EP 58
1114 Words
“อื๊อ!!!”
และเป็นผลดียิ่งเมื่อเมียส่งน้ำคำอันตระหนกตกใจระคนพึงพอใจมาให้ สามีเลยได้ใจรีบประคองสองเข่าไว้ แล้วโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงไปหา ดื่มด่ำกับเกสรนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็ว
“อึ๊!!!”
วิวรรญาหอบหายใจหนักๆ ออกมาเมื่อมีความรัญจวนใจเข้าครอบงำ ขณะเอนกายไปโดยมีแขนอีกข้างค้ำไว้ไม่ให้ล้ม ส่วนอีกข้ามเอื้อมมือมาลูบไล้เลือนผมนุ่มของเขาไปมา
สลับกับขยุ้มแรงๆ ในทุกครั้งที่หวาดไหวในสัมผัสของเขา ปาลินลุกขึ้นยืนทันที เมื่อเห็นเมียอยู่ในอาการหอบหายใจถี่ๆ มืออุ่นประคองกายเต็มตึง ที่พร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมกับการทำศึกในอรุณรุ่ง
และเขาปรารถนาให้เป็นเช้าแห่งความเร่าร้อนกว่าครั้งไหนๆ กายชายจึงถูกสั่งให้เข้าหากายสาวด้วยความเร็วและแรง
“อื๊อ!!!”
จนได้การตอบรับจากเมีย และเป็นโทนเสียงที่พึงพอใจมากกว่าจะตำหนิติเตียน
“ร้องออกมาดังๆ จ้ะที่รัก ผมอยากได้ยินเสียงของคุณ ฟังแล้วมันเซ็กซี่เป็นบ้าเลย”
เขาจึงจงใจทำแบบเดิมๆ อีกหลายต่อหลายครั้ง ยิ่งเห็นเมียหอบหายใจถี่มากกว่าเดิมเขายิ่งพึงพอใจอย่างล้นเหลือจึงทำแบบเดิมๆ อีก
จนเหนื่อยกายอยากจะพักบ้าง เลยอุ้มเมียลงมายืน แล้วหมุนกายเมียให้โน้มลงไปทาบกับเครื่องซักผ้า สองมือประคองสองนวลเนื้อนุ่มนิ่ม เพื่อเปิดทางให้ได้พากายไปท่องในท้องเวหาอีกวาระในท่วงท่าแปลกใหม่แต่ความรุนแรงยังคงไม่หนีหายไปไหน
อรุณรุ่งภายนอกบ้านช่างเยือกเย็นและสงบนิ่ง ผิดจากภายในที่มีสองกายกำลังต้อนรับรุ่งอรุณด้วยท่วงท่าร้อนแรงและปั่นป่วนไปทั่วสองเรือนกายที่กำลังถูกไฟเสน่หาโอบล้อมเอาไว้จนยากจะมอดดับลงหายังไม่ถึงห้วงแห่งความสุขสม
“รู้หรือเปล่าว่าไอ้ลินทรมานแค่ไหน เวลาได้อยู่ใกล้ๆ คนแจมตรงนี้ แต่ทำแบบนี้ไม่ได้ ตัวไอ้ลินแทบจะแตกเป็นเสี่ยงเลยล่ะที่รัก”
“อื๊มห์”
“นั่นล่ะจ้ะ ร้องออกมา ทั้งสวนมีแค่เรา อย่ากลัวว่าใครจะมาได้ยิน ร้องออกมาดังๆ เลยที่รัก”
“อื๊มมม”
เพราะผู้เป็นสามีมอบความรักอันรุนแรงให้ จนความสุขเอ่อล้นถึงกับต้องปล่อยเสียงออกมาเพื่อประกาศว่ากำลังเป็นสุขอย่างที่เขาต้องการนั่นเอง
ร่างอรชรถูกสามีอุ้มขึ้นไปวางไว้ที่เดิมอีกครั้ง ก่อนจะแหวกว่ายเข้าหาด้วยท่วงท่ารีบเร่ง รุนแรง เร่าร้อนอีกครั้ง ปากอุ่นก็ครอบครองบัวงามไป อีกมือก็กอบกำไป อีกมือก็รั้งเอวคอดให้อยู่ในท่ารับอันมั่นคง
“ครั้งต่อไป เราจะมีความสุขด้วยกันที่โซฟานะจ๊ะที่รัก”
ปากพร่ำเพ้อบอก กายก็โหมกระหน่ำซ้ำเติมอีกกายจนแทบจะแหลกคามือก็ว่าได้ ทว่าเจ้าของกายกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ หรือออกจะพึงพอใจด้วยซ้ำ
“ผมชอบที่สุด เวลาเห็นคุณหอบหายใจแบบนี้ที่รัก คุณมีความสุขใช่มั้ย”
“ค่ะ”
