ไฟแค้นบำเรออสูร

บทที่ 2

“หนูแก้วได้ข่าวตาเหนือบ้างรึเปล่าจ๊ะ พรุ่งนี้จะเป็นวันเผาแล้ว ถ้าเป็นไปได้น้าอยากให้เขามาลายัยอรเป็นครั้งสุดท้าย” คำถามที่มาพร้อมเสียงสะอื้นไห้กัดกินหัวใจของคนฟังจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ คนใจร้ายที่หลังจากวันนั้นที่เขาชี้หน้าด่าเธอกลางโรงพยาบาลด้วยคำพูดที่รุนแรงและเจ็บปวดที่สุดเธอนั้นก็ไม่ได้เจอหน้าของเขาอีกเลย

‘อรตายเพราะเธอ! ทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอคนเดียว! ทำไมคนที่ตายมันถึงไม่เป็นเธอแก้วกานดา!!’ นั่นคือสิ่งที่เขาฝากเอาไว้ก่อนจะหายตัวไป ไม่ยอมแม้แต่จะมาร่วมงานศพของอรดีกระทั่งวันนี้

“คุณน้าไม่ต้องห่วงนะคะ แก้วจะหาพี่เหนือให้เจอก่อนวันพรุ่งนี้แล้วจะรีบพาเขามาที่นี่เพื่อลาอรเป็นครั้งสุดท้าย แก้วจะทำให้ได้ค่ะ!” แก้วกานดาเอ่ยบอกแม่เลี้ยง ไม่ว่าจะต้องทำยังไงเธอจะต้องพาเหนือตะวันมาที่นี่ในวันพรุ่งนี้ให้ได้ ต่อให้ถูกเขาต่อว่าหรือตบตีจนตายตามน้องสาวเธอก็ยอม ขอแค่เขายอมมาลาอรดีเป็นครั้งสุดท้าย

ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรเธอก็พร้อมเสียมันทั้งนั้น!

แก้วกานดาขับรถมาจนถึงสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ที่เธอได้รู้จากคนที่บ้านของเหนือตะวันว่าเขาหนีมาหลบอยู่ที่เรือนหอของตัวเอง ยิ่งพอได้เห็นบริเวณบ้านหลังน้อยที่แม้จะอยู่ในช่วงต่อเติมอยู่แต่หลายๆ สิ่งที่เห็นมันกลับทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความตั้งใจที่เขามีต่อคนรักเป็นอย่างยิ่งคนรักของเขาที่ตอนเธอนี้ไม่ได้มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว

หญิงสาวเดินตรงไปยังประตูบ้านสีขาวบานใหญ่ก่อนจะใช้กุญแจสำรองที่ได้รับมาจากคุณลุงไพโรจน์พ่อของเขาที่เป็นเพื่อนสนิทของพ่อเธอไขเพื่อเข้าไปด้านในอย่างถือวิสาสะ ทุกๆ ย่างก้าวนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นปะปนกับการหวาดกลัว กลัวการเผชิญหน้ากับเขา แต่เธอมาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับไปไหนได้อีกแล้วตอนนี้

“พี่เหนือคะ…” หญิงสาวเดินเข้ามาได้สักพักก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อสายตาพบเข้ากับร่างของคนที่ตามหาอยู่ซึ่งบัดนี้กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก รอบๆ ข้างของเขาเต็มไปด้วยขวดเหล้ามากมายที่ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าเขาใช้มันเพื่อดับทุกข์ให้กับตัวเอง    นี่เองสินะเหตุผลที่ทำให้เขาไม่ไปร่วมงานศพอรดีเลย

         แก้วกานดาขยับเข้าไปใกล้ร่างสูงใหญ่อีกครั้ง เธอค่อยๆ แตะมือลงใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยนซึ่งการกระทำนั้นมันก็ทำให้คนที่หลับอยู่เริ่มขยับตัวอย่างช้าๆก่อนจะเอื้อมมือมาคว้ามือของเธอเอาไว้

           “อร…อรกลับมาหาพี่แล้วใช่ไหม” เหนือตะวันไม่พูดเปล่าแต่กลับกระชากเอามือนุ่มนิ่มของคนที่เขาคิดว่าเป็นอรดีเข้าหาตัวอย่างแรงจนร่างบอบบางล้มลงมาเกยอยู่บนอก แก้วกานดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ผละตัวออกเหนือตะวันกลับเป็นฝ่ายพลิกตัวคร่อมเธอเอาไว้  ปิดกั้นทุกๆ หนทางหลบหนีจนหมด

