พ่อเลี้ยงที่รัก

หายนะ 2

"นายๆๆๆ ผู้จัดการไปไหนมานะ"

เสียงเด็กหนุ่มคนสนิทของเทพอัคคี ที่สอดรู้สอดเห็นทุกเรื่อง แต่ที่ไม่ค่อยรู้คือชะตากรรมของมันนั้นแหละเรียกผู้เป็นนายลั่นทุ่ง

"จะไปเสือกเรื่องอะไรของลุงสายจันทร์ กูว่ามึงไปทำงานให้เสร็จก่อนมืดดีกว่าไหม ไอ้เหี้ย"

ไม่รู้ว่าเขาทนต่อลูกน้องคนนี้ได้ยังไง เพราะถ้าถามถึงผลงานมันไม่เคยมีเลย นอกจากสอดส่องคนงานสาวๆไปวันๆ

"เข้จ้ะ นาย ฉันชื่อเข้"

มันยอกย้อนจนคนฟังต้องยกบาทามาฟาดก้นสักทีถึงได้หยุดลง

"แปลกนะนาย ปกติผู้จัดการแทบจะไม่ออกไปไหนเลย แล้วนายดูดิขับรถไปยิ้มไป"

ลุงจุนคนงานเก่าแก่ของไร่อติเทพ หันหน้ามองตามรถที่แล่นผ่านไป ถึงจะไกลกันแต่สายตาก็ไม่ได้ฝ้าฟางถึงได้มองไม่เห็นสายจันทร์ขับรถมาคนเดียวแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดูมีความสุข

"ฮัดชิ่ว ฮัดชิ่ว ฮัดชิ่ว"

เทพอัคคีไม่ได้หันไปมองรถของลูกน้องที่แล่นผ่าน แต่กลับจามดังหลายที่จนคนงานหันมามองผู้เป็นเจ้านายเป็นตาเดียวกัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็พากันมองไปยังรถของผู้จัดการไร่อย่างสายจันทร์ คนอย่างเทพอัคคีคงไม่ป่วยหรอกนะ

"นายคงมีคนบ่นคิดถึงแน่เลย"

ไอ้เข้เจ้าประจำที่วอนจะโดยบาทาอีกรอบรีบเสนอหน้าเข้ามาทันที พร้อมกับน้ำให้นายดื่มดับกระหาย

"แคร่กๆๆ"

สำลักน้ำเข้าไปซะแสบขึ้นสมอง ทำให้เทพอัคคีต้องหาที่นั่งพักเลยทีเดียว นี่เกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี้ย ก่อนหน้านี้จามซะแสบจมูก นี่ก็สำลักน้ำไม่เป็นท่าอีก

"นายๆๆ เข้ว่าต้องมีคนบ่นถึงนายแน่ๆ"

เข้ที่ยังคงเอาเหตุผลเดิมให้เทพอัคคีฟัง ปัญญาอ่อนจริงๆเลยไอ้ลูกน้องคนนี้

......

"พ่อ ขับดีๆหน่อย มัวแต่ขำลูกสาวอยู่นั้นแหละ"

สายน้ำหาที่หลบในรถอย่างดีไม่ให้ใครได้เห็นถึงการกลับมาของเธอ โวยวายขึ้นเมื่อพ่อของเธอแสดงอาการขำเธอออกมา

"หนู พ่อว่านั่งธรรมดาก็ได้นะ ไปแอบข้างล่างทำไม ฮ่าๆ"

คนเป็นพ่ออยากอวดลูกสาวต่อใครๆจะแย่ ทั้งสวยเหมือนแม่และเรียนก็เก่งต่างจากเมื่อก่อน แต่ลูกสาวดันลงไปแอบอยู่ข้างล่างทำเอาเขาอดขำไม่ได้

"นั่งแบบนี้ดีแล้วจ้ะ หนูไม่อยากเจอไอ้อัคคีหน้าดำนั้น"

พอพูดถึงความแค้นก็ประทุในใจขึ้นมาทันที

"เรียกพี่เขาดีๆ เขาชื่อเทพอัคคี"

สายจันทร์ส่ายหน้ากับลูกสาว จะผ่านไปกี่ปี ก็คงไม่หมดความแค้นในตอนเด็ก

"พ่อสายจันทร์ อย่ามาพูดถึงชื่อนี้ หนูไม่อยากได้ยิน แสลงหู หูจะอักเสบหรือเปล่าก็ไม่รู้"

เกลียด เกลียดตั้งแต่ชื่อ พ่อนะพ่อ ยังจะให้เรียกพี่  ปากจะเน่าเอาละสิ นึกแล้วจะอ้วก

"ลูกนอนห้องเดิมนะ พ่อทำความสะอาดรอไว้แล้ว ส่วนจะซื้ออะไรเพิ่มก็เอารถเข้าเมืองไปซื้อเอง  อืม แล้วพรุ่งนี้เที่ยงๆไปกินข้าวกับลุงวายุ นะ"

ไอ้วายุแกต้องเจอลูกสาวข้า สวยมาก แกต้องอิจฉาข้าบ้างละทีนี้ ไอ้คนอวดลูกชาย คราวนี้เขาจะเอาลูกสาวไปอวดไอ้เพื่อนคนนี้คืนบ้าง

"แต่..."

ถ้าต้องไปร่วมโต้ะกับลุงวายุนะไม่เท่าไร แต่ถ้าไอ้หน้าตุ๊ดนั้นละก็ มีหวังต้องฆ่ามันแน่ เธอไม่อยากไปเลย แต่จะหาเหตุผลอะไรไปบอกปฏิเสธผู้เป็นพ่อกันล่ะ

"อ้อ อัคคี เขาไม่มาหรอกลูก เขากินข้าวกับคนงานกว่าจะกลับเข้าบ้านก็เย็นเลย"

ถ้าอัคคีเจอก็จำเด็กหญิงหมูหลุมคนนี้ไม่ได้แน่ๆ เพราะลูกสาวของเขาเปลี่ยนไปมากแทบไม่เหลือเค้าคนเดิมเลยแม้แต่นิด

"งั้นไปจ้ะ"

คิดถึงลุงวายุจะแย่ ทั้งใจดี ทำอาหารก็อร่อย ใครจะน่ารักเหมือนลุงวายุและพ่อสายจันทร์คงจะไม่มีอีกแล้ว