อาจจะเป็นเพราะความโง่ หรืออะไรก็ตามที่ทำให้หล่อนไม่รู้มาก่อนเลยว่าธนาคารแห่งนี้มีเจ้าของชื่อ ลาซาลอส ซาเวลลาส ผู้ชายที่หล่อนคะนึงหาทุกลมหายใจ
หญิงสาวเผยอปากค้าง พอๆ กับดวงตาที่เบิกกว้างจนลูกตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า
“คุณ...คุณลาซ!”
ผู้ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ปรายตามองหล่อนเล็กน้อย ก่อนที่มุมปากหยักสวยจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ
“ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้นะ พาขวัญ”
เจ้าของชื่อยืนแข้งขาสั่น ลมแทบจับ หล่อนจะ...จะทนทำงานกับลาซาลอสได้อย่างไรกัน ในเมื่อ...ในเมื่อเขาคือคนที่หล่อนรัก และหล่อนก็คงต้องเผลอแสดงกิริยาลุ่มหลงออกไปแน่ๆ หากอยู่ใกล้เขาแบบนี้
“พาย...พายไม่ทราบจริงๆ ว่าที่นี่เป็น...” หล่อนยังพูดไม่ทันจบ เขาก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเป็นทางการ
“เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก เพราะถึงแม้เราจะเคยรู้จักกัน แต่มันก็ไม่มีผลต่อการทำงานของเธอ”
น้ำเสียงของเขาห่างเหินเย็นชาจนพาขวัญรู้สึกปวดร้า
