สามปีแล้วที่หลิวไห่ติดคุกในข้อหาร้ายแรง เขายังคงตั้งใจเรียนรู้จากคนที่มีความสามารถที่วนเวียนเข้ามาและออกไป วันเวลาที่ผ่านมาหลิวไห่ไม่เคยระรานใครและไม่เคยมีใครกล้ากับเขา
จนกระทั่งวันหนึ่งลุงเฉิงผู้เงียบขรึมที่อาศัยอยู่ในห้องขังรวมกับเขาก็เริ่มที่จะออกมากินข้าวร่วมกับคนอื่น หลิวไห่ประหลาดใจมากที่ลุงเฉิงจู่ ๆ ก็ออกมา เขารู้มาจากอเล็กซ์ว่าลุงเฉิงคนนี้มีโรคประจำตัว อยู่ร่วมกับคนหมู่มากไม่ได้ผู้คุมจึงอนุญาตให้เขากินข้าวแยกต่างหาก
แต่ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เขาผู้อยู่ร่วมห้องกับลุงเฉิงมาถึงสามปีกับไม่เคยป่วยหรือเป็นอะไรเลย ลุงเฉิงเป็นคนชอบอ่านหนังสือ เขามักจะมีหนังสือแปลกใหม่อยู่ในมือเสมอ เมื่ออ่านจบก็โยนให้หลิวไห่ไปอ่านต่อ
นี่จึงเป็นบทสนทนาเพียงเรื่องเดียวที่ลุงเฉิงกับหลิวไห่ได้สนทนากันบ้าง ส่วนคนอื่นที่อยู่ร่วมห้องไม่มีใครกล้ายุ่งกับลุงเฉิงแม้แต่คนเดียว
หลิวไห่รู้เพียงว่า ลุงเฉิงเองก็ถูกยัดข้อ
