EP 55
1100 Words
พออิ่มก็ต้องนั่งฟังพ่อสามีกับแขกคุยกันด้วยเรื่องสารพัด จะลุกหนีไปก็ดูเหมือนจะเป็นการเสียมารยาท จึงจำใจต้องนั่งมองคนนั้นทีคนนี้ทีคุยกัน ปาลินสังเกตเห็นความอึดอัดของเมียนับตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามานั่งด้วยซ้ำ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเวลาที่เหมาะสม
“อาตี๋เล็ก! ป๊าขอคุยเรื่องแขกที่จะมาเสาร์อาทิตย์นี้หน่อยสิ มะรืนป๊าต้องบินไปอเมริกาแล้ว”
แต่ครั้นแขกกลับหมดแล้ว ความหวังที่จะได้พาเมียกลับก็ถูกพ่อมาขัดขวางเอาไว้
วิวรรญาเลี่ยงเดินออกประตูบ้านไป เมื่อได้ยินคำพ่อสามีอย่างชัดเจน และให้โกรธตัวเองอยู่ไม่น้อยที่เผลอคิดไปว่ายังคงอยู่ในห้วงเวลาชีวิตคู่อันแสนหวานเหมือนวันวานที่เป็นมา
แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ใช่แล้ว ปาลินมองหน้าพ่อสลับกับมองแผ่นหลังเมียด้วยความละเหี่ยใจ
“ไว้คุยที่ออฟฟิศพรุ่งนี้ได้หรือเปล่าครับป๊า คืนนี้ผมขอตัวก่อนต้องรีบไปเตรียมเอกสารประชุมเช้าครับ”
“เอางั้นเหรอ ตามใจก็แล้วกัน”
ประมุขหน้าเจื่อนนิดๆ ที่ลูกปฏิเสธอย่างไม่เคยมีมาก่อน แถมยังตรงไปหาเมีย แล้วจูงมือเมียเดินออกบ้านไป โดยไม่ได้หันกลับมามองสายตาอันขัดเคืองของพ่อสักนิด
“อุ๊ย!!!”
วิวรรญาตกใจไม่น้อย เมื่อกำลังก้าวเดินกลับบ้านมือบางก็ถูกอีกมือเอื้อมมาจับไว้ อยากจะถามแทบตายว่าทำไมเขาไม่อยู่คุยกับพ่อ แต่ก็ไม่อยากเอ่ยอะไรออกมา นอกจากเดินไปเรียบเรื่อยกระทั่งถึงบันไดบ้าน
“เราไปเดินเล่นก่อนค่อยขึ้นบ้านดีมั้ย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันเหนื่อยแล้วก็ง่วง”
เพราะตระหนักได้ว่า ตัวเองไม่ควรจะปล่อยตัว ปล่อยใจให้ถลำไปกับน้ำคำอ่อนหวานของเขาแม้แต่วินาทีเดียว เพราะนั่นอาจจะเป็นหลุมพรางที่สอง เอาไว้ประหัตประหารคนโง่อย่างเธออีกก็เป็นได้ จึงเลือกที่จะปฏิเสธแล้วก้าวขึ้นบ้านทันที
ปาลินไม่ได้ว่าอะไรนอกจากก้าวข้ามบันไดสองขั้นตามเมียไปให้ทัน แล้วจับจองมือนุ่มเมียไว้อย่างเคย ก่อนจะก้าวขึ้นบันไดแทนลิฟต์ที่ทั้งสองมักจะไม่ใช้ถ้าไม่ได้รีบเร่งอะไรนัก
“ขึ้นบันไดจนได้เหงื่อ งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ”
ครั้นพอมาถึงชั้นสาม ผู้เป็นสามีก็รั้งมือบางเดินเข้าห้องเมียหน้าตาเฉย แม้เจ้าของมือจะพยายามรั้งกายไว้ แต่ก็ไม่วายแพ้แรงแขนแข็งแรงของเขาอยู่ดี
“คิดถึงจัง ไม่เจอตั้งหลายชั่วโมง” ไม่ว่าเปล่า ยังอุ้มเมียขึ้นทันใด
“อุ๊ย! ไม่เอาค่ะ ฉันจะอาบเอง คุณขึ้นไปห้องคุณได้แล้ว”
แต่มีหรือที่เมียจะยอมให้ทำแบบนั้นง่ายๆ อาการขัดขืนระคนเอียงอายจึงเกิดขึ้น
“ไม่มีทาง เมียผมนอนห้องไหน ผมก็ต้องนอนห้องนั้น และจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป”
ปาลินวางร่างในชุดน่ารักไว้แล้วเปิดฝักบัวทันที เพื่อหนีการทักท้วงและขัดขืนของเมียด้วยการวาดวงแขนโอบกอดไว้
“อย่าค่ะ ออกไปก่อนสิคะ ฉันจะอาบน้ำ”
แต่มีหรือที่คนเปียกโชกจะยินยอมง่ายๆ สองมือจึงปัดป้องไม่ให้เขาเข้าใกล้ได้
“ไม่มีทาง และเราต้องอาบด้วยกันจนเสร็จ แล้วจะได้รีบนอนไง”
แล้วมีหรือที่คนกำลังเป็นสุขใจจะยินยอมถอยห่างไปไหนไกลได้ ในเมื่อนี่เป็นห้วงเวลาที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลย ตลอดเกือบหกเดือนของชีวิตแต่งงาน
“อย่าค่ะ คุณออกไปก่อน...”
