EP 28
1102 Words
ที่จ้องมองคู่หมั้นสาวแสนสวยแทบไม่วางตา เขายิ้มให้ด้วยความดีใจเมื่อได้พบเธออีกครั้งในฐานะที่แตกต่าง แต่สำหรับเธอกลับมีความงุนงงสงสัยเกิดขึ้นในใจจนต้องหันไปหาพ่อเพื่อขอคำอธิบาย
“นั่งลงสิแจม เดี๋ยวจะเลยฤกษ์สวมแหวนนะ โบราณถือ แขกผู้ใหญ่มามากมายลูกต้องไม่ทำให้พ่ออับอายนะ”
เหมือนผู้พ่อจะรู้ว่าลูกอยากถามออกไปว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมชายที่เธอจะหมั้นด้วยถึงเป็นนายลินคนสวนผู้น่าสงสารแทนนายปาลินทายาทนายประมุขผู้มั่งคั่งแทน
“แจม! รีบนั่งลงสิลูก ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่ไม่ดีนะ”
เกรียงไกรนั่งอยู่โซฟาหลุยส์ราคาหลายแสนบาท รวมกับผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ส่งประโยคเตือนสติให้หลานสาว และส่งแววตาที่มีความหมายว่าให้ยินยอมไปก่อน ที่เหลือค่อยว่ากันหลังพิธีสำคัญผ่านพ้นไป
วิวรรญาถึงได้ยอมทรุดกายลงนั่งตรงกันข้ามกับเขาด้วยท่าทีสงบ แม้ในใจนั้นจะสั่นสะท้านเพราะความสงสัยและความเจ็บปวดกับที่มาและที่ไปของนายลินคนนี้นัก
มันเจ็บปวดจนไม่ได้สนใจแขกผู้ใหญ่หรือคนรอบข้างด้วยซ้ำ ถึงกฤษ์อันสำคัญก็ปล่อยให้มือบางถูกเขาประคองไว้ แล้วสวมแหวนเพชรน้ำงามสามกะรัตไปกับนิ้วนางข้างซ้าย
ส่วนเธอก็ก้มกราบตักเขาเมื่อคนในทีมจัดงานคอยกระซิบบอกอยู่ไม่ห่าง ไม่นานร่างอันแข็งทื่อเหมือนหินผาก็นั่งให้ช่างภาพกดชัตเตอร์นับร้อยๆ ครั้งร่วมกับทุกคน
วิวรรญาทานทนได้ แค่ให้แขกผู้ใหญ่ออกไปร่วมกินมื้อเช้าในยามสายๆ ที่เต็นท์กระโจมตรงสนามได้เพียงเท่านั้น ก็หันไปมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มให้ผู้คนในงาน
และให้คู่หมั้นแสนสวยด้วย แต่เขาก็ต้องรีบหุบยิ้ม เมื่อเห็นใบหน้าสวยเมื่อครู่ มีน้ำตาไหลรินออกมาแทน
“นายช่วยอธิบายฉันทีได้มั้ย ว่าเรื่องวันนี้ตกลงแล้วมันเป็นยังไง คุณปาลินที่ฉันรู้จักและควรจะหมั้นด้วยไปอยู่ไหน ทำไมนายถึงมาแทนเขาได้ บอกฉันได้มั้ยนายลิน”
แล้วถามออกไปด้วยหัวใจที่ทุกข์ทน เมื่อคิดถึงความทรมานที่ผ่านมาของตัวเองว่าจะต้องจากนายลินผู้น่าสงสารไปแต่งงานกับชายอีกคน
“นี่คืออาตี๋เล็ก หรือนายปาลิน พลชนะชัยชาญ ลูกชายคนกลางของพ่อเองล่ะหนูแจม”
ประมุขที่ยังไม่ได้เดินออกจากห้องตามแขกสำคัญไปรีบไขข้อข้องใจให้ หลังจากเมื่อไม่กี่นาทีนี้เขาต้องบอกคำนี้กับทุกคนมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อเพียงก้าวแรกที่นายลินในความเข้าใจของทุกคนปรากฏกลับกลายมาเป็นนายปาลินแทน
ส่วนปาลินอีกคนกลับเป็นนายฌานชนะ เมธาธนากร เพื่อนสนิทของปาลินที่ถูกไหว้วานให้มาแสดงละครแทนเท่านั้น
“แต่เท่าที่แจมกับทุกคนในบ้านรู้จักเขาคือนายลินคนสวนที่บ้านคุณลุงค่ะ”
เสียงนี้ดูจะแผ่วเบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน
“จะเป็นใครก็ช่างเถอะน่ายัยแจม สำคัญที่ตอนนี้เป็นปาลิน ผู้ชายที่แจมจะแต่งงานด้วยก็แล้วกัน เลิกสงสัยแล้วออกไปดูแลแขกช่วยพ่อดีกว่า”
ไกรเดชรีบตัดบทเพราะกลัวลูกจะทำลายงานอันเป็นมงคลจนความฝันที่จะดึงกิจการของตัวเองให้รอดพ้นวิกฤตที่ย่ำแย่พลอยพังลงไปด้วย แต่ลูกสาวไม่มีกระจิดกะใจจะฟังคำพ่อแล้ว เพราะมีความเสียใจ ผิดหวัง และอีกล้านความรู้สึกที่ประดังเข้ามาเล่นงานจนแทบยืนไม่อยู่
“คุณแจม! ผมขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าจะเห็นน้ำตาคุณแจม แทนรอยยิ้มเพราะดีใจที่นายลินของคุณกลายเป็นนายปาลินคนที่จะแต่งงานกับคุณครับ”
“นายคงจะ...”
