หญิงสาวเดินออกมาจากห้องลองชุด แบบขัดๆ เขินๆ เกิดมาจนโตป่านนี้ เธอยังไม่เคยสวมใส่ชุดที่ดูเป็นผู้หญิงทั้งเนื้อทั้งตัว ดอจิโน่มองนับดาวในชุดสีครีม ด้วยสายแสดงความพอใจ เขาก้มมองรองเท้าผ้าใบที่นับดาวใส่พร้อมกับส่ายหน้า พยักหน้าเรียกพนักงานสาวที่ยืนอยู่เยื้องๆ ให้เข้ามาใกล้ กระซิบสั่งรองเท้าคู่งามที่วางโชว์อยู่ด้านนอก มาให้หญิงสาวตรงหน้าได้ทดลองสวม มันคงจะลงตัวพอดีกับชุดราตรีแสนสวยบนเรือนกายอวบอิ่มนี่
“เปลี่ยนคืนได้ยังคะ หนูดาวไม่ชินเลย”
“ใส่ไปเถอะน่า ชุดนี้น่ะทำให้เธอดูดีกว่าแต่ก่อนเป็นกอง”
“ไม่เอาหรอก เดินไม่ถนัด”
“ฉันบอกว่าดีก็ดีซิ ใส่ไปเรียนเลย เดี๋ยวเสร็จจากที่นี่ ฉันจะเลยไปส่งที่มหาลัย’”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เราสองคนแยกกันตรงนี้เลยก็ได้ หนูดาวไม่อยากรบกวนคุณ”
“ไม่ได้... อย่าขัดใจน่า!! เธอก็รู้นี่ฉันไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ” ชายหนุ่มตอบเสียง
