บทที่2
1609 Words
Hrom Talk : ฉันมองเขาที่เดินเข้าห้องไปหลังจากที่ดุฉันเสร็จแล้ว ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาเป็นคนดีจริงๆ นะเป็นห่วงฉันด้วยอ่ะ นี่สิผู้ชายที่ฉันชอบหัวใจของฉันตอนนี้บอกเลยว่าชอบเขาไปแล้วล่ะเขาเป็นเหมือนกับรักแรกพบของฉันยังไงอย่างนั้นเลย ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมลิขิตเลยนะ แต่ตอนนี้ เดี๋ยวนี้..ฉันเชื่อแล้วว่ามันมีจริง ทำให้ฉันได้เจอกับเขา ริว..ผู้ชายคนแรกที่ฉันชอบ ตอนแรกที่จะมาอยู่กับเขาเฟรนก็ถามฉันว่าไปทำงานที่ไหน? อยู่ยังไง?
“ห๊ะ!! ริว..ใช่ริวออโต้ เจ้าของโชว์รูมยักษ์ใหญ่นะเหรอ? ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะใจดีนะ ปกติไม่ค่อยชอบเด็กแบบพวกเรา”
“อือ ฉันเองก็งงนะพอโกหกนิดๆ หน่อยๆ เขาก็ใจดีให้ฉันไปทำงานเป็นแม่บ้านที่ห้องของเขา แถมยังให้ที่อยู่ฉันด้วยนะ”
“หอม!! ริว..เขาอันตราย”
“....”
“เขาเป็นบุคคลอันตราย เขาเป็นคาสโนว่า เขาเจ้าชู้และก็...เลือกฟันหญิงไม่ซ้ำหน้า” ฉันที่ได้ฟังเฟรนก็ตกใจทันที นะ นี่ฉันชอบผู้ชายเจ้าชู้อย่างเขางั้นเหรอ?
“แต่อาจจะไม่มากมั้ง..”
“เหอะไม่มากอะไร ผู้หญิงทุกคนย้ำนะ..ทุกคนล้วนแล้วแต่เคยนอนกับริวกันทั้งนั้น แกกำลังเล่นกับของอันตรายนะหอม”
“แต่ฉันชอบ..เขา”
“หอม ริวเขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลยนะ เขาควงผู้หญิงเยอะก็จริงแต่พวกนั้นก็แค่คืนเดียวและหายจากไป แล้วเด็กอย่างเราที่ไม่มีอะไรเลยจะทำให้เขาหันมาชอบได้ไง”
“ก็ความใกล้ชิดไง”
“....”
“ความใกล้ชิด สักวันเขาจะต้องชอบฉัน..และฉันก็ต้องการเขาให้หันมารักฉันด้วย”
“หอมแกคิดว่าเขาจะหยุดที่แกเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นคนเจ้าชู้อย่างริวจะผูกมัดกับใครเลยนะ ส่วนมากก็ลอยลำไปเรื่อยถ้าแกคิดถึงอนาคตแบบนี้ แกเองจะเสียใจนะหอม ริวไม่เคยสนใจหรือชอบใครจริงๆ จังๆ เพราะงั้นแกหยุดความคิดนี่ซะถ้าไม่อยากเสียใจ” เฟรนพยักหน้าให้ฉันฟังแต่ริวเขาเป็นคนดีนะ ถึงเขาจะเจ้าชู้ก็เถอะ..แต่ฉันเชื่อว่าฉันจะทำให้เขาชอบฉันให้ได้ เขาจะต้องหยุดที่ฉันคนเดียว ฉันเนี้ยล่ะจะหยุความเจ้าชู้ของเขา
กลับมาปัจจุบัน... ฉันไม่ฟังเฟรนเพราะฉันคิดว่าจะใช้ความใกล้ชิดของเราทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน เพราะงั้นฉันจะต้องทำให้เขาชอบฉันให้ได้..ริว เขาคือคนที่ฉันจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย!!
“หอม”
“อะค่ะ คุณริว”
“ฉันจะไปสนามแล้ว เธอเองก็จะออกไปเที่ยวก็ได้นะ..อ่ออย่ากลับดึกล่ะ”
“หอมคงไม่ได้ไปหรอกค่ะ หอมยังไม่ชินทางกลัวหลงมากกว่า..เดี๋ยวหอมเอาเสื้อผ้าคุณไปซักแล้วจะขอนอนเลยดีกว่า”
“อือ ไปล่ะ” เขายิ้มให้ฉันแล้วเดินออกไป ส่วนฉันก็ลุกขึ้นเข้าไปในห้องของเขาทันทีก่อนจะหยิบตะกร้าผ้ามาแยกเสื้อ กางเกงแต่ดันไปเจอเข้ากับชุดชั้นในสีแดงกับกางเกงในสีแดงสด..
