเข้าไปยังห้องเรียนหลังจากนั้น
ภัทรวรินทร์เดินกลับขึ้นมาที่ห้องด้วยความไม่สบายใจอย่างที่สุด ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย จะบอกฐิติชญาดีไหมว่าให้เลิกชอบเอ หนุ่มฮอตของโรงเรียน แต่แล้วก็นึกหาเหตุผลไปบอกเพื่อนไม่ได้ว่าทำไมจะต้องให้เลิกชอบ
หรือจะบอกฐิติชญาไปตรง ๆ เลยว่าเอพูดกับเธออย่างไร
อย่าเลย แบบนั้นไม่ดีหรอก เพราะบางทีเออาจพูดเล่นก็เป็นได้ แล้วหากพูดไปแบบนั้น ก็ไม่รู้ว่าฐิติชญาจะคิดกับเธอเช่นไร ถอนใจอีกครั้งเก็บของเข้ากระเป๋าลงมาที่ด้านล่างกลับเข้าบ้านแล้วก็รีบช่วยงานพร้อมกับความคิดหนึ่งจุดประกายขึ้นในหัว เธอรู้แล้วว่าจะปรึกษาใครดี
ทันทีที่เข็มนาฬิกาเดินไปที่เวลาสองทุ่มตรงโทรศัพท์บ้านก็แผดเสียงดังขึ้น ต้นสายและปลายสายเองก็ใจจดจ่อรอเวลาที่จะได้พูดคุยด้วยกัน
ภัทรวรินทร์ไม่ต้องรอให้มันดังซ้ำ เด็กสาวรีบคว้าหูจากแป้นรับโทรศัพท์ยิ้มพร้อมกับกรอกเสียงลงไปเพียงคำเดียวว่า “ค่ะ”
“ว่ายังไงครับวันนี้มีอะไรมาเล่าให้พี่ฟังบ้าง”
เสียงถามแบบเดิมทุกอย่าง และเธอก็จะมีเรื่องไปเล่าให้เขาทุกวันโดยจะเริ่มที่เรื่องของฐิติชญาก่อน และค่อยพูดคุยสลับกับเรื่องของเขา
“พราวมีเรื่องอยากปรึกษาพี่คีย์ค่ะ”
บอกไปตามสาย พร้อมกับเอามือแตะตุ๊กตาเบา ๆ นึกอยากให้ฐิรดลมานั่งฟังเธอคุยตรงนี้เสียเลย อยากคุยกันแบบเห็นหน้าค่าตามากกว่าจะต้องมาคุยผ่านสายแบบนี้
“ว่ามาเลย พี่รอฟังอยู่”
“พี่คีย์ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบหรือเปล่าคะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ให้คำปรึกษาพราวแล้วไปอ่านต่อก็ได้ครับ ว่าแต่พราวเถอะ มีเรื่องอะไรอยากปรึกษา เล่ามาเร็ว พี่อยากให้คำปรึกษาจะแย่แล้วเนี่ย”
ภัทรวรินทร์นิ่งคิดอีกครั้งแล้วก็ให้ลังเลใจไม่กล้าพูด เพราะเกี่ยวพันกับน้องสาวของเขา
“คือมีคนมาจ้างพราวทำการ์ดค่ะ เขาบอกว่าจะเอาไปให้คนที่ตัวเองแอบชอบน่ะค่ะ”
ฐิรดลถามมาตามสาย “อย่าบอกนะว่าสุดท้ายแล้วคนจ้างให้ใส่ชื่อพราวน่ะ”
“พี่คีย์น่ะ ทำไมรู้คะ”
- Writer
