ความรักที่แท้จริง

บทที่ 11

　　อันที่จริง เทรซี่ยังไม่รู้ชัดเจนนักเกี่ยวกับตัวตนของชายผู้นี้ ยกเว้นเรื่องความสัมพันธ์กับเขาที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน

　　ตั้งแต่บ้านพักของชายผู้นี้และวิธีจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ของเขา เธอรู้สึกว่าเขาเป็นเพียงคนที่ไม่มีพิษสงร้าย มิฉะนั้นทำไมเขาถึงแทนที่เธอด้วยเรนีในข่าวฉาวครั้งนั้น

　　หลังจากคืนนั้น เทรซี่ตระหนักรู้ถึงความจริงที่ว่าครอบครัวเซียถูกควบคุมโดย คาร์เมน หลิว เมียเก็บนั่น

　　พ่อของเธอไม่เชื่อในสิ่งที่เธอได้เผชิญในคืนนั้น ถ้าเธอยังคงอยู่กับตระกูลเซีย ต่อไป เธอจะต้องถูกทำลายอย่างย่อยยับ

　　เธอจึงตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา เบน เซียพ่อของเธอจัดการทุกอย่างให้เธอโดยปราศจากการคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ

　　เทรซี่หนีออกจาก A City โดยเร็วที่สุด วันที่เธอจากไป เธอเห็นชายคนหนึ่งกำลังรีบเดินเข้าไปในสนามบินอย่างขุ่นเคือง

　　คืนนี้ เทรซี่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อสอนบทเรียนให้กับเขา

　　ชายคนนั้นเหงื่อท่วมตัว แต่ใบหน้าของเขายังคงนิ่งสงบ

　　เขายิ้มอย่างชั่วร้าย "น่าสนใจดีนะ คืนนี้เธอจะฆ่าผมหรือจะตกเป็นเหยื่อของผมซะเอง"

　　“แหม คุณยังดูมีเรี่ยวแรงอยู่เลยนะ” จู่ ๆ เทรซี่ก็ก้มลงมาใช้ลิ้นของเธอสัมผัสไปที่ใบหูของเขา

　　น้ำเสียงของเทรซี่เต็มไปด้วยเสน่ห์และเย้ายวน ทุกท่าทีของเธอช่างนุ่มนวล จนทำให้เขาร้องเสียงครางคร่ำครวญออกมา “ท่านคะ คืนนั้นท่านทำกับฉันอย่างนี้ จำได้ไหม” เธอพูด

　　เธอเหมือนกับนางไซเรนปีศาจในเทพปกรณัมกรีกที่ทรมานเขาจนตาย

　　“ผมจำได้ว่าคุณเหนื่อยมาก คุณนอนทั้งวันเลยหลังจากคืนนั้น” ชายคนนั้นจงใจบอกว่าเขาไม่ยอมแพ้

　　เทรซี่รู้สึกผิดหวังเพราะเธอคิดว่าเธอจะได้ยินคำสารภาพผิดจากเขา

　　นิ้วของเธอเริ่มลูบคลำไปบนผิวของเขาอย่างช้า ๆ “ถ้าคุณขอร้องฉันให้หยุด ฉันจะหยุดทันที”

　　เธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายสูงของเขาผ่านทะลุผ้าเช็ดตัวออกมา “เขามีความอดทนค่อนข้างดี เขาสามารถอดทนได้ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เขาคงอยากทำมันจนใจจะขาดอยู่แล้ว” เธอคิดว่า

　　“อยากให้ผมขอร้องเหรอ”

　　“ใช่ มีแค่วิธีเดียวเท่านั้นที่ฉันสามารถกำจัดความเกลียดชังของฉันที่มีต่อคุณออกไป!” เทรซี่บอกกับเขา

　　“เข้ามาใกล้ ๆ ผมจะบอกให้ฟัง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

　　เทรซี่โน้มตัวลงมา ทันใดนั้นเอง ชายคนนั้นใช้ลิ้นของเขาแตะที่หูของเธอ ทำให้เธอรู้สึกอึ้งไปครู่หนึ่ง

　　จากนั้นเธอก็หงายหลังลง แต่เธอถูกเขาจับไว้ได้ทัน เขารับจับมือเธอทันควัน

　　“ปล่อยฉันนะ!” เธอเปล่งเสียงดังออกมา

　　“ไม่ เว้นแต่คุณจะดับไฟของผมที่กำลังพลุกพล่านอยู่เท่านั้น” เขาพูด

　　“นายต้องการหรอ! คุณไม่ปล่อยใช่มั้ย ได้ ยังไงฉันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ไม่ใช่ฉันสักหน่อยที่ถูกทรมาน” เธอนอนลงข้างชายคนนั้น

　　อาจจะเป็นเพราะเธอเดินทางนานกว่าสิบชั่วโมงและต้องเจอเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างหลังจากกลับมา แล้วเธอก็ดื่มมากเกินไป

　　ตอนนี้เธอรู้สึกว่าการรับมือกับผู้ชายคนนี้ค่อนข้างท้าทายต่อร่างกายและจิตใจของเธอ เธอจึงผล็อยหลับทันทีทันใด

　　เขามองดูเธอที่กำลังหลับสนิท เขารู้สึกอยากจะเตะเธอออกจากเตียง

　　“เธอเพิ่งไปนอนหลังจากที่จุดไฟในตัวผมเหรอ แต่ใบหน้าที่กำลังนอนหลับของเธอยังคงดูเหมือนเด็กไร้เดียงสา เธอคงไม่ใช่ผู้หญิงแย่ ๆ ” ชายคนนั้นคิด

　　เธอหายใจเข้าและออก หน้าอกของเธอขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ขาของเธอทั้งขาวและยาว ทุกสัดส่วนของเธอดึงดูดเขาอย่างมาก

　　ชายคนนั้นทนไม่ได้ที่จะตะโกนอย่างสิ้นหวังออกมาว่า “โอ้พระเจ้า! บอกผมทีว่าผมทำอะไรผิด”

　　นิ้วของเขาค่อย ๆ เคลื่อนไปบนแก้มของเทรซี่อย่างนุ่มนวล “ที่รัก ต่อให้กรงเล็บของคุณแหลม ผมก็ตัดมันออกมาทีละเล็บ” เขาคิด

　　เทรซี่หลับไปสองสามชั่วโมง เมื่อเธอตื่นก็พบว่ายังพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เธอตื่นขึ้นและพบว่าเขาได้แก้ปมเชือกออกแล้ว

　　"สวัสดีตอนเช้า" เสียงของเขาฟังดูขุ่นเคือง เขาดูอารมณ์เสีย

　　เทรซี่หันกลับมามองเขา เธอคิดว่าอารมณ์ของเขายังไม่หมดลงตั้งแต่เมื่อคืนนี้

　　นั่นทำให้อารมณ์ของเธอดีขึ้นทันใด