Natigilan ako nang pumasok kami sa bumukas na malaking gate and from the distance nakita ko ang isang all brick house with a modern touch. Mahaba ang driveway papunta roon at napapaligiran ang kanyang tahanan ng mga malalaking puno. At the front of the house is a marbled walkway, doon kami tumigil at agad na bumaba si Vermilion na hawak lang ako. Kumilos ako para sumunod akong bumaba at napapangiwi ako, kagat ang aking labi para hindi mapaungol sa sakit. Sinubukan niya akong tulungan pero matalim ko lang siyang tinignan at tinaasan niya naman ako ng kilay.
“I can get out of this damn car without help.” masungit kong sabi sa kanya. Kasi naman, naiiinis kasi ako sa aking sarili dahil parang pinakita ko sa kanya na mahina ako dahil sa kaiiyak ako. But that is gone now, the fear, and the sha
