ตอนที่ 14 แฮมสเตอร์เมาเหมือนหมาแต่ยังเป็นแฮมสเตอร์อยู่
1110 Words
"ไม่นอนห้องนอนแล้วจะนอนไหน?"
"เค้านอนโซฟาได้" แฮมสเตอร์ทำตัวไหลลื่นลอดวงแขนของร่างสูงหันซ้ายมองขวา "คุณอินโซฟาหายไปไหน"
"นี่ห้องทำงานฉันไม่มีโซฟา" ถ้าโซฟาต้องไปห้องนั่งเล่นเห็นได้ว่าสมองแฮมสเตอร์ไปแล้ว
"แล้วเค้าจะนอนยังไง"
นี่คืออาการของคนโห่ร้องเพราะหาที่นอนไม่ได้ อินทนิลยิ้มขำก็บอกแล้วว่าโซฟาอยู่ข้างนอก เขาดึงคนตัวเล็กกลับมาเอาแขนโอบรอบเอวบางแล้วอุ้มขึ้น คนโดนอุ้มท่าทางตื่นๆ เพราะไม่เคยถูกยกแต่ก็ไม่มีอาการดิ้นเพราะดิ้นไม่ไหว
"คุณอินจะพาเค้าไปไหน"
"ห้องนอนฉันไง นอนที่นั่นเธอจะได้สบายหน่อย"
แฮมสเตอร์บ่นพึมพำ "ถ้าไปนอนห้องนอนแล้วเค้าจะเห็นหน้า คุณอินยังไง"
"ตอนฉันทำงานมันไม่น่ามองหรอก ถ้าเธอนอนเธอก็ต้องหลับตาอยู่แล้ว"
"โห่..." ถึงหลับตาเค้าก็อยากเห็น
อินทนิลวางคนตัวนิ่มบนที่นอน กลิ่นอายของห้องเย็นฉ่ำทั้งที่ยังไม่เปิดแอร์ จัดการจัดแจงที่นอนให้ คว้าหมอนคว้าผ้านวมคว้าผ้าห่มมาให้เพิ่มเพราะรู้ว่าแฮมสเตอร์ชอบซุก
คนเมาตาหวานฉ่ำมองทุกอย่างเหม่อลอย ยามที่มือหนากำลังจะแตะที่ไหล่เพื่อดันให้นอนลงแฮมสเตอร์ก็หนีกันก่อน มุดตัวเข้าไปนอนซุกใต้ผ้าห่ม
ไม่ให้จับ
อินทนิลพยายามที่จะเข้าใจความหมาย "จะนอนแล้วใช่ไหม งั้นฉันไปนะ"
ก่อนที่จะไปคนตัวเล็กก็โผล่แค่แขนกับมือออกมาจับที่ข้อมือของเขาแบบพรวดพราด
"อย่าไป! "
เขาโดนเรียก
"คุณอยู่กับเค้าก่อนนะ"
"เธอมุดผ้าห่มอยู่นะแล้วจะให้ฉันอยู่ทำไม?"
"มามุดกับเค้าก็ได้"
ความนิ่งเป็นคำตอบของคนที่ไม่เห็นด้วย
"นะ" แฮมสเตอร์บีบมือหนาที่จับอยู่ "นะ นะครับ ตอนที่เค้าอยู่ด้วยคุณพักบ้างได้ไหม"
น้ำเสียงอ้อนๆ นั้นทำให้คำตอบของอินทนิลคือ "ได้ค่ะ"
ถ้าแฮมสเตอร์เป็นหนูหูกลมๆ คงสั่นยิกๆ คุณเขาไม่ควรพูดแบบนี้เลย อินทนิลเลิกผ้าห่มขึ้นโน้มตัวเข้าไปหาคล้ายว่าจะทับแต่ไม่ทับเขาหันตัวไปนอนข้างๆ พอนอนแล้วแฮมสเตอร์ก็เอามือจับหน้าท้องแกร่งขยับเข้าไปใกล้ย้ายตัวเองไปอยู่บนตัวคนตัวหนา คนเมาแล้วชอบทำตามใจตัวเอง แฮมสเตอร์จะนอนทับ เขาล่ะอยากดูดปากคนตัวเล็กเหลือเกินที่ตอนหน้าห้องพูดอีกอย่างการกระทำอีกอย่าง
"เธอกับฉันไม่เคยอยู่บนเตียงเดียวกันแบบนี้" ถ้าใกล้สุดก็ได้แค่นั่งตักกับจับจูบ
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ ทำอย่างกับว่าครั้งที่แล้วคุณไม่ได้อยู่บนเตียงผม"
"ยังไม่ลืมอีกหรือไง"
"ที่คุณทำไปจะให้เค้าจะลืมได้ยังไง คุณอินโกรธหรอ?"
"โกรธอะไร?"
"ที่เค้าแตกใส่ปากกับเรียกชื่อคนอื่น"
"ไม่ ฉันไม่ได้โกรธ " อินทนิลรู้ว่าแฮมสเตอร์กำลังเล่นเกมตอนนั้นเขาก็แค่หน้ามืดครึ้มไปก็เท่านั้น ไอ้โกรธก็โกรธอยู่แต่หายแล้ว
"คุณโกหก" แฮมสเตอร์ไม่เชื่อ
"ฉันไม่ได้โกหก"
"คุณอย่ามาหลอกเค้า"
ก็ไม่ได้หลอก "ถ้าฉันโกรธเธอแล้วเธอจะทำยังไง"
"เค้า..." แฮมสเตอร์นึกไม่ออก "เค้า..."
