BAD MORGAN :: CHAPTER 1 [100%]
2044 Words
“เหรอ แต่ทำอย่างกับเธอมีทางเลือกเยอะนักนี่ พรุ่งนี้แปดโมงเช้า ฉันต้องเจอเธอที่ห้องโถงด้านล่าง เพราะเราต้องไปทำธุระกันหลายที่ เข้าใจไหม... ว่าที่เมีย”
“...” ชีตาร์มองมอร์แกนที่แสยะยิ้มและเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ชีตาร์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่ก็ต้องเหนื่อยหน่ายถ้าเธอต้องแต่งงานกับคนแบบเขา แต่ทำอย่างกับเธอมีทางเลือกเยอะมากนี่ ป๊านะป๊า ทำไมถึงต้องหาเรื่องมาให้เธอด้วยนะ ถ้าไม่ตกลงก็ตาย ตกลงก็ตายเหมือนกัน... ใช่ ตายทั้งเป็นไง เพียงแค่ลำพังมาอยู่ที่นี่ก็จะอ้วกอยู่แล้ว แต่ดันต้องมาแต่งงานกับเขา เพราะเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ มันใช่ไหมชีตาร์ ร่างบางลุกขึ้นไปยืนที่หน้ากระจก มองใบหน้านิ่งเฉยของตัวเอง เอาเถอะ ถึงยังไงเธอก็ไม่เคยมีความสุขอยู่แล้วนี่นา ตั้งแต่แม่เสีย และพ่อก็บ้าอำนาจ รอยยิ้มที่เคยมีก็จางหายไป เหลือก็แต่ใบหน้าที่พ่อเธอเกลียด และทุกคนก็เกลียด ก็ไม่รู้ว่าเธอจะยิ้มไปทำไม? จะแสดงสีหน้าไปทำไม? ในเมื่อชีวิตของเธอก็ไม่ได้มีอะไรดีอยู่แล้วนี่นา จริงไหม?
มอร์แกนตื่นเช้ามาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่นอนซุกอกแกร่งอยู่ เมื่อคืนหงุดหงิดเรื่องที่สมาคมดังนั้นเขาเลยมาลงกับชายหนุ่มที่เป็นฝ่ายรับอย่างรุนแรง จนสภาพของชายคนนี้ราวกับนอนตาย ร่างหนาลุกขึ้นบิดตัวไปมาและเดินเข้าห้องน้ำไป มองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกว่าแปดโมงครึ่งแล้ว มอร์แกนหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวมาสวมกับกางเกงขาเดฟรัดรูปธรรมดา มือหนาเสยผมตัวเองขึ้นไป นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องไปทำธุระนะ เขานอนยังไม่ตื่นหรอกจริงๆ มอร์แกนเดินไปตามทางก่อนจะลงบันไดมา ก็เห็นร่างบางของชีตาร์ที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีฟ้าอมทะเล บวกกับผิวขาวของเธอที่รับกับสีชุด ผมสีดำตรงก็ยาวเลยหลัง เธอนั่งรอเขาเกือบครึ่งชั่วโมงแต่ก็ยังไม่เห็นร่างหนามาสักที
“ไปกันเถอะ วันนี้ต้องพาเธอไปโชว์ตัว”
“เดี๋ยวก่อน นายคิดจะแต่งงานจริงๆ เหรอ? มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะมอร์แกน”
“ฉันตัดสินใจอะไรไปแล้ว ไม่เคยหยุดทำ... เพราะงั้นอย่าเรื่องมาก” ชีตาร์มองร่างหนาที่เดินตรงไปที่รถลีมูซีสีดำ ก่อนจะถอนหายใจออกมากับชะตากรรมที่พ่อเธอทิ้งไว้ให้อย่างขัดไม่ได้
ทั้งสองคนมาถึงร้านชุดแต่งงาน แน่นอนว่ามอร์แกนให้ชีตาร์ไปลองชุดแต่งงานที่เรียบง่าย ไม่ต้องสวยอะไรมาก เพราะเขาขี้เกียจรอนาน มันไม่ได้มีความหมายอะไรมากมายขนาดนั้นไง เขาแค่ลองชุดสูทที่ตัดใหม่แค่นั้น ก่อนจะนั่งไขว่ห้างรอชีตาร์ที่ลองชุดอยู่
“นานชะมัด จะลองอะไรนักหนาวะ!!”