           “พี่เหนือคะ นี่แก้วนะคะไม่ใช่อร” เธอร้องบอกก่อนเหตุการณ์จะบานปลายไปกันใหญ่   แต่ดูเหมือนคำพูดนั้นจะส่งไปไม่ถึงอีกคน

           “พี่รักอรนะครับ เราจะแต่งงานกัน พี่รักอร…” สิ้นเสียงที่แหบพร่าจนแทบไม่ได้ยินริมฝีปากก็ประกบแนบชิดบดคลึงเรียวปากสวยอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน การกระทำนั้นส่งผลให้คนตัวเล็กถึงกลับตัวสั่นระริกเมื่อจู่ๆ จูบแรกในชีวิตกลับต้องมาสูญเสียให้ชายที่เป็นรักแรกไป

           “อื้อ! พี่เหนือปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้นะ! นี่แก้วนะคะไม่ใช่ยัยอร!!” เธอร้องบอกเสียงสั่นเมื่อริมฝีปากหนาผละถอยห่างเปลี่ยนมาเล็มชิมที่ซอกคอของตนเอง  หลังจากที่เขาปล้นจูบกันไปนานอยู่หลายนาที

           “อย่าพูดถึงผู้หญิงสารเลวคนนั้นให้พี่ได้ยิน! พี่เกลียดเขา!!” หากแต่ครั้งนี้เหนือตะวันกลับตวาดใส่กันด้วยน้ำเสียงที่ดุดันจนหญิงสาวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เธอน้ำตาซึมยามเมื่อเขาพูดคำว่า ‘เกลียด’ ออกมาได้อย่างไม่ต้องคิดอะไรให้มากความเหมือนกับว่าความรู้สึกนี้เขาจงใจที่จะมอบมันให้กับเธอเพียงคนเดียวก็ไม่ผิดนัก

“พี่จะทำให้อรมีความสุขที่สุด เราจะเป็นของกันและกันนะครับคนดี” จบประโยคเรียวปากอวบอิ่มที่เริ่มบวมเจ่อจากพิษจูบก็ถูกครอบงำอีกครั้ง แก้วกานดาเตลิดไปไกล ทุกๆ ความรู้สึกชั่วดีของเธอถูกความเหนือชั้นของคนตรงหน้าช่วงชิงไปอย่างช้าๆ กว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจะกลับมาทั้งเธอและเขาต่างก็พากันเปลือยเปล่าด้วยกัน

           “พี่เหนืออย่าคะ…”

เหนือตะวันไม่แยแสต่อคำห้ามนั้นของคนใต้ร่าง เขากำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงอารมณ์ปรารถนาที่เกิดขึ้นจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่สาดลงคอไม่หยุดหย่อนมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา ชายหนุ่มลากฝ่ามืออันร้อนรุ่มไปทั่วเรือนร่างสวยสมบูรณ์แบบ ในทุกๆ ที่ที่เขาสัมผัสผ่านก็มักจะได้ยินเสียงร้องครางน่าฟังตามติดมาด้วย แค่นั้นมันยิ่งทำให้ไฟปรารถนาในกายร้อนรุ่มจนเขาไม่คิดจะประวิงเวลารออีกต่อไป

           “อื้อ…พี่เหนือแก้วเจ็บ! เจ็บค่ะ!!” แก้วกานดากรีดร้องทั้งน้ำตาเมื่อถูกครอบครองโดยที่เธอไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้ หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างบ้าคลั้ง ไม่ว่าจะอ้อนวอนสักแค่ไหนเขาก็ไม่เห็นใจกันเลย เหนือตะวันยังคงตักตวงความสุขไปจากร่างกายของเธออย่างเนิ่นนาน ก่อนเขาจะฆ่ากันให้ตายทั้งเป็นด้วยคำพูดบางคำ

           “พี่รักอร พี่รักอรนะครับ” หญิงสาวสะอื้นไห้อย่างหนักเมื่อรู้แล้วว่าตลอดการร่วมรักด้วยกันนั้นเขาคิดว่าเธอคืออรดีตลอดเวลา แต่ครั้นจะปัดป้องเธอก็ไม่อาจทำมันได้ในยามนี้เพราะร่างกายที่กำลังหลอมรวมกันอยู่มันทำให้เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปากจนเลือดซึม กลั้นทุกๆ ความเจ็บปวดเอาไว้เพียงลำพังไม่ยอมให้คนใจร้ายได้รับรู้