ลิขิตร้ายพันธนาการรัก

บทนำ เสียงเอะอะโวยวายที่ดังลั่นไปทั้งห้องชุดสุดหรูทำให้เจ้าของห้องอย่าง “เนตรนลิน อินทรโยธา” หรือ “นา” สาวนักเรียนนอกที่เพิ่งกลับมาจากอเมริกาไม่ถึงเดือนลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและปวดระบม “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” “ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอนังหลานไม่รักดี เชื้อแม่แกนี่มันแรงจริง ๆ” เสียงตอบกลับที่เต็มไปด้วยความโกรธดังขึ้น เสียงนั้นเนตรนลินรู้ดีว่าเป็นเสียงใคร หญิงสาวกวาดสายตามองรอบ ๆ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับร่างหนาที่นอนเปลือยอกอยู่ข้าง ๆ “นี่มันอะไรกัน?” หญิงสาวได้แต่พึมพำด้วยความตกใจระคนสงสัยเพราะนอกจาก “เขา” จะเปลือยเปล่านอนอยู่ข้าง ๆ แล้วตัวเธอเองยังไร้สิ่งใดปกปิดร่างกายอีกด้วยซ้ำร้ายในห้องยังมีคุณหญิงวารีณีผู้เป็นย่า พลโทณัฐกรผู้เป็นพ่อ คุณอมราแม่เลี้ยงและน้อง ๆ ต่างมารดาอีก3คนพร้อมกับแก็งเพื่อนอีกต่างหาก นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ เธอเสียทีคุณอมรากับลูก ๆ เสียแล้ว “ตาณัฐแกดู ดูลูกสาวแก นี่น่ะเหรอทายาทคนโตของท่านนายพลณัฐกร ร่านไม่ผิดจากแม่ของมันสักนิด” คุณหญิงวาริณีชี้ให้ลูกชายดูพร้อมกับด่ากระทบกระเทียบไปถึงมารดาของเนตรนลินที่นางเกลียดสุดแสนจะเกลียด “คุณแม่ครับ คุณแม่พูดแรงเกินไปแล้วนะครับ” พลโทณัฐกรปรามแม้จะโกรธแต่ก็รู้สึกว่าคำพูดพาดพิงถึงอดีตภรรยาที่จากไปแล้วของเขานั้นมันแรงเกินไป “ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จากันดีกว่านะครับ ยัยนาไปแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปคุยกับพ่อที่ห้องรับแขก” “ไม่ต้องแต่งตงแต่งตัวมันหรอก ฉันขอยื่นคำขาดเลยนะต่อไปนี้ลูกสาวแกคนนี้ไม่ใช่หลานสาวของฉัน มันจะเป็นจะตายยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันมีหลานแค่3คนเท่านั้น” คุณหญิงวาริณีเอ่ยลั่นก่อนที่จะก้าวออกจากห้องไปไม่สนใจท่าทีเสียใจของเนตรนลิน พลโทณัฐกรตามออกไปในขณะที่คุณอมราและคนอื่น ๆ ที่ยกโขยงกันมากลับยืนแสยะยิ้มอยู่อย่างสะใจ “ฉันบอกแกแล้วนะ ว่าถ้าแกกล้ากลับมาไทยแกจะไม่เหลืออะไรเลย แกมันดื้อเองช่วยไม่ได้” คุณอมราเอ่ยก่อนที่จะก้าวออกจากห้องไป เนตรนลินกำมัดแน่นที่ตนเสียรู้ เผลอช่องว่างให้แม่เลี้ยงใจมารเล่นงานจนได้ “ถือว่ายังโชคดีนะพี่นา ที่ไอ้คนที่นอนอยู่ข้างพี่มันเป็นไอ้บ้าที่เข้ามาเสือก