“คุณชีตาร์มาแล้วคะ คุณมอร์แกน...” ใบหน้าหล่อเงยหน้ามองร่างบางตรงหน้าที่อยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวลายลูกไม้สะอาดตา ชายกระโปรงที่ยาวเป็นซีทรูบาง แลดูเหมาะกับชีตาร์มากๆ เธอดูเหมือนเจ้าหญิงน้ำแข็งเลย เพราะใบหน้าของเธอดูจะไม่ตื่นเต้นกับการแต่งงานในครั้งนี้ มอร์แกนมองตะลึงไปสักพักก็ปรับสีหน้าตัวเอง
“เอาชุดนี้แล้วกัน ไปเปลี่ยนไป เดี๋ยวต้องไปดูแหวนอีก” ใบหน้าสวยไม่พูดอะไรหมุนตัวกลับไปเปลี่ยนชุดตามเดิม โชคดีหรือโชคร้ายของเธอกันแน่นะ ที่ได้สวมชุดแต่งงาน แต่มันไม่ใช่การแต่งงานจริงๆ สักหน่อยใช่ไหมล่ะ? แต่มันคือการแต่งงานอะไรของเขาก็ไม่รู้ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เหตุผลของเขาด้วย
หลังจากที่มอร์แกนจัดเตรียมงานแต่งทุกอย่างแล้ว ชุดเจ้าสาวและเจ้าบ่าวพร้อม ธีมงานก็ทำตามที่เจ้าของแนะนำ เพราะเขาไม่ได้สนใจอะไรนักหนา ขอแค่มีพิธีและเซ็นทะเบียนสมรส แค่นั้นก็จบ!! เขาแคร์ที่ไหนล่ะ จริงไหม? ร่างหนาเดินนำชีตาร์ไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อลองแหวนแต่งงาน แต่ทว่าเธอก็ไม่จำเป็นต้องเลือกเองไง เพราะว่าเขาเลือกเองให้หมดทุกอย่าง
“เอาแหวนเพชรวงนี้แล้วกัน 4 กะรัต ส่วนของฉันก็ทองคำขาวธรรมดาพอ ถึงวันงานก็ส่งไปที่คฤหาสน์แล้วกัน”
“ค่ะคุณมอร์แกน แต่เจ้าสาวคุณสวยมากเลยนะคะ... ดูตามใจคุณด้วย อิจฉาจังที่มีว่าที่สามีคอยเอาใจใส่ทุกอย่างแบบนี้”
“ขอบคุณ พอดี ฉันเป็นพวกไม่ชอบให้ว่าที่เมียเหนื่อยอะ เอาไว้เหนื่อยแค่บนเตียงก็พอ หึ” มอร์แกนพูดจากำกวมเพื่อหวังจะเห็นใบหน้าของชีตาร์ที่โกรธ โมโห หรือเขินอาย แต่ทว่ากลับได้เห็นสีหน้าที่นิ่งเฉย จนพนักงานในร้านต่างพากันมองอย่างสงสัยว่า ถูกบังคับมาแต่งงานหรือไง? ใบหน้าหล่อคมฉายแววหงุดหงิด และคว้าข้อมือบางออกจากร้านเพชร และพาเธอขึ้นรถไปเพื่อหวังไปเปิดตัวที่สมาคม
“ทีหลังหัดทำหน้าที่มันมีชีวิตชีวาบ้างนะ คนพวกนั้นคงคิดว่าฉันบังคับเธอให้มาแต่งงานด้วย”
“ก็มันจริงหรือเปล่าล่ะ?”