“ทุเรศ” ฉันหยิบออกมาแล้วทิ้งลงถังขยะทันทีก่อนจะนั่งลงที่เตียงของเขากวาดตามองไปทั่วห้องก่อนจะมองรูปของเขาที่ถ่ายกับผู้ชายอีกสองคนที่หล่อมากๆ เลยล่ะ หรือจะเป็นเพื่อนเขานะ? ฉันนอนลงกลิ้งไปมาอย่างยิ้มๆ เตียงเขาหอมจังเลยอ่ะ ฉันลุกไปเปิดตู้เสื้อผ้าเขาดูมองชุดที่ถูกจัดไว้อย่างระเบียบ ส่วนมากเขาจะชอบสวมเสื้อผ้าสบายๆ นะถ้าไปทำงานก็จะสวมชุดสูท ฉันเดินออกจากห้องแล้วยกตะกร้าเสื้อผ้าไปซักที่ห้องซักผ้าก่อนจะตากไว้ที่ระเบียงขนาดกว้าง เสร็จก็ออกมาทำอาหารกินและอาบน้ำออกมานั่งดูทีวีจนเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กลับมาเลย เฮ้อออ..เป็นอะไรหรือเปล่านะ?
แกร๊ก!! มาแล้ว??
“คุณระ...”
“อ้าว?? ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”
“อะ เออหอมรอ...” ฉันเงียบทันทีก่อนจะมองเขาที่ควงสาวสวยเซ็กซี่มาด้วย เขาถอดรองเท้าแล้วขมวดคิ้วอย่างงุนงงทันที
“รอ? รออะไร สั่งอะไรมากิน”
“ปะ เปล่าค่ะ หอมแค่กำลังจะเข้านอนพอดี”
“เหรอ งั้นไปนอนสิ”
“เด็กนี่ใครค่ะริว?” ผู้หญิงคนนั้นมองฉันอย่างเหยียดหยามแล้วกอดแขนเขาอย่างแน่น
“อ่อ เธอเป็นแม่บ้านของฉันอ่ะ..หอมไปนอนได้แล้ว ส่วนเธอนีน่า มาเถอะหึๆ”
“แหมริวอ่ะ ใจร้อนจังนะคะ” เขาแสะยิ้มแล้วเดินผ่านฉันเข้าห้องไปก่อนจะได้ยินเสียงกดล๊อคห้อง ฉันถอนหายใจออกมาแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปก่อนจะนอนลงทันทีอย่างเศร้าๆ กับภาพที่เห็น
“เจ้าชู้เหรอ? แล้วไง..หยุดที่ฉันได้หรือเปล่าล่ะ” แค่คิดหนทางก็แทบจะไม่มีเลยนะ เมื่อวานควงอีกคนวันนี้ก็ควงอีกคน..เฮ้อออ เอาเถอะฉันชอบเขา เพราะงั้นฉันไม่มีทางยอมแพ้หรอก ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปแต่ฉัน..ยังอยู่กับเขานี่น่า แค่นี้จะท้อแท้ได้ไงกันหอม เธอต้องสู้นะ!! เธอต้องทำให้ริวชอบเธอให้ได้นะ
เช้านี้ฉันก็ตื่นมาทำความสะอาด ทำอาหารตามปกติแต่ตอนนี้เวลาเลยมานานแล้วนะ ฉันมองห้องของเขาที่ยังไม่เปิดออกมา ฉันทำอาหารเช้าแบบฝรั่งนะ..ฉันยืนล้างจานอย่างนิ่งๆ วันนี้กะว่าจะไปข้างนอกซะหน่อยเพราะของใช้ส่วนตัวของฉันขาดพอดี ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูห้องหันไปมองก็พบว่าเขาเดินเกาหัวออกมาพร้อมกับบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยๆ เหอะ ฉันคว่ำชามอย่างไม่สนใจ
“หาวว..มีอะไรกินอ่ะ?”
“ก็นมสด ขนมปังปิ้ง..และก็สลัดค่ะ” ฉันเทน้ำแล้ววางไว้ที่โต๊ะอย่างนิ่งๆ จนเขาที่นั่งลงมองฉันด้วยสีหน้ามึนงงที่ฉันทำท่าทางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่านี่ค่ะ”
“แน่ใจ..ทำเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างเลยนะ?”
“เปล่าค่ะ หอมไม่ได้ไม่พอใจอะไรสักหน่อย” เราสองคนมองหน้ากันก่อนที่ร่างของสาวสวยคู่ควงของเขาจะเดินตรงมาหอมแก้มเขาแล้วนั่งลงกินอาหารเช้าทันที ฉันก้มหน้าลงแล้วเดินเข้าห้องเขาไปก่อนจะตกตะลึง นี่ห้องเขาเกิดสงครามหรือไงกัน? ทำไมมันถึงได้เละแบบนี้ล่ะ ฉันเก็บเสื้อผ้าเขาลงตะกร้า ส่วนของผู้หญิงคนนั้นก็เอากองไว้กับพื้นก่อนจะเตียงให้ดูดีกว่าเดิม ฉันเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อให้แสงสว่างเข้ามาแต่ผ้าม่านด้านบนมันติดอะไรไม่รู้ฉันเลยหยิบเก้าอี้มาวางแล้วขึ้นไปยืนเขย่งปลายเท้าบนเก้าอี้มาวางแล้วขึ้นไปยืนเขย่งปลายเท้าบนเก้าอี้ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงผ้าม่านที่ติดไม่ยอมเลื่อนไป
“โหยย..บ้าจริง ติดอะไร?” ฉันพยายามดึงผ้าม่านให้เลื่อนออกแต่มันก็ไม่ขยับ หึยยย..กระชากเลยแล้วกัน
พรึ่บ!!
แควก!!
“ว๊ายย..” ฉันเสียหลักทันที่กระชากผ้าม่านเพราะกระชากแรงไปทำให้ผ้าม่านขาดก่อนที่ฉันจะหงายหลังตกเก้าอี้ ตายแล้ว..เจ็บแน่ๆ!!
หมับ!!
“เป็นไงบ้างหอม?”
“....”
“เฮ้..ลืมตาดิว่ะ!!” เสียงเข้มกำลังเรียกฉันให้ลืมตาขึ้น เพราะฉันหลับตาอยู่อย่างกลัวๆ พอเสียงนี้เรียกฉันเลยค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจกับใบหน้าหล่อทะเล้นที่กำลังมองฉันอยู่ ใบหน้าเราสองคนใกล้ชิดกันจนสัมผัสได้ ลมหายใจที่ร้อนระอุ ฉันมองตาเขาที่จับจ้องฉันอย่างนิ่งๆ แขนแกร่งของเขาโอบกอดฉันไว้ไม่ให้ตกลงจากเก้าอี้ ส่วนแขนฉันก็โอบกอดคอหนาไว้แน่น
“ขึ้นไปทำอะไร?”
“คะ คือหอม..จะเปิดผ้าม่านแต่มันติดอะไรไม่รู้หอมก็เลยดึง”
“เฮ้ออ..เด็กหนอเด็ก” เขาส่ายหน้าไปมาแล้วปล่อยฉันให้ลงจากเก้าอี้ แล้วตัวเองก็ขึ้นไปดึงผ้าม่านลงมา
“หอมขอโทษ ทำผ้าม่านคุณหลุดเลย..เดี๋ยวหอมจะไปซื้อมาให้ใหม่นะคะ”
“มีเงินหรือไง? ผ้าม่านฉันแพงมากกว่าเงินเดือนของเธออีกนะ”
“อะ เออไม่ค่ะ”
“งั้นก็เงียบ ฉันจะหักจากเงินเดือนเธอครึ่งหนึ่งแล้วกันและก็นะ..โตแล้วทำอะไรระวังด้วย ถ้าตกลงมาหัวแตกจะทำยังไง? ฉันไม่อยากให้ห้องฉันมีรอยเลือดนะเข้าใจ?”
“ค่ะ งั้นหอมจะระวังตัว..เออคุณริวค่ะวันนี้หอมขอไปซื้อของใช้ส่วนตัวนะคะ”
“อือ แล้วเงินมีหรือเปล่า?”
“พอมีค่ะ ถ้าไงหอมขอตัวนะคะ” ฉันหมุนตัวจะเดินออกจากห้องก็สวนกับผู้หญิงคนนั้นที่เดินชนไหล่ฉันไปกอดจูบเขาทันที ฉันมองอย่างนิ่งๆ แล้วหยิบกระเป๋าสะพายในห้องแล้วเดินออกไปทันที เฮ้ออ..ฉันจะมีโมเม้นท์แบบนั้นกับเขาบางไหมนะ?
- Writer