ถ้ามันไม่เข้ามาเสือกคนที่จะได้เป็นผัวพี่น่ะไม่เดนสังคมก็เสือผู้หญิงว่ะ” นนทิวัตร หรือ นนท์ น้องชายที่อายุห่างกันเพียง5ปีเอ่ยบอกคนเป็นพี่สาวต่างมารดาก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับมารดา “ช่วยไม่ได้นะ คุณแม่เตือนแล้วแกมันโง่เอง” นาราริน หรือ นุ่น เอ่ยบอกพี่สาวต่างมารดาก่อนที่จะหันไปยิ้มกับ นิลรดา หรือ นิ่ม น้องสาว “ขอให้ชีวิตพี่นาต่อจากนี้หาความสุขเจอล่ะกันนะคะ อ้อ ถ้ามีโอกาสได้เจอกันหลังจากนี้ไม่ต้องทักนะคะเพราะพี่นาจะไม่ใช่พี่นาของนิ่ม พี่นนท์กับพี่นุ่นอีกแล้ว จำใส่กะโหลกแกไว้นะนังนา” นิลรดาเอ่ยก่อนที่จะหัวเราะคิกคักกับวราณีและปรียาวรรณเพื่อนสนิท แน่นอนว่าแผนการนี้ทั้งสองรู้เรื่องด้วย “ไปกันเถอะพวกเรา ไปฉลองกัน” นารารินเอ่ยก่อนที่จะแสดงท่าทีนึกขึ้นได้ “อ้อ ลืมไปเลย อะนี่เช็คเงินค่าจ้าง นายทำได้ดีมาก หลังจากนี้นายจะสานต่อกับนังนายังไงก็แล้วแต่นายเลย ไปล่ะ บาย” เช็คเงินสดกว่า2ล้านบาทถูกยื่นให้กับชายหนุ่มที่บัดนี้ขยับลุกขึ้นนั่งเสยผมไม่มีท่าทีตกใจหรือแสดงอาการใด ๆ ชายหนุ่มรับมาก่อนที่จะคลี่ยิ้มมุมปาก “อ้อ แล้วก็จะบอกให้นะเนตรนลิน คุณวีเขาขอถอนหมั้นแกแล้วเพราะเขารู้ว่าแกมันร่าน มีเขาอยู่แล้วทั้งคนยังมั่วมานอนกับผู้ชายคนอื่น หึหึหึ” นารารินและนิลรดามองท่าทีนั้นก่อนที่จะหัวเราะสะใจแล้วออกจากห้องไป นอกจากคุณหญิงวาริณีและพลโทณัฐกรแล้วยังมีหม่อมหลวงวาสุกรี คีรีวัตรเข้ามาในห้องนี้ด้วยแต่ทว่าขอตัวออกไปก่อนที่เนตรนลินจะตื่นเสียอีกเพราะรับสภาพไม่น่ามองของผู้หญิงที่มีสถานะเป็นคู่หมั้นไม่ได้ เนตรนลินได้แต่กำหมัดแน่นมองการจากไปของน้องสาว ครั้งนี้เธอพลาด พลาดมหันต์ทีเดียว นอกจากนังแม่เลี้ยงใจมารกับลูก ๆ จะสร้างสถานการณ์ให้คุณพ่อและคุณย่ามาเห็นและคิดว่าเธอหิ้วผู้ชายมานอนที่ห้องแล้วยังทำให้หม่อมหลวงวาสุกรีถอนหมั้นเธออีก เท่ากับว่าต่อจากนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย ทั้งครอบครัวหรือคู่หมั้น “มันน่าเจ็บใจนัก” เธอได้แต่อาละวาดก่อนที่จะหันมามองหน้าคนที่รับเช็คจากน้องสาวด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด เขาคือคนที่ร่วมมือกับคนพวกนั้นและเป็นคนที่ช่วงชิงความบริสุทธิ์ที่เธออุตส่าห์เก็บรักษามานานไปเธอจะไม่ยอมปล่อยให้มันมีความสุขแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อหน้าหล่อคมเข้มเด่นชัดต่อสายตา “คุณดิน! ”