Pinunasan ko ang mga luhang bumabasa sa mga pisngi ko. Lalong bumigat ang dibdib ko sa kantang tinutugtog ng ipod ko. Kasing sakit ng kantang ito ang pangungulila ko kina Winter at Summer.
Oo. Inaamin ko na. Sa nakalipas na isang buwan matapos ang paglaya ko sa magkapatid ay ganito na ako. Para akong kasali sa mga cast ng The Walking Dead. Isa na akong zombie. Buhay na patay. Walang pakialam sa mundo. Ang pagkakaiba ko lang ay hindi ako nanghahabol ng tao para kainin ito. Pero simula sa utak, katawan hanggang sa puso, namamanhid ako.
Napayakap ako sa katawan ko nang umihip ang mabini ngunit malamig na hangin. Narito ako ngayon sa oval. Nakaupo sa isa sa mga benches sa gilid. It’s December 24. Pasko na mamayang gabi. Pero heto ako, nag-e-emote at nag-iisa. Hindi na ako umuwi pa sa amin da
