หลังหลิวไห่ออกจากโรงพยาบาลเรือนจำ เขาก็ถูกย้ายไปที่แดนนักโทษคดีร้ายแรง ส่วนใหญ่เป็นนักโทษประหารหรือนักโทษตลอดชีวิต คนในแดนนี้จึงนับว่าน้อยมาก ทำให้เขาไม่ต้องไปเบียดเสียดแออัดอยู่กับใคร
ห้องที่เขาถูกคุมขังเป็นห้องรวมกับคนสูงอายุสามสี่คน ที่ไม่ค่อยชอบพูด
ส่วนตัวของหลิวไห่เองก็ไม่ชอบพูดเหมือนกัน ในห้องขังของพวกเขาจึงแทบจะเป็นห้องเงียบ ถึงจะถูกแยกขังออกจากนักโทษทั่วไป เพราะเขาเป็นโทษตลอดชีวิตแต่เวลากลางวันพวกเขายังต้องร่วมทำกิจกรรมกับแดนอื่นอยู่ดี
ตอนนี้ไม่มีใครกล้าที่จะล่วงเกินหลิวไห่แล้ว กระทั่งคนที่เคยคิดจะทำร้ายเขาคนนั้นยังถือถาดข้าวเข้ามานั่งฝั่งตรงข้ามหลิวไห่แล้วเรียกเขาว่า ลูกพี่
"ผมชื่อ อเล็กซ์ครับลูกพี่ชื่ออะไร"
หลิวไห่มองไอ้หนุ่มหน้าจีนทุกกระเบียดนิ้วตาตี่คนนี้ที่ชื่ออเล็กซ์แล้วก็ได้แต่สงสัยว่าใครเป็นคนตั้งชื่อให้ แต่ที่นี่ฮ่องกงไม่ใช่แผ่นดินใหญ่ก็อาจจะไม่แปลก
"หลิวไห่"
อเล็