ก่อนปาลินจะรวบรวมแรงกายทั้งหมดที่มีในตัว ให้กับจุดหมายปลายทางที่ใกล้อยู่แค่เอื้อม เพื่อนำพาเมียไปให้ถึง จนได้พานพบกับก้อนความสุขสมที่รั้งรอสองร่างอยู่อย่างเป็นสุขใจ
และแม้จะร่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง แต่เขาก็ยังอุ้มเมียที่เหมือนแรงใจกายจะไปหลงเหลือแล้ว พาขึ้นไปด้านบน เพิ่มความชุ่มชื่นด้วยสายน้ำจากฝักบัวด้วยกัน
ก่อนจะอุ้มร่างเมียไปไว้บนเตียงและต่างคนต่างหลับใหลไปพร้อมๆ กันเพราะความเหนื่อยอ่อน มือถือที่นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างฟูกดังขึ้นหลายต่อหลายครั้ง
กว่าปาลินจะผละจากร่างเปลือยเปล่าไปคว้ามาดูได้ ยิ่งเป็นพ่อเรียกมาแล้วยิ่งไม่อยากกดรับ แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี จะปิดหนียิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่
“ครับป๊า อะไรนะครับ! ตอนนี้เลยเหรอครับ! เลื่อนไม่ได้เหรอครับ! ครับๆ ๆ อีกสองชั่วโมงผมจะไปถึงสนามบิน ให้เจียเตรียมเสื้อผ้าไว้จนครบก็แล้วกันครับ”
วิวรรญาหันไปมองหน้าสามีด้วยท่าทีเรียบเฉย และไม่ได้ถามไถ่อะไรออกมา ด้วยรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ส่วนปาลินก็ได้แต่มองหน้าเมีย และเสียดายเวลาอันหวานล้ำที่เพิ่งได้พานพบกับเมียแทบตาย แต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อมีงานเร่งมาจนยากจะปฏิเสธได้
“ผมต้องไปญี่ปุ่นด่วน เพราะลูกค้าเปลี่ยนแผนไม่มาเมืองไทยแล้ว พอดีเมียป่วยเลยนัดไปคุยกันที่นั่นน่ะ ป๊าส่งรถมาแล้วแล้วอีกหน่อยคงจะถึง และไม่รู้จะกลับวันไหนด้วย แล้วผมจะโทรบอกนะ”
“ค่ะ”
วิวรรญารับคำด้วยท่าทีเรียบเฉยๆ แต่ในใจนั้นก็เกิดอาการหวาดหวั่นไม่น้อยกับงานของเขา กับพ่อของเขาที่มักจะเป็นคนที่สามเข้ามาแทรกชีวิตคู่ของลูกที่เหมือนจะเดินไปในทิศทางบวกอยู่บ่อยครั้ง แต่จะให้ทำยังไงได้ก็นี่คืองาน
“คุณแจมครับ เมื่อวานเย็นผมลองเช็กไปที่บ้านคุณวิกานดา เด็กรับใช้บอกว่ามาแล้วนะครับ คุณแจมจะไปเลยหรือเปล่าครับ”
ทันทีที่ก้าวเข้ามานั่งในออฟฟิศในเช้าวันที่สามหลังสามีไปญี่ปุ่นและไม่ได้โทรมาหาแม้แต่ครั้งเดียว ผู้ช่วยหนุ่มก็รีบรายงานเรื่องสำคัญทันที
ความจริงเขาอยากจะโทรบอกตั้งแต่เมื่อวานด้วยซ้ำ แต่คิดอีกทีก็ไม่อยากเอาเรื่องอื่นไปแทรกคู่รักที่น่าจะกำลังใช้ห้วงเวลาสำคัญอยู่ด้วยกันอย่างแท้จริงได้ไม่นานนัก
“เหรอคะ ขอแจมดูตารางก่อนนะคะ”
วิวรรญาอดตื่นเต้นไม่ได้กับคำบอกเล่านี้ มือก็รีบเปิดดูตารางเวลาว่าพอจะปลีกไปได้มากน้อยแค่ไหน มีนัดสามในตอนบ่าย จึงตัดสินใจกดไปหาเลขาหน้าห้อง ให้ยกเลิกทั้งหมด
“ไปกันค่ะคุณธีร”
แล้วทั้งสองก็รีบออกจากออฟฟิศไป โดยไม่ได้บอกใครว่าจะไปไหนและกลับมาเมื่อไหร่ ไม่ถึงสองชั่วโมงก็อยู่บนเครื่องที่มุ่งไปยังอุดรธานีเรียบร้อยแล้ว และลลงเครื่องไม่ถึงชั่วโมง ทั้งคู่ก็มายืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่า
- Writer