เสียงสาวที่กำลังเจ็บปวดขาดหายไปครู่หนึ่ง “ไม่ใช่สินะ ฉันจะเรียกนายแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว”
“คุณคงจะดีใจมากเลยสินะที่ฉันกลายเป็นตัวตลกให้คุณปั่นหัวเล่น คุณคิดอะไรอยู่เหรอเวลาเห็นน้ำตาฉันไหลออกมาเพราะจะต้องจากนายลินคนสวนผู้ต่ำต้อยผู้น่าสงสารคนนั้น”
“ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นตัวตลก และผมไม่...”
“แต่ฉันก็ไม่มีเกียรติมากพอที่คุณจะพูดความจริง คุณทำแบบนี้ทำไม คุณเข้าไปเป็นนายลินคนสวนบ้านลุงกับป้าฉันทำไม”
วิวรรญาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยอาการเจ็บร้าวที่แผงอกจนต้องห่อตัวเพื่อบรรเทาเอาไว้ เพราะอยากฟังคำอธิบายจากปากเขา
“ผมก็แค่อยากจะรู้ว่าผู้หญิงที่ป๊าบังคับให้แต่งงานด้วยเป็นใคร หน้าตายังไง นิสัยใจคอดีแค่ไหนก็เท่านั้น”
“ก็เท่านั้น! ทั้งหมดที่คุณทำไป ‘ก็แค่เท่านั้นเองน่ะเหรอ’ ห้าหกเดือนที่คุณไปอยู่ที่นั่นมันไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่านี้แล้วอย่างนั้นเหรอคุณปาลิน ถ้าเพียงคุณแค่อยากรู้จักฉัน คุณก็ทำได้ง่ายด้วยการเดินเข้าไปทำความรู้จักทำความคุ้นเคยเท่านั้น ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องลงทุนลงแรงไปตรากตรำทำสวนให้พวกเราเลยสักนิดเดียว เพราะยังไงๆ ฉันก็ต้องแต่งงานกับคุณอย่างไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ไม่ว่าคุณจะเป็นใครเป็นยังไงฉันก็ปฏิเสธคุณไม่ได้อยู่แล้ว”
“คุณแน่ใจเหรอ ว่าจะทำอย่างที่พูดได้ แล้วถ้าเกิดผมเป็นคนพิกลพิการ ง่อยเปลี้ยเสียขาขึ้นมา คุณยังจะพูดคำนี้ได้อยู่หรือเปล่า หรือต่อให้คุณบอกผมมาตอนนี้ผมก็คงจะทำใจให้เชื่อยาก ในเมื่อนายฌานที่มารับผมเป็นผมและผมที่คุณรู้จักในคราบของนายลินทั้งหล่อและนิสัยดีขนาดนั้น ต่อให้คุณ...”
‘เผียะ’
ฝ่ามือบางฟาดลงไปที่ใบหน้าหล่อเหลาคมคายด้วยความเสียใจเมื่อต้องกลายเป็นตัวตลกให้เขา และเสียใจในน้ำคำดูถูกดูแคลนจากเขาอย่างไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยิน และโดยเฉพาะคนเคยเป็นนายลินที่เธอเผลอใจมอบความรักให้
- Writer