ปาลินตัดสินใจหยุดคำอ้อนวอนด้วยการก้มลงไปปิดปากนุ่มนิ่มเอาไว้ในที่สุด ท่ามกลางสายน้ำโปรยปรายลงไปหาสองร่าง มือบางก็เผลอยกขึ้นกอดเกี่ยวกายกำยำเอาไว้
เมื่อมีความรัญจวนจิตใจเข้าครอบงำหัวใจดวงน้อยๆ ที่เคยปริร้าวเกือบจะแตกสลายลงมาแล้วครั้งหนึ่ง จากผลงานอันชำนาญการของฝ่ามือหนา ที่กำลังเลื่อนไปตามผ้าชีฟองสีฟ้าอ่อนๆ ลู่แนบแน่นจนมองเห็นผิวกายขาวแทบจะทุกสัดส่วนก็ว่าได้
และไม่นานมันก็ตกลงไปกองอยู่บนพื้นที่มีน้ำเจิ่งนองเรียบร้อยแล้ว ไม่ต่างไปจากกระโปรงสีเดียวกันนัก ที่ตกไปกรอมอยู่ปลายเท้า โดยมีบราสีฟ้าอ่อนร่วงลงไปไม่ห่างกันนัก
วงแขนแข็งแรงช้อนเอวคอดให้แนบแน่นจนกายสาวนุ่มมาหาอกกว้างมากยิ่งขึ้น จนเจ้าของอกต้องเขย่งเท้า เมื่อให้เขาได้ครอบครองบัวงามได้ตามต้องการ
อีกมือก็รูดแพนตี้สีฟ้าลงไป ใช้แรงจากแขนข้างเดียวเกี่ยวเอาร่างอรชรขึ้น แล้วรีบสลัดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากปลายเท้าบางอย่างง่ายดาย ปล่อยให้สายน้ำโปรยปรายมาหาสองร่างที่กอดเกี่ยวกัดไว้อย่างแนบแน่น
วิวรรญารีบดึงมือกลับเพราะกระดากอาย เมื่อถูกเขาดึงมือให้เลื่อนลงไปหากายเต็มตึง แม้อีกเสี้ยวของหัวใจสั่งการให้สัมผัส ให้ครอบครองกายนั้นไว้สักแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะกระทำได้ด้วยไม่เคยมีก่อน
ปาลินยิ้มน้อยๆ ออกมา เมื่อเมียยังคงไม่โอนอ่อนผ่อนตามคำขอ แต่เขาไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด นอกจากจัดการสลัดเสื้อผ้าเปียกโชกของตัวเองทิ้งไปแล้วก็กลับไปเบียดหากายเปลือยอย่างรวดเร็ว
ประคองเรียวน่องสวยให้เปิดขึ้นมากอดเกี่ยวไว้กับบั้นท้ายแข็งแรง แล้วค่อยๆ ย่อกายเพื่อให้ระดับที่เหมาะสม ก่อนจะพากายผงาด แหวกว่ายเข้าไปหาอีกกายท่ามกลางสายน้ำที่ไหลอาบไล้ไปตามสองร่างอย่างไม่เหือดแห้ง
พอๆ กับไฟรักไฟปรารถนา ที่ต่างก็ลุกฮือขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน ก้าวเดินไปแทบจะพร้อมกัน และมอดดับลงแทบจะพร้อมกัน จนเรี่ยวแรงจากสองกายแทบจะหดหายไปกับสายน้ำแห่งรักนั้น
ก่อนจะโอบอุ้มกันและกันไปหลับใหลอย่างเป็นสุขอยู่บนเตียงกว้างใหญ่ นุ่มนิ่ม สร้างความอิ่มอกอิ่มใจให้สองชีวิตที่ตกอยู่ในห้วงข้าวใหม่ปลามันได้อย่างไม่เคยมีมาก่อนก็ว่าได้
- Writer
