หลิวไห่ไม่รู้ตัวเลยว่าเนื้อตรงนี้ของเขามันจะแข็งขึ้นมาแบบนี้ เขาหุบขาเข้าด้วยกันแล้วพูดว่า
"ฉันไม่ได้ตั้งใจนะมันเกิดขึ้นเอง"
หลี่เจี่ยซินกลับไม่ถือสา ยังรู้สึกดีที่ได้ช่วยเขา หลี่เจี่ยซินน้ำตาคลอด้วยความตื่นเต้น ทั้งยังพูดกับเขาเสียงสั่นว่า
"ที่ผ่านมาเธอลำบากมากไม่ใช่เหรอ กว่างูของเธอจะผงกหัวได้ก็ต้องอาศัยยาช่วยมาโดยตลอดจนเธออยากจะตัดมันทิ้งเพราะเธอเห็นมันเป็นส่วนเกินของร่างกาย วันนี้มีเรื่องแปลกมาก ๆ เลย ฉันดีใจที่มันลุกขึ้นมาต่อสู้ด้วยตัวของมันเองแล้ว นี่เป็นเรื่องดีเลยนะฉันดีใจด้วยจริง ๆ"
หลี่เจี่ยซินทั้งดีใจและเข้าใจในตัวหลิวไห่ เธอกอดเขาอย่างสบายใจและร้องไห้ออกมาจริง ๆ
หลิวไห่บรรลุแล้ว ที่แท้น้องชายของเขาเป็นพวกนกเขาไม่ขันจนต้องได้ใช้ยาช่วยหรอกเหรอ ความสนิทสนมของเฉินเฟยอวี๋กับหลี่เจี่ยซินนี่มันถึงขั้นไหนกันนะ เหมือนผู้หญิงกับผู้หญิงที่คุยกันทุกเรื่องแบบนั้นเหรอ
เป็นแบบนี้ก็ดีเพ