“จะจริงหรือไม่จริง เธอก็ควรทำตามฉัน อย่าลืมนะว่า... อีกไม่นานเธอก็คือเมียของฉัน ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานที่ฉันจำเป็นก็เหอะ”
“แล้วนายจะแต่งงานทำไม?” ใบหน้าสวยจับจ้องใบหน้าหล่อคมที่ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าทางสมาคมไม่รู้เรื่องของเขานะ ก็คงจะไม่วุ่นวายแบบนี้หรอก คิดแล้วแค้น!! แต่ก็อยากจะเห็นน้ำหน้าพวกมันตอนที่เขาเดินไปบอกว่า เขากำลังจะแต่งงานนี่สิ แค่คิด รอยยิ้มร้ายก็กระตุกขึ้นมา ทำให้ชีตาร์หันหน้าหนีเขาทันที
รถหรูแล่นมาจอดที่หน้าสมาคม ก่อนจะลงจากรถและโอบเอวบางของชีตาร์ไว้ จนเธอบิดตัวหนีแต่ทว่าใบหน้าหล่อคมก็กระซิบที่ข้างหูของเธออย่างแผ่วเบา
“อยู่เฉยๆ อย่าดิ้นมาก ถ้าไม่อยากโดน” ใบหน้าสวยไม่ตอบสนองอะไร แต่กลับหยุดดิ้น ทำให้มอร์แกนยิ้มออกมาอย่างมาดร้าย ประคองเอวของชีตาร์ไปที่ห้องประธานสมาคมที่ตอนนี้ทุกคนอยู่กันครบและงุนงงกับการมาของมอร์แกนและที่สำคัญกำลังจับจ้องผู้หญิงที่เขาโอบเอวด้วยสายตาตกตะลึงในความสวยราวกับนางฟ้า
“สวัสดีทุกคน พอดีผมมีเรื่องจะมาบอก... มันอาจจะเร็วไป แต่ก็ขอเชิญร่วมงานล่วงหน้าเลยนะครับ”
“มีอะไรเหรอมอร์แกน? แล้วผู้หญิงคนนี้...”
“อ่อ เธอชื่อชีตาร์ครับ เป็นลูกสาวของโชนาร์ปที่พวกคุณอาจจะรู้จักกันดี... พอดีเราสองคน กำลังจะแต่งงานกัน”
“!!!” ทุกคนที่ได้ฟังคำพูดของมอร์แกน ต่างพากันตกใจทันทีกับเรื่องเซอร์ไพร์สที่เขาพูดขึ้น ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มอย่างเหนือกว่า เพราะทำให้กรรมการบางคนถึงกับเหงื่อตก ที่จะขับไล่เขาในตอนนี้ มันต้องยุติลงเพราะว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆ พูดถึง เขาเองนี่ก็ฉลาดเหมือนกันนะ... ใช้ประโยชน์จากชีตาร์ได้เนี้ย แหมดีจริงๆ
“พวกคุณอาจจะสงสัย แต่ไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะ ผมกำลังจะแต่งงาน กับผู้หญิงคนนี้... ที่สำคัญ เรื่องที่พวกคุณจะลงชื่อขับไล่ผมออกจากสมาคมเป็นอันยกเลิกนะ”
“...”
“เพราะผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะแต่งงานมีครอบครัว มีเมียที่สวย แล้วผมจะชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง? จริงไหมครับ ชีตาร์ที่รัก” มอร์แกนบีบเอวบางของชีตาร์เพื่อให้เธอพยักหน้ารับ แต่ทว่าใบหน้าสวยกับนิ่งเฉย เพราะเธอรู้แล้วไงว่าที่เขาอยากจะแต่งงานกับเธอ มันเพราะอะไร... เอาเธอเป็นไม้กันหมา เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง เพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ต้องถูกสมาคมขับไล่และถูกมองว่าเป็นคนวิปริต เขามันร้ายจริงๆ ใบหน้าหล่อเห็นว่าชีตาร์ไม่พูดอะไรเลยกดริมฝีปากลงบนแก้มที่นุ่มนิ่มของเธอ จนร่างบางตกใจหันไปมองเขาทันทีก็พบกับใบหน้าที่ส่งสายตามาให้เธอพูดอะไรออกไปบ้าง ชีตาร์สูดลมหายใจเข้า เปลืองตัวจริงๆ โดนผู้ชายวิปริตจูบแก้มแบบนี้
“ใช่ค่ะ มอร์แกนเขาจะเป็นแบบนั้นได้ด้ไง ในเมื่อเขากำลังจะแต่งงานกับฉัน”
“เนาะ ฉันอยู่กับเธอตลอดเวลา... ไม่รู้ว่าพวกเขาเอาเรื่องแบบนี้มาขับไล่ฉันได้ไงก็ไม่รู้ ที่รักช่วยฉันด้วยสิ” ชีตาร์มองมอร์แกนที่อ้อนเธอต่อหน้าทุกคนที่ตอนนี้ เสียรู้คนอย่างมอร์แกนเข้าให้ คนอย่างเขาถ้าไม่จำเป็น อย่าเข้าไปยุ่งด้วยจะดีกว่า เพราะว่าถ้าเขาชนะขึ้นมา คนที่แพ้มักไม่รอด
“เอาเป็นว่า อีกสามวันจะถึงงานแต่งของผมกับชีตาร์ เพราะงั้นเรียนเชิญด้วยนะ ขอตัว”
ร่างหนายิ้มให้กับประธานสมาคมที่นั่งเอ๋ออยู่แบบนั้น ไม่คิดว่าหลักฐานที่เขามีจะไม่ได้ทำให้คนๆ นี้ยอมรับออกมาได้ หรือว่าเขาจะเข้าใจผิดกัน แต่ถึงอย่างนั้นความหวาดกลัวก็แล่นเข้ามาแล้วสิ พวกเขาแพ้มอร์แกน แบบนี้เขาจะไม่...
“จัดงามๆ ให้พวกมันสักหน่อย... โทษฐาน จับผิดกู หึ”
มอร์แกนกระซิบบอกลูกน้องของตัวเอง และพาชีตาร์ออกไปจากสมาคม เมื่อร่างหนามาถึงก็เดินตรงเข้าไปที่คฤหาสน์โดยปล่อยให้ชีตาร์เดินเข้ามาคนเดียวอย่างนิ่งๆ ใบหน้าสวยมองมอร์แกนที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับร่างสาวสวยที่ยืนรอเขาอยู่ ก่อนจะพากันเดินไป โดยที่เธอได้แต่ปลงกับชีวิตตัวเอง ตกดึกชีตาร์รู้สึกหิวก็เลยกะว่าจะออกมาหาอะไรกิน แต่ทว่าเธอจะต้องเดินผ่านหน้าห้องของเขา แน่นอนว่าเธอไม่ได้สนใจจนกระทั่ง...
“ซี๊ด...มะ มอร์แกนครับ... แรงไป”
“แฮ่ก มึงอยู่เฉยๆ กูกำลังมันส์!!” สายตาคมหันไปมองประตูที่เปิดออกมาก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อเห็นร่างหนาของมอร์แกนกำลัง... ใบหน้าหล่อกัดกรามแน่นกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องสวาทด้านหลังของชายหนุ่มอย่างเมามัน ก่อนจะมองไปที่ประตูก็เห็นร่างบางที่เบิกตาโตอยู่แต่ทว่าสีหน้าก็ไม่ได้แสดงว่าตกใจหรืออะไร มอร์แกนยกยิ้มและชี้นิ้วมาที่เธอ
“อ๊ะ มาสนุกกันไหม? ชี... ตะ ตาร์”
ชีตาร์ไม่ตอบอะไร แต่กลับเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ จนมอร์แกนยกยิ้ม ชายหนุ่มที่กำลังรองรับแรงกระแทกมองใบหน้าสวยของชีตาร์ก็ตกตะลึงในความสวยของเธอ หาได้อายในสิ่งที่ทำตอนนี้ไม่ มอร์แกนยื่นมือไปเพื่อให้ชีตาร์เดินเข้ามา แต่ทว่าเธอจับไปที่ลูกบิดประตูจนมอร์แกนและชายคนนั้นมองตามอย่างไม่เข้าใจ สีหน้าของชีตาร์นิ่งเฉยราวกับไม่ได้รู้สึกอะไร ในสิ่งที่ตัวเองเห็นอยู่ตอนนี้
“นายมันเป็นไอ้เวร...”
ปัง!!
- Writer