"เค้าอะไรคะ? "
"เค้าไม่รู้ " ใบหน้าน้อยฟุบนอนบนแผงอกก้มหน้าให้คนตัวโตยกมือขึ้นลูบหัว
"ไม่รู้แบบนี้แล้วฉันจะหายโกรธได้ยังไง ฮึ? "
"คืนนี้คุณแค่นอนกับเค้าก่อนไม่ได้หรอ"
"ฉันก็นอนกับเธออยู่นี่ไง"
"พอเค้าหลับเดี๋ยวคุณก็หนี"
"งั้นก็คิดมาสิทำยังไงให้ฉันหายโกรธแล้วฉันจะเปลี่ยนใจ"
แฮมสเตอร์คิดหนักมาก ดวงตาแป๋วสื่อถึงความไม่รู้ มองซิกซ์แพ็กของคุณเขาแล้วคิด อินทนิลก็ไม่รีบให้คิดต่อไปจนแฮมสเตอร์เริ่มทำตัวยุกยิก ขดตัวลงด้านล่างหายเข้าไปในผ้าห่มจนร่างสูงต้องเลิกผ้านวมดู คนตัวเล็กงับๆ อยู่ตรงซิปกางเกง
"แฮมสเตอร์คิดจะทำอะไร? " อินทนิลจับหัวคนที่เอาแต่ก้ม แน่นอนแฮมสเตอร์รูดซิปได้แล้ว
"คุณอินควักให้เค้าหน่อยเค้าจะอม"
"ไม่เอา ฉันไม่ให้คนเมาอย่างเธอทำให้หรอก"
"คุณอินไม่ตามใจเค้าเลย" แฮมสเตอร์ไม่ยอมแพ้เอาจมูกทิ่มซุกหน้าเบียดแท่งเอ็นร้อนใหญ่ที่อยู่ภายใต้กางเกง
"แฮมสเตอร์"
"..."
"แฮมคะ" เขามักแพ้สิ่งที่ชีวิตที่คล้ายสัตว์เลี้ยงที่กำลังอ้อนดูแฮมสเตอร์ทำตัวสิ?
"อื้อ คุณอินยอมเค้า…"
"งั้นให้ทำก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเธอกัดมันฉันจะเอามันตีปากตกลงไหมคะ? "
"เค้าโอเค!"
คนเมาก็อย่างนี้อินทนิลลอบยิ้มในใจ "เอาเลยไหม?"
ยิ่งพูดสุภาพแฮมสเตอร์ก็ยิ่งกระตือรือร้น "เอา!"
แค่เลิกกางเกงและซับใน ควักเอามันออกมาของอุ่นเป็นแท่งก็ดีดผงาดเทียบกับหน้า คนตัวเล็กไม่ได้สติจับของร้อนเป็นแท่งแนบแก้มตัวเอง
"คุณอินอุ่นจังเลย"
ไม่รู้หรอกว่าที่ทำแบบนี้ทำให้คนตัวโตเงี่ยน มือเล็กๆ ที่จับของเขามันน่าดูดี อินทนิลปล่อยให้แฮมสเตอร์บีบ บีบ บีบ ที่น่าหัวเราะคือคนตัวเล็กเหมือนอยากลองจับมานานแล้ว
"มันยังใหญ่ได้อีกใช่ไหมครับ?"
"เธอลองทำให้มันแข็งสิ ใหญ่แน่ ลองเลีย"
"คุณอินพูดดีๆ ก่อนสิ พูดกับเค้าเพราะๆ "
"เลียหน่อยค่ะ"
หัวใจคนฟังแทบทะลุออกจากอกเมื่อได้ยิน แฮมสเตอร์ไม่รอช้าเผยอปากออกให้ปลายลิ้นแตะส่วนผิวของคุณเขาตวัดลิ้นเลียกินเป็นไอติมแท่ง เลียจากโคนแล้วไปปลายต่อ
"ฮ้า... " สัมผัสเล็กๆ กระตุ้นคุณเขาทีละนิด ท่อนเอ็นร้อนกำลังขยายขนาดขึ้น อินทนิลบอกให้คนตัวเล็กทำ
"อมหัวฉันไว้...อืม เอาเข้าไปในปากทั้งคำ เก่งมากค่ะ"
แฮมสเตอร์น้อยทำตาม กลิ่นของคุณอินคละคลุ้งอยู่ในปาก แก่นกายร้อนขยายขนาดใหญ่ขึ้นให้แฮมสเตอร์อมไว้ได้เต็มปากเต็มคำ
แต่ก็อมได้แค่หัว
แฮมสเตอร์คายของคุณอินออกจากปากเพื่อพิจารณาของยักษ์อันใหญ่ด้วยดวงตาแป๋วๆ ส่วนหัวฉ่ำสีสดเปื้อนน้ำลายจากปากจนมันวาว
- Writer
