“ท่านคงกำลังหาทางมาช่วยพี่อยู่มั้งครับ ถ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมคิดว่ายังไงท่านก็ต้องปลอดภัย” ชีตาร์หันไปมองรันเวย์ที่เสยผมตัวเองขึ้นไป ก่อนจะยกมือลูบแขนตัวเองไปมากับอากาศที่เย็นขึ้น เนื่องจากเธอสวมแค่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำธรรมดาๆ แค่นั้น รันเวย์ที่เห็นก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก เผยให้เห็นอกแกร่งกำยำไม่ได้แห้งเหมือนเด็กอายุสิบเจ็ดปีทั่วไป เขาเดินไปหยุดข้างหลังเธอและเอาเสื้อคลุมให้ พร้อมกับใบหน้าหล่อใสที่ใกล้ชิดกับใบหน้าสวยของเธอ
“ขอบใจนะ”
“...” รันเวย์ไม่พูดอะไร แต่กลับจ้องใบหน้าสวยที่หันไปมองทะเลที่แสนมืดมิด ก่อนจะรับรู้ถึงอ้อมกอดของรันเวย์ที่สวมกอดเอวเธอและเกยคางไว้ที่ไหล่บางจนชีตาร์ตกใจ
“รัน”
“พี่หนาวนี่นา ผมกอดจะได้อุ่นไงครับ”
“ไม่เป็นไร ฉัน...”
หมับ
“อ่ะ”
ผลัวะ!!
“ระ รัน” ชีตาร์มองร่างของรันเวย์ที่ถูกกระชากไปจากตัวเธอ และคนที่จัดการต่อยรันเวย์จนล้มลงไป ไม่ใช่ใ
