สัมผัสนุ่มนวลตรงแก้มสาวทำให้คนที่เผลอหลับไปโดยไม่ทันรู้ตัวสะดุ้งและรีบลืมตา ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นลาซาลอสโน้มตัวอยู่เหนือร่าง
“คุณลาซ!”
ด้วยความรีบร้อนทำให้หล่อนที่เอนนอนกับพนักพิงโซฟารีบยันกายขึ้นนั่งตัวตรง และนั่นก็ทำให้ปากอิ่มสัมผัสกับริมฝีปากของคนที่โน้มหน้าลงมาหาเข้าพอดี ไฟร้อนๆ แล่นพล่านตั้งแต่ปลายเส้นผมจดนิ้วเท้า
“เอ่อ...ขอ...ขอโทษค่ะ”
หล่อนรีบผละออกห่าง ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เขายืดตัวตรงพอดี สีหน้าของเขายังคงราบเรียบ ไม่มีอารมณ์ใดๆ แสดงออกมาเลย แม้ว่าเมื่อสักครู่นี้ปากของหล่อนกับเขาจะสัมผัสกันโดยบังเอิญ คงมีแต่หล่อนคนเดียวเท่านั้นแหละที่คิดไปไกล
“เที่ยงแล้ว ออกไปกินข้าวกัน”
“เอ่อ...”
หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าลูบผมของตัวเองไปมา และพยายามปฏิเสธ
“พาย...พายไม่รบกวนคุณลาซหรอกค่ะ”
“หมายความว่ายังไง”
“พาย...พายจะกินข้าวที่นี่ค่ะ เชิญคุณลาซ...”
หล่อนย